به گزارش خبرنگار مهر، موقعیت منطقه حفاظت شده خانگرمز و تنوع پوشش گیاهی آن، همچنین دور بودن از منابع آلاینده و تولید سر و صدا، شرایط زیستی مناسبی را برای حیات وحش به وجود آورده است.
در این منطقه که از سال ۶۳ به عنوان منطقه شکار ممنوع اعلام و در سال ۸۰ به منطقه حفاظت شده ارتقاء سطح یافت در مجموع ۲۱۳ گونه گیاهی متعلق به ۱۶۴ جنس و ۴۵ خانواده با خواص و کاربردهای دارویی، صنعتی و شناسایی شده است.
گونه‌های غالب گیاهی این منطقه از خانواده گرامینه‌ها، علف گوسفندی، گل قاصد، سریش‌ها، گونه‌های فرفیون، گونه شقایق، جامعه گونه‌ای گون، لاله، کلاه میرحسن، درمنه، کاکوتی، کنگر، بله گوش، میخک، بابونه، داغداغان، شیرخشت، چای علفی، رز وحشی، نخود وحشی، گل ماهور، بادام کوهی، زالزالک وحشی، آلبالوی وحشی است.
از درختان دست کاشت منطقه می‌توان به درختان گردو، گیلاس، زردآلو، انگور، سیب، توت، نارون، زبان گنجشک و بید اشاره کرد.
کل و بز، قوچ و میش از گونه‌های شاخص منطقه هستند و از سایر پستانداران می‌توان گرگ، روباه، شغال، کفتار، خرگوش، سمور، گورکن، تشی، رودک، خارپشت، حشره خوار و انواع موش‌ها و از میان پرندگان عقاب طلایی، کبک، تیهو، دلیجه، کلاغ نوک سرخ، کبوتر، کمر کولی، زاغی، چکچک، سهره، سار، جغد، سبز قبا، سنگ چشم، دم جنبانک و زرده پر نام برد.
همچنین به انواع خزندگان چون افعی زنجانی، یله مار، سوسن مار، شلاقی، چلمبر، مار پلنگی، لاک پشت و انواع مارمولک‌ها می‌توان اشاره کرد.
