به گزارش ایسنا، رضا رسالت، کارشناس روابط بین الملل، در مطلبی می‌نویسد: سیاست خارجی ادامه سیاست داخلی و در واقع تأمین‌کننده منافع و نیازهای داخلی است. سیاست داخلی از جنس توسعه و تأمین معیشت و امنیت است. با اولویت بندی در سیاست خارجی، می توان مسیر تامین منافع ملی و نیازهای داخلی را هموار نمود. رهبر معظم انقلاب پنج سال پیش در دیدار با شی جین پینگ، رئیس‌جمهوری خلق چین از «توافق ایران و چین برای روابط استراتژیک ۲۵ ساله» صحبت کرده بودند. این دیدار ۱۱ روز پیش از توافق هسته‌ای ایران و ۱+۵ در تاریخ ۱۱ تیر برگزار شده بود. ایشان در آن دیدار خاطر نشان کردند: دولت و ملت ایران همواره به دنبال گسترش روابط با کشورهای مستقل و قابل اطمینان همچون چین بوده و هستند و بر همین اساس، توافق رؤسای جمهوری ایران و چین برای یک روابط استراتژیک ۲۵ ساله، کاملاً درست و حکمت‌آمیز است.

اما متن توافقنامه جامع مشترک همکاری‌های استراتژیک ایران و چین ۴ سال و نیم قبل به زبان انگلیسی در وب‌سایت رسمی ریاست جمهوی ایران منتشر شده است. تاریخ انتشار این متن ۲۳ ژانویه ۲۰۱۶ (سوم بهمن ۱۳۹۴)، حدود ۶ ماه پس از سفر رئیس‌جمهوری چین به ایران است. در این متن اعداد و ارقام و جزئیاتی از این توافق ذکر نشده و صرفا به کلیات بسنده شده است. زمینه کلیات این توافق در متن منتشر شده «سیاسی»، «همکاری اجرایی»، «انسانی و فرهنگی»، «قضایی، امنیتی و دفاعی» و «منطقه‌ای و بین‌المللی» اعلام شده است. در آن گفته شده دو طرف درباره تدوین نهایی سند توافق جامع ۲۵ ساله بحث و تبادل نظر خواهند کرد.

 از سال 97 با همکاری سازمانها و مراکز مختلف و برگزاری جلسات متعدد، پیش نویس سند تدوین گردید. اعلام نظر هیئت دولت درباره تصویب پیش‌نویس نهایی توافق همکاری 25ساله ایران و چین در تاریخ سوم تیر 99 و موظف‌شدن وزارت خارجه به پیگیری این مذاکرات، بار دیگر موضوع همکاری این دو کشور را به صحنه عمومی کشاند.

صرف‌نظر از جزئیات سند، طی روزها و حتی سالهای گذشته که جمهوری اسلامی ایران راهبرد نگاه به شرق را به عنوان یک استراتژی مشخص مطرح کرده، تحلیل‌هایی درباره فرامتن این موضوع نیز در جریان است که با درانداختن مصداق سند 25 ساله، این مباحث داغ‌تر از پیش خواهد شد. در این باره و در وهله اول، موضوع «نگاه به شرق»‌ از منظر تناسب آن با شعار «نه شرقی، نه غربی» جمهوری اسلامی ایران مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. این موضوع آنگاه که توسط غربگرایان مطرح و هشدار داده می‌شود، کاملاً طنزآمیز است. این گروه غربگرایی را تا عمق تن دادن به استعمار غربی‌ها نه تنها پذیرفته‌اند، بلکه برایش سالها تئوری هم بافته‌اند، و در این مورد نیز کلمه‌ی حق «نه شرقی، نه غربی» را نه برای استقلال جمهوری اسلامی، بلکه برای هدف قرار دادن نگاه به شرق، به منظور تجویز پذیرش استعمار غرب، مصرف می‌کنند؛ لذا نباید به نقد آنان وقع چندانی گذاشت. اما درباره اصل شبهه، مشخص است که نه شرقی نه غربی نه به معنای قطع رابطه با غرب و شرق، بلکه عدم پذیرش استعمار هیچکدام از قطب‌های شرق(شوروی سابق) و غرب(آمریکا) است. لذا نگاه به شرق، نه به معنای پذیرش استثمار و استعمار شرق، بلکه به معنای ارتباط با شرق، آنهم در شرایطی است که کشور بیشترین ضربات را از غرب خورده است.

در پایان به نظر میرسد ارزش این سند در نفس سند نهفته است، اینکه ایران توانسته است به جایگاهی برسد که با یکی از قدرتهای اقتصادی جهان، سند همکاری بلند مدت امضا کند. یکی دیگر از ابعاد این سند، زمان مبادله‌ی ان است متاسفانه ما مجددا وارد دوره ای سخت و چالشی در روابط خارجی شده ایم در روزهای گذشته جلسه ی شورای امنیت سازمان ملل و همچنین جلسه ی شورای حکام سازمان بین الملی انرژی اتمی را داشتیم که موید این امر است. مبادله ی چنین سندی در این شرایط معانی ضمنی و خاص خود را دارد که بسیار ارزشمند و مهم است. نکته ی مهم سوم سردرگمی غربی ها در قبال این سند است. آنها تلاش دارند با انتشار اعداد و ارقام ساختگی و تبلیغ استعماری بودن آن، در داخل کشور حساسیت ایجاد کرده و زمینه فروپاشی آن را فراهم سازند. هوشیاری و حرکت در مسیر منافع ملی، از افتادن در چنین دامی جلوگیری می کند.

انتهای پیام