«مالاریا»/ عکس: امید صالحی

 

او کارگردانی را در دانشکده‌ی صدا و سیما خواند و پس از آن شروع به فیلم‌سازی کرد. اولین فیلم بلند سینمایی‌اش را در سال 1375 با نام «مسافر جنوب» ساخت و پس از آن فیلم‌های «نجوا»، «نفس عمیق»، «عیار14» و «دربند» را کارگردانی کرد.

شهبازی پیش از این دو سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی برای فیلم‌های «مسافر جنوب» و «دربند»، یک سیمرغ بلورین بهترین فیلم‌نامه برای «نفس عمیق» و سیمرغ بلورین ویژه‌ی هیئت داوران را برای فیلم «عیار14» به خانه برده است.

 

پرویز شهبازی می‌گوید:

«مالاریا، نام یک بیماری معروف با علایم تب و لرز و کم‌خونی و بزرگی طحال است و از لغت ایتالیایی «مالاآریا» (Mala-Aria) گرفته شده که به معنی هوای بد است. در گذشته گمان می کردند که عامل بیماری‌زا، هوای آلوده و باتلاق ها هستند.

اما این فیلم درباره‌ی بیماری مالاریا و هوای بد و باتلاق نیست. کسی هم در فیلم، مالاریا ندارد. اما بی‌مسما هم نیست!»

 

چند نکته درباره‌ی «مالاریا»:

* «ساغر قناعت»، بازیگر نقش دختر 20ساله‌ی فیلم، از میان 1500 داوطلب این نقش انتخاب شده است.

* قرار بود شخصیت پسر فیلم هم از میان چهره‌های جدید انتخاب شود، اما شخص مناسبی برای این نقش پیدا نشد و در نهایت «ساعد سهیلی» نقش را گرفت.

* «آذرخش فراهانی»، فرزند «بهزاد فراهانی» برای اولین‌بار در یکی از نقش‌های اصلی فیلم بازی کرده است.

* «آزاده نامداری»، مجری برنامه‌های تلویزیونی نیز برای اولین‌بار در این فیلم جلوی دوربین رفته است.

* جلوه‌های ویژه‌ی این فیلم در لهستان ساخته شده است.

«خشم و هیاهو»/ عکس: محمد بدرلو

 

• «خشم و هیاهو»‌ی یک خواننده

تا دقیق‌تر نگاه کنم

35ساله و اهل رشت است. «هومن سیدی» را بیش‌تر به‌عنوان بازیگر می‌شناسیم، اما از همان سال‌های پایان نوجوانی به‌دنبال کارگردانی بود و در انجمن سینمای جوان رشت چند فیلم کوتاه ساخت.

ساخته‌هایش معمولاً خشن و پرتنش است؛ درست برعکس ظاهر آرام و متینش در بازیگری. او پیش از این سیمرغ بلورین ویژه‌ی هیئت داوران را برای کارگردانی فیلم «سیزده» و سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مکمل مرد را برای «من دیه‌گو مارادونا هستم» از جشنواره‌ی فیلم فجر به دست آورده است.

 

هومن سیدی می‌گوید:

«تلاش کردم در فیلم خشم و هیاهو، نگاه دقیق‌تری به تماشاگر داشته باشم. موفق‌بودن یا نبودن این تلاش را نمی‌دانم، اما به این موضوع در ساخت خشم و هیاهو توجه کردم.»

 

چند نکته درباره‌ی «خشم و هیاهو»:

* «خشم و هیاهو» قرار بود داستان یک بازیگر باشد که پروانه‌ی ساخت نگرفت. با تغییراتی قرار شد داستان یک فوتبالیست باشد که باز هم موافقت نشد. در پایان قرار شد داستان یک خواننده باشد.

* سعید سعدی، تهیه‌کننده‌ی این فیلم می‌گوید: «داستان این فیلم با ماجرای ناصر محمدخانی و شهلا جاهد متفاوت است و اصلاً شخصیت داستان در ابتدا فوتبالیست نبود. اما با این حال، این ماجرا در داستان فیلم تأثیر داشته است.»

 

«اژدها وارد می‌شود»/ عکس: عباس کوثری

 

 

• «مانی حقیقی» با «اژدها وارد می‌شود»

بدون هیچ‌گونه پیش‌داوری

«مانی حقیقی» فرزند دو هنرمند بزرگ، یعنی «نعمت حقیقی» و «لیلی گلستان» حالا 46ساله است. حقیقی اولین‌بار در پنج سالگی جلوی دوربین «ابراهیم گلستان» در فیلم «اسرار گنج دره‌ی جنی» ظاهر شد و این آغاز هم‌زیستی او با سینما بود.

