به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)- منطقه خراسان، محققان برای تولید این چسب ضد آب با استفاده از مهندسی ژنتیک اقدام به تکثیر باکتری تولید کننده پروتئین چسبناک مورد استفاده صدف‌ها کردند و پس از تکثیر باکتری‌ها در محیط آزمایشگاه و قرار دادن آن‌ها در محیط آب دریافتند که چسب تولیدی با این روش حتی از پروتئین تولید شده در صدف‌ها نیز قوی‌تر است.

دکتر تیموتی ، استادیار بیولوژی و مهندسی ژنتیک دانشگاه MIT اظهار کرد: هدف نهایی، تولید سامانه‌ای برای تولید چسبی مناسب است که در محیط‌های مختلف کارایی مناسبی داشته باشد.

وی در ادامه افزود: ماده چسبناکی که صدف‌ها از آن برای متصل شدن به سطوح زیر آب استفاده می‌کنند تشکیل یافته از چند نوع پروتئین است. بیشتر ارگانیسم‌های آبزی نیازمند چسبیدن به سطوح مختلف هستند که با بررسی ساختار پروتئین‌های تولید شده آنها می‌توان اقدام به تولید چسب‌های با کارایی بسیار بالا کرد.

با استفاده از چسب پروتئینی می‌توان کشتی‌ها را تعمیر کرد و یا حتی از آن برای جایگزین بخیه در عمل‌های جراحی استفاده کرد.

جزییات بیشتر این دستاورد مهندسی ژنتیک در Nature Nanotechnology منتشر شده است.

انتهای پیام