به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، پایگاه خبری بلک استارنیوز در این مقاله نوشت: همه مردم حق دارند که علیه مستبدان قیام کنند. زمانی که جنبش‌ها شکل می‌گیرند و جریان‌ها علیه هر رژیمی به حرکت در می‌آیند،‌ هیچ چیز نمی‌تواند مانع پیروزی خیزش توده مردم شود.

این امر در بسیاری از جاها مانند کوبا، ویتنام، چین، بورکینافاسو، مصر (حتی با وجود برگشت به وضع اول خود) و دیگر نقاط ثابت شده است.

در سوریه چیزی که ممکن است با خیزش علیه بشار اسد شروع شده باشد از سوی بیگانگان ربوده شده است.

عربستان سعودی و ترکیه همراه با متحدانش در یک جنگ غیرمستقیم علیه ایران و متحدانش می جنگند.

عربستان سعودی از طریق مالی و تسلیحاتی از شبه نظامیان جنگجوی مختلفی حمایت کرده است. ترکیه معبری بوده است که به افراد و تسلیحات نظامی اجازه می‌دهد تا از طریق مرزهایش عبور کنند و نیز از شبه نظامیان گوناگونی حمایت می‌کند. اگر بشار اسد هم به اندازه کافی قدرتمند بود که از ورود شورشیان به ترکیه حمایت کند، رژیم آنکارا مورد تجاوز قرار می‌گرفت.

هم‌چنین ترکیه خواستار نگه‌داشتن کردها در حالت تدافعی است. این کشور از پدید آمدن یک دولت کرد مستقل در سراسر مرزهایش می‌ترسد.

ترکیه باور دارد که این امر منبع الهام تجزیه‌طلبی بیش‌تر درون مرزهایش خواهد شد. عربستان سعودی و ترکیه هر دو ایران را دشمن جدی خود می‌دانند.

بلک استارنیوز در ادامه این گزارش مدعی شد: از سوی دیگر ایران نیز عربستان سعودی و ترکیه را دشمن خود می‌داند. نه تنها ایران و عربستان در یک جنگ غیرمستقیم هستند بلکه دو طرف به حمایت از نیروهای مخالف در کشور پاره شده در جنگ یمن می‌پردازند. در یمن عربستان سعودی با عملیات‌های بمباