به گزارش ایسنا به نقل از ستاد خبری سی و پنجمین جشنواره جهانی فیلم فجر٬ ویکتور اریسه کارگردان اسپانیایی که همراه عباس کیارستمی در مجموعه ۹ فیلم کوتاه تجربی «نامه‌ها» همکاری داشته است، برای برگزاری کارگاه کارگردانی در سالن شماره۴ چارسو حاضر شد.
اریسه در این کارگاه که با پخش دو فیلم از ساخته های او همراه بود، درباره نحوه فیلمسازی‌اش گفت: من بیشتر فیلم‌هایم را با دوربینی کوچک، مانند دوربینی که عباس (کیارستمی) داشت، فیلمبرداری کردم و می توانم بگویم بدون پشتوانه زیاد و با دست‌های خالی بیشتر فیلم‌هایم را خلق کرده‌ام.
او ضمن تاکید بر انطباق خود با امکانات موجود، عنوان کرد: زمانی که کاری به من پیشنهاد می شود از آن استقبال و سعی می کنم خود را با امکانات تطبیق می‌دهم تا بهترین کار ممکن انجام شود.
کارگردان در پاسخ به یکی از هنرجویان درباره نحوه رسیدن به زبان شاعرانه جاری در فیلم هایش گفت: واقعا نمی دانم چطور این اتفاق می افتد و جوابی برای این سوال ندارم. فقط می توانم بگویم سینما را به عنوان یک وسیله معرفت جهان، انسان و خدا می شناسم.
ویکتور اریسه تئوریزه کردن و وجود استراتژی قبلی برای ساخت فیلم را رد کرد و پیشنهاد داد: اگر می‌خواهیم به درکی درست از موضوع فیلم برسیم، باید مستقیما به درون خودمان برویم؛ همه ما در درون خود مخاطب رمزآلود و پنهانی داریم که با ما حرف می زند و ما نباید این مخاطب را نادیده بگیریم.
این کارگردان، آموزش سینما را فاقد نسخه و دستورالعمل ها دانست و گفت: اگر می شد با درس دادن و آموختن تئوری‌ها٬ سینماگر تربیت کرد، الان بی نهایت کارگردان داشتیم.
اریسه با قدردانی از کسانی که به او طرح های سینمایی برای کار پیشنهاد می دهند٬ بیان کرد پیشنهادهای آنان موجب می‌شود او از درون خود بیرون آمده و کاری را که به عنوان وظیفه برعهده گرفته انجام دهد.
او درباره تغییرات سینما در این سال ها گفت: از زمانی که به عنوان یک فیلمساز کارم را شروع کردم، سینما تغییرات زیادی کرده و البته تنها سینما نبوده که عوض شده است؛ دنیا و آدم‌ها هم تغییرات عمیقی کرده‌اند٬ اما من هم مثل بسیاری دیگر از کارگردان‌های حرفه ای، مسیری برعکس را طی کرده‌ام؛ با اینکه کارم را با یک گروه بزرگ شروع کردم، بعدها به این نتیجه رسیدم که این روش را تغییر دهم، تا جایی که در فیلم آخر خود با دو یا سه نفر کار کردم. مادرم به من می گوید «تو به عنوان حرفه ای کارت را شروع کردی و الان کاملا شکست خورده هستی».
ویکتور اریسه شناخت لوکیشن را به مثابه منبع الهامی برای فیلمسازان دانست و ادامه داد: یکی از ویژگی‌های دنیای امروز، تغییرات یکباره ای است که در آن صورت می گیرد. نه تنها یک شهر به یکباره می تواند به یک شهر بزرگ تبدیل شود، که می تواند در همان زمان کوتاه به یک دشت مبدل شود. برای همین باید از قبل بدانید فیلمی که می خواهید بسازید، در چه زمان و لوکیشنی قرار است اتفاق بیافتد. من در یکی از فیلم‌هایم می خواستم خاطراتی از کودکی‌ام را بازسازی کنم، اما از آن دوران هیچ چیز باقی نمانده بود؛ راهی که انتخاب کردم این بود که به دنبال جایی بگردم که به محل زندگی من در کودکی بیشترترین شباهت را داشته باشد.
اریسه یکی از مشخصات فیلم‌های عباس کیارستمی را مربوط بودن آنها به زمان حال دانست و گفت: در فیلم های عباس (کیارستمی) فلاش بک وجود ندارد و او برای رفتن به گذشته، واقعا به گذشته می رود و فیلمش را در آنجا می سازد.
این کارگردان سینما٬ در پایان درباره تجربه ای که می تواند آن را با هنرجویان به اشتراک بگذارد گفت: من همیشه فیلمنامه‌هایم را بیش از دو بار می خوانم و بعد شروع می کنم به فیلم گرفتن و فیلم گرفتن و فیلم گرفتن، و بدست آوردن دریافت هایی که در طول کار به آنها می‌رسم.
او ادامه داد: به نظر من اصلی‌ترین سوالی که هر یک از ما باید از خود بپرسیم، همان سوال معروفی است که آندره بازن مطرح کرد: «سینما چیست؟» هر کدام به این سوال فکر کنیم و بنا به شرایط خود به آن جواب بدهیم، چرا که سینما برای نسل من یک مفهوم داشت و برای نسل شما مفهومی دیگر دارد.
ویکتور اریسه خودش را از نسلی دانست که سینما برای آنان پادشاه سرگرمی های زمانه بوده و گفت: در حال حاضر ما در فضای آلوده تصویری زندگی می کنیم؛ فضایی که در آن میلیون ها تصویر، صدا، فیلم و عکس وجود دارد و اهمیت جواب دادن به این سوال که «سینما چیست» بیشتر از هر زمان دیگری احساس می شود.
سی و پنجمین جشنواره جهانی فیلم فجر، ۸-۱ اردیبهشت ۱۳۹۶(۲۱ تا ۲۸ آوریل ۲۰۱۷) به دبیری رضا میرکریمی در تهران برگزار می شود.
انتهای پیام
