گروه اول عدم رآی اعتماد مجلس به این گزینه اصلاح طلب را به منزله پیروزی برای دغدغه مندانی می دانند که نا امیدانه از همه راهکارهای موحود برای جلب نظر مجلس به نقاط تاریک کارنامه گذشته و نقصان های احتمالی عملکرد آینده وزیر پیشنهادی به شدت تلاش کردند. این موفقیت، بی شک، اعتماد به نفس مطالبه گران محیط زیستی را بالا می برد و این باور عمومی را تقویت می کند که سرانجام گوشهای ناشنوا نسبت به فغانهای مظلومانه محیط زیست اندکی حساس شده اند.

در مقابل، این اتفاق به منزله شوکی بزرگ برای گروه دوم یعنی جبهه حامیان وزیر پیشنهادی و فعالان دولتی صنعت آب کشور محسوب می شود که در کمال ناباوری گزینه مورد نظر خود را بازنده مسابقه دولت و فعالین زیست محیطی دیدند. این گروه که در مورد موفقیت بیطرف در مجلس اندکی شک نداشتند، پس از این اتفاق هم مجلس را به سیاسی کاری متهم می کنند و از این اتفاق به عنوان فرصتی سوخته برای نجات ایران از بحران آب با سکانداری مدیری متخصص و توانا یاد می کنند.

بیطرف فاقد برنامه ای جامع و عملگرایانه بود. برنامه های پیشنهادی او بیشتر شامل وظایف ذاتی وزارت نیرو و شعارهایی کلیشه ای بودند که امروز به عنوان اکابر مدیریت منابع آب ایران شناخته می شوند و نقل و نبات محفلهای مجازی و واقعی آب محسوب می شوند. اما مجلس در مورد بیطرف به مانند سایر وزرای پیشنهادی، بیطرف و بی تفاوت عمل نکرد.

رویکرد متفاوت مجلس در مورد بیطرف نه خیلی سیاسی بود و نه خیلی محیط زیستی. این اتفاق برنامه ریزی نشده توسط جناح های سیاسی تنها نشانگر فراگیر بودن دغدغه آب در کل کشور است. آثار ورشکستگی آبی بر معیشت مردم و فشارهای اقتصادی ناشی از آن به حدی رسیده است که نمایندگان را توسط رای دهندگان حوزه خود تحت فشار قرار می دهد.

سؤالها و ایرادهای نمایندگان در خیلی از موارد غیر تخصصی و پوپولیستی و تکرار همان مطالبی بودند که هر روز می شنویم و در فضاهای مجازی می خوانیم. اما بخشی از دولت، بیطرف و تیم او، همانند سایر متولیان دولتی منابع آب کشور، این دغدغه ها را به خوبی نمی شناختند و برای واکنش مناسب به آنان جوابی قانع کننده آماده نکرده بودند.

عدم درک درست سیاسیون از شرایط مملکت و دغدغه های جدی معیشتی و اقتصادی مردم اتفاق جدیدی نیست. رأی بالای احمد توکلی در مقابل هاشمی رفسنجانی، پیروزی احمدی نژاد، رآی بالای کاندیدای مورد حمایت رهبر تتلیتی ها، پیروزی ترامپ و برکزیت نمونه های ایرانی و بین المللی اتفاقات سیاسی غیرمنتظره ناشی از شکاف بین مردم و دولت و عدم درک دغدغه های معیشتی مردم، به خصوص قشر آسیب پذیر اقتصادی است که در رأی پایین حجتی، وزیر کشاورزی و ربیعی، وزیر کار هم نمود پیدا کرد.

هر چند که واکنش شتابزده در انتخاب سرپرست کنونی وزارت نیرو از میان گزینه های تکراری و فاقد کارنامه موفق نشانی از جدی گرفتن مطالبات مردم و دغدغه فراگیر و ملی در مورد مشکلات آب کشور ندارد، امید است که روحانی، تیم اجرایی او و متولیان دولتی صنعت آب کشور این زنگ خطر مردم و مجلس را جدی بگیرند و در مورد انتخاب گزینه سکانداری وزارت نیرو با برنامه، وسواس و سلیقه عمل کنند. بدون تصمیم جدی برای حل مشکل اب کشور به عنوان یکی از اصلی ترین چالشهای ملی، نمی توان به اصلاح وضعیت کنونی امیدوار بود.