به گزارش خبرنگار مهر، مهدی طحانیان ظهر امروز در آئین معرفی و امضای کتاب «سرباز کوچک امام» که در سالن اجتماعات کتابخانه امیر کبیر کرمانشاه برگزار شد، اظهار داشت: پس از پیروزی انقلاب با علاقه ای که به بسیج و سپاه داشتم با توجه به سن کم عضو بسیج شدم ومسئولیت های فراوانی در بسیج به روی دوش من بود.
وی افزود: از ابتدای جنگ تحمیلی قصد داشتم به جبهه بروم اما به دلیل سن کم، اجازه نمی‌دادند تا اینکه پیش از انجام «عملیات فتح‌المبین» تصمیم گرفتم به جبهه بروم و با شناختی که اعضای بسیج از من داشتند قبول کردند با آنها به منطقه بروم.
نویسنده کتاب «سرباز کوچک امام» گفت: روز دهم اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۶۱ مرحله اول عملیات «الی‌بیت‌المقدس» آغاز شد و تقریبا مرحله آخر عملیات بود که ما به منطقه اعزام شدیم.
وی افزود: در همین عملیات با حجم شدیدی از آتش دشمن مواجه شدیم و علی رغم مقاومت نیروهای ما، مجبور به عقب نشینی شدیم که اینجا بود به دستور فرمانده تعدادی عقب نشینی کردند و تعدادی ماندیم که دفاع کنیم تا دیگر نیروها عقب نشینی کنند.
طحانیان در ادامه از ماجرای چگونگی اسارتش سخن گفت و افزود: در اسارت علی رغم اینکه دشمن قصد داشت وانمود کند که کشور ما بچه های کم سن را به اجبار به جبهه فرستاده است، تمام دغدغه ذهنی من در آن زمان حفظ سربلندی، عزت و افتخار ایران بود.
وی در ادامه به ماجرای خبرنگار هندی و امتناع کردن مصاحبه با او در صورت بی حجابی اشاره کرد و افزود: هنگامی که از من خواستند خودم را معرفی کنم گفتم: ۱۶ سال دارم و داوطلبانه به جبهه آمده‌ام و ابتدا اجازه حضور در جبهه را به من نمی‌دادند تا اینکه برای آمدن به جبهه گریه و التماس کردم.
نویسنده کتاب «سرباز کوچک امام» از سختی ها و شکنجه های دوران اسارات سخن گفت و بیان داشت: اگر روحیه ایثار و شهادت در جامعه حاکم شود همیشه پیروز میدان خواهیم بود.
وی فرهنگ هشت سال دفاع مقدس را احیا کننده نظام جمهوری اسلامی ایران دانست و تصریح کرد: شیرینی فضای دفاع مقدس قابل بیان نیست و لحظه لحظه آن آنقدر جاذبه داشت که تصور جدا شدن از آن برای ما امکان ندارد.
طحانیان با بیان اینکه این لحظات شیرین نشاط گرفته از دید و بینش خدایی بود که معنویت خاصی در جبهه ایجاد کرده بود، اظهار داشت: در آن زمان رزمندگان با دست خالی در مقابل دشمن ظاهر شدند و توانست در بیشتر پاتک ها آنها را مغلوب کنند و همه اینها محقق نمی شد مگر با ایمان و اعتقاد راسخ.