او به نویسندگی، کارگردانی و بازیگری به یک اندازه وابسته است و در همه‌ی آن‌ها مشغول است. حقیقی، پیش از این سیمرغ بلورین بهترین فیلم‌نامه‌ی مسابقه‌ی سینمای بین‌الملل را برای فیلم «کارگران مشغول کارند» و دیپلم افتخار فیلم محبوب تماشاگران را در بخش مسابقه‌ی سینمای بین‌الملل برای فیلم «کنعان» به‌دست آورده است.

او با پنجمین فیلم بلند سینمایی‌اش، میهمان بخش سودای سیمرغ جشنواره‌ی فیلم فجر است.

 

مانی حقیقی می‌گوید:

«نمی‌خواهم درباره‌ی فیلم حرفی بزنم، چون دوست دارم تماشاگر بدون هیچ پیش‌داوری به تماشای این فیلم بنشیند. می‌خواهم بدانم زمانی که درباره‌ی فیلم، هیچ پیش‌زمینه یا اطلاعاتی وجود ندارد، چه واکنشی نشان می‌دهد.»

 

چند نکته درباره‌ی «اژدها وارد می‌شود»:

* این فیلم در ابتدا «شن، جن، ین» نام داشته است.

* داستان فیلم در دهه‌ی 40 خورشیدی می‌گذرد.

* «همایون غنی‌زاده»، کارگردان شناخته‌شده‌ی تئاتر در این فیلم بازی می کند.

* «کیانا تجمل»، تنها بازیگر زن این فیلم است.

* «ترانه علیدوستی» و «لیلی گلستان»، از سرمایه‌گذاران فیلم هستند.

* این دومین همکاری مانی حقیقی و «کریستف رضاعی» بعد از فیلم «کنعان» است.

* بیش‌تر فیلم در جزیره‌ی قشم و بخشی از آن در تهران فیلم‌برداری شده است.

* «اژدها وارد می‌شود» در شصت و ششمین جشنواره‌ی فیلم برلین هم حضور دارد.

 

«کفش‌هایم کو؟»/ عکس: مهدی حیدری

 

• هنرنمایی «رضا کیانیان» و «رؤیا نونهالی» در فیلم «کفش‌هایم کو؟»

با آلزایمر بیش‌تر آشنا شویم

کارگردان اصفهانی نام‌آشنای سینمای کودک و نوجوان، در 66سالگی، نوزدهمین فیلم بلند سینمایی‌اش را کارگردانی کرده است. کارگردان مجموعه‌فیلم‌های «قصه‌های مجید» که در ابتدا به‌عنوان منتقد سینمایی فعالیت می‌کرد، از سال 1361 با فیلم «باران» به عرصه‌ی فیلم‌سازی پا گذاشت.

او پیش از این سیمرغ بلورین ویژه‌ی هیئت داوران را برای فیلم «شرم» و سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی را برای فیلم «خواهران غریب» از جشنواره‌ی فیلم فجر به دست آورده است.

 

کیومرث پوراحمد می‌گوید:

«انگیزه‌ی اولیه‌ی من برای ساخت این فیلم، مطرح‌کردن بیماری آلزایمر برای خانواده‌هایی است که اعضای خانواده‌شان با این بیماری دست و پنجه نرم می‌کنند.

می‌خواستم که آن‌ها بیش‌تر با وجوه این بیماری آشنا شوند و بدانند که چه‌طور باید در برابر عزیزانشان رفتار کنند.»

 

چند نکته درباره‌ی «کفش‌هایم کو؟»:

* فیلم‌نامه‌ی «کفش‌هایم کو؟» را «کیومرث پوراحمد» و «فرید مصطفوی» با مشاوره‌ی پزشکی دکتر «مریم نوروزیان» نوشته‌اند.

* به گفته‌ی پوراحمد، فیلم «کفش‌هایم کو؟» هیچ ارتباطی با فیلم «شب یلدا» ندارد.

* قرار بود «فاطمه معتمدآریا» در این فیلم بازی کند، اما به دلیل هم‌زمانی فیلم‌برداری با سفر به خارج از کشور این بازیگر، «رؤیا نونهالی» جایگزین او شد.

* رضا کیانیان درباره‌ی نقشش در این فیلم می‌گوید: «بسیار خوشحالم که در فیلم جدید پوراحمد بازی می‌کنم؛ به‌ویژه این‌که در این فیلم، نقشم جای چالش‌ دارد و آن را بسیار دوست دارم.»

