به گزارش ایسنا ، در سال ۲۰۱ هجری قمری هنگامی‌که امام هشتم شیعیان علی بن موسی‌الرضا (ع)، از قزوین عبور می‌کند به‌طور پنهانی به خانه یکی از یاران مورد اعتماد خود به نام داود بن سلیمان غازی یکی از محدثین و دانشمندان معروف قزوینی و راوی «صحیفه الرضا» که ظاهراً اکنون در مسجد سوخته چنار و در کنار مزار شیخ علک قزوینی واقع در خیابان نادری مدفون است وارد می‌شود و فرزند دوساله‌اش به نام حسین در همان‌جا دار فانی را وداع می‌گوید و در گورستان جنوبی شهر قزوین به خاک سپرده می‌شود.
این گفته به نقل از سلیمان غازی در کتاب «التدوین فی اخبار قزوین» نوشته امام ابوالقاسم عبدالکریم‌بن‌محمد قزوینی رافعی شافعی آمده است.
اتاقکی که بر مقبره حسین می‌سازند بقعه‌ای است که اکنون در قسمت جنوبی شهر پابرجاست و گواه دوستی مردم این خطه به اسلام و اولیای الهی است.
ضریح نخستین امامزاده حسین (ع) از چوب ساده است و ۶۰۰ سال بعد ضریحی زیبا و نفیس به دست فخرالدین حسن زرندی در ۸۰۶ هجری با کتیبه‌ای مربوط به نسب صاحب مزار و تاریخ مرگ وی در آن محل نصب می‌شود.
عمارتی که در حال حاضر پابرجاست در زمان سلطنت شاه‌طهماسب صفوی به سال ۹۶۷ هجری ساخته‌شده است و به شماره ۲۳۹ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
عمارت اصلی آرامگاه امامزاده حسین (ع) با مساحتی در حدود ۷۲۰ مترمربع در وسط محوطه بزرگی که صحن نامیده می‌شود قرار دارد.
مقطع داخل حرم به شکل 12 ضلعی است و در چهار طرف آن چهار رواق بناشده است که درب ورود به حرم از ایوان و رواق شمالی است؛ در جهات چهارگانه حرم چهار درب بزرگ و نفیس قرار دارد که مدخل و مخرج رواق‌های چهارگانه است.
درب شمالی دولنگه است و با ارتفاع سه متر و عرض دو متر و با دماغه‌ای به بلندی سه متر و قطر ۱۲ سانتی‌متر از چوبی بسیار محکم و به طرز بسیار زیبایی با شیوه گره، منبت‌کاری شده است. این درب نفیس در دوره شاه‌طهماسب صفوی و با هزینه‌ای برابر با ۱۸ هزار تومان ساخته‌شده است.
درب جنوبی عمارت خاتم‌کاری است که بعضی از قسمت‌های آن ریخته است و درب‌های شرقی و غربی آن ساده است.
در ازاره‌های رواق شمالی، ایوان، کفش کن‌ها و کف آن‌ها و نیز در ازاره‌های خارج از بنا سنگ‌های مرمر بزرگ و گران‌قیمتی به‌کاررفته که بعضی از قطعات آن بسیار نفیس است؛ ازاره داخل حرم و محوطه زیر گنبد را با کاشی‌های گل‌وبوته‌ای برجسته‌ای زینت داده‌اند و کف حرم را با کاشی‌کاری مفروش کرده‌اند و ایوان‌های حرم و سطح داخلی گنبد آیینه‌کاری شده و سطح خارجی گنبد کاشی‌کاری است.
در مجموعه آرامگاه امامزاده حسین (ع) مجموعاً ۸ کتیبه تاریخ‌دار وجود دارد در حقیقت کتیبه‌ها بزرگ‌ترین و ارزشمندترین متونی هستند که تاریخ ساخت بنا، تجدید بنا و مشخصات فرهنگی و هنری دورهٔ تاریخی یک مکان را معرفی می‌کنند.
آئینه‌کاری‌های ایوان‌های حرم و سطح داخل گنبد در سال ۱۲۹۳ هجری قمری به‌وسیله حاج محمدباقر امینی آئینه‌کاری شده است و دختر مرحوم محمد قلی خان خلعتبری (امیر انتصار) در سال ۱۳۱۲ هجری شمسی تجدید آئینه‌کاری ایوان را انجام داده است.
حاجی محمدعلی آقای امینی کاشی‌کاری گنبد را در سال ۱۳۱۸ هجری قمری انجام داده است و علی‌اکبر آقا فرزند حاجی رحیم آقای قزوینی (صاحب کارخانه پارچه‌بافی) سردابه حرم، کف ضریح و قسمتی از دیوارها را در سال ۱۳۲۰ شمسی مرمت کرده است.
اکبر ساربان نیز مرمت قسمت‌های شرقی را بین سال‌های ۱۳۲۲ تا ۱۳۲۵ و اداره باستان‌شناسی بدنه و طاق‌های سه ضلع جنوبی را بین سال‌های ۱۳۲۵ تا ۱۳۲۷ بر عهده داشته است.
صحن آرامگاه امامزاده حسین (ع)
محوطه حیاط آرامگاه یا صحن با مساحتی در حدود 4 هزار و 100 مترمربع از سه طرف شمال، شرق و غرب، مستوی الشکل و از سوی جنوب انحنای هلالی شکل دارد.
دورتادور صحن در سه جانب شرقی، غربی و جنوبی از داخل صحن با دیوارهایی به شکل «طاق‌نما» بناشده است و کلیه ۵۲ طاق‌نما و حجرات با آجرتراش ساخته و با کاشی‌های رنگی تزئین شده‌اند که هر طاق‌نما ۴ متر طول و دومتر عرض دارد و کف آن‌ها با قطعات بزرگ سنگ مرمر مفروش است.
طاق‌نمای شمالی در طرفین راهروهای ورودی دارای ۱۰ باب حجره بزرگ است که این حجره‌ها دارای پنجره‌های چوبی بانام ارسی است که هر یک از آن‌ها به آرامگاه خانواده‌ای اختصاص دارد.
در برابر درب بزرگ شمالی روبروی ایوان، طاق‌نمای بزرگی است که از طرف شرق و غرب آن دو راهرو به درازای سه متر و پهنای دو متر به دالان و درب وردی متصل است و زائرین را از درب ورودی و اصلی بنا به صحن راهنمایی می‌کند. سقف دالان‌ها با آجرهای سبز و زرد و سیاه و در طرحی مارپیچی و بسیار زیبا تزئین شده است.
در فاصله بین دالان و ایوان شمالی، حوض آبی از جنس مرمر وجود دارد، کف حیاط صحن و ازاره های آن (عمارت اصلی و طاق‌نما) تماماً با قطعات بزرگ سنگ مرمر مفروش است.
طی سال‌های اخیر در مجموعه شاهزاده حسین (ع) تعمیرات اساسی انجام‌شده و شهدای انقلاب اسلامی در حیاط این امامزاده آرمیده‌اند و در ضلع جنوبی این بقعه متبرکه نیز حیاطی موسوم به گلزار شهدا وجود دارد که بیش از هزار شهید در آن خفته‌اند.
انتهای پیام
