فارس: آرامگاه سلطان محمود غزنوی بزرگترین فرمانروای عصر غزنویان که به دلیری و بی‌باکی و کثرت فتوحات و به خصوص فتوحات وی در هند و غنایمی که از آنجا آورده مشهور است در شهر «غزنی» افغانستان قرار دارد.



آرامگاه سلطان محمود، ساختمانی بنا شده به سبک معماری سنتی معمول در هزار سال پیش از امروز، یکی از هزار و 200 بنای تاریخی است که به گفته «سید مخدوم رهین»، وزیر اطلاعات و فرهنگ افغانستان در شهر غزنی وجود دارد.



این آرامگاه در 6 کیلومتری شمال شرقی شهر غزنی افغانستان قرار دارد و روزانه بازدیدکنندگان زیادی را به سوی خود می‌کشد.



سلطان محمود یکی از فرمانروایان قلمرو خلافت اسلامی بود که عنایت خاصی به علم‌پروری و تقویت بسترهای فرهنگی و ادبی داشت.



به همین جهت او فرهیختگان و ادیبان زیادی را به دربار خود فراخواند و آنان را به آفرینش و ابداعات ادبی تشویق کرد.



شاهنامه فردوسی به عنوان یکی از شاهکارهای ادبی و اثر حماسی بی‌بدیل در زمان و زمینه‌های ایجاد شده در عهد سلطان محمود سروده شد.



این آرامگاه در زمان خود سلطان غزنوی به‌ نام «عمارت فروزی» شهرت داشت و پس از مرگ و خاک‌سپاری وی (در سال 379 ه.ش.) این ساختمان به «روضه» مشهور شد.



اینک منطقه‌ای که این آرامگاه را در خود جای داده نیز به نام روضه یاد می‌شود و منطقه روضه اینک یکی از پرجمعیت‌ترین مناطق غزنی به شمار می‌آید و تاجیک‌تباران زیادی را در خود جای داده است.



ساختمان یادشده به دلیل این که دست‌ نخورده باقی مانده و تقریباً همان شکل و شمایل قدیمی خود را حفظ کرده، تداعی‌کننده میزان مهارت هنر معماری آن دوران باوجود امکانات اندک است.



مقبره سلطان محمود سالانه نه تنها سیاحان و گردشگران زیادی را به سوی خود فرامی‌خواند بلکه مردم محلی اعتقادات خاصی نسبت به این مکان تاریخی دارند.