* براساس گفته‌های «علی قائم‌مقامی» تهیه‌کننده‌ی فیلم، یک پلان و دو دیالوگ در مرحله‌ی ممیزی از فیلم حذف شده است.

 

«بارکد»/ عکس: نادر فوقانی

 

• فیلمی پر از هیجان و ریتم و موسیقی

و آن شد... «بارکد»!

«مصطفی کیایی»، 39ساله است و اهل کرج؛ از سال 1376 و هم‌زمان با تحصیل در رشته‌ی فیلم‌سازی، به‌عنوان دستیار کارگردان در مجموعه‌های تلویزیونی و سینمایی مشغول به‌کار شد.

کیایی اولین فیلم بلند سینمایی‌اش را در سال 1388 با نام «بعد از ظهر سگی سگی» ساخت. پس از آن و در شش سال اخیر، فیلم‌های «ضد گلوله»، «خط ویژه» و «عصر یخبندان» را به پرده‌ی سینماها آورد و حالا با پنجمین فیلم بلند سینمایی‌اش، میهمان بخش سودای سیمرغ جشنواره‌ی فیلم فجر است.

 

مصطفی کیایی می‌گوید:

«بعد از این‌که پروانه‌ی ساخت فیلم‌نامه‌ی «پارازیت» را نگرفتم، تصمیم گرفتم یک دیوانه‌بازی دربیاورم و فیلمی با هیجان، ریتم و موسیقی، برای مخاطبان گسترده بسازم. اما نه مثل فیلم‌های قبلی‌ام، بلکه در یک فضای تازه‌تر؛ آن فیلم شد... بارکد!»

 

چند نکته درباره‌ی «بارکد»:

* نام قبلی این فیلم، «صاف‌کننده» بوده است.

* «محسن کیایی»، برادر فیلم‌نامه‌نویس و بازیگر مصطفی کیایی، این‌بار هم مثل چهار فیلم قبلی برادرش در این فیلم بازی می‌کند.

* بارکد، اولین فیلمی است که مصطفی کیایی، علاوه بر نویسندگی و کارگردانی، تهیه‌کنندگی آن را هم برعهده دارد.

 

«نفس»/ عکس: حمید جانی‌پور و بهنوش منصوری

 

 

• «نفس»‌کشیدن در دهه‌ی 50 و 60 خورشیدی

براساس یک رمان منتشرنشده

تا همین سه چهار سال قبل، «نرگس آبیار» را فقط به‌عنوان نویسنده می‌شناختیم؛ نویسنده‌ای که بیش‌تر آثارش را در قالب مجموعه‌داستان و رمان برای مخاطبان کودک و نوجوان نوشته بود.

اما در سال 1391، اولین فیلم بلند سینمایی‌اش را با نام «اشیاء از آن‌چه در آینه می‌بینید به شما نزدیک‌ترند» ساخت و وارد مسیر تازه‌ای از زندگی‌اش شد.

این نویسنده و فیلم‌ساز 45ساله و اهل تهران است و بعد از دریافت سیمرغ بلورین هیئت داوران و موفقیت چشم‌گیرش با فیلم «شیار143»، این‌بار با سومین فیلم بلند سینمایی‌اش میهمان جشنواره‌ی فیلم فجر است.

 

نرگس آبیار می‌گوید:

«سال‌ها پیش، شروع به نوشتن داستانی کردم که نمی‌دانستم چه پایانی پیدا می‌کند. از آن دست داستان‌های بلند که هرچندماه به‌سراغش می‌روی و مرورش می‌کنی، چند صفحه‌ای به آن اضافه می‌کنی و بعد دیگر می‌رود برای چند ماه بعد که باز ویرت بگیرد که موضوعش را پی بگیری و بنویسی و آن‌وقت به سراغش بیایی.

داستان نفس این‌طوری شکل گرفت. شاید تعداد صفحات رمان زیاد نباشد، اما نوشتنش شش سال طول کشید. دو سال پیش شروع کردم به نوشتن فیلم‌نامه از روی رمان. رمانی که هنوز چاپ نشده و چه بسا هم‌زمان با اکران فیلم چاپ شود.

نفس بخشی از خاطرات جمعی آدم‌هایی‌ است که در اواخر دهه‌ی 50 و اوایل دهه‌ی 60 خورشیدی نفس کشیده‌اند.»

 

چند نکته درباره‌ی «نفس»:

* در بخش‌هایی از فیلم نفس، از انیمیشن استفاده شده است.

* نسخه‌ی آماده‌شده‌ی این فیلم برای جشنواره‌ی فیلم فجر، 130 دقیقه است.

* صحنه‌های بازگشت امام راحل و عاشورای 1357 در این فیلم بازسازی شده است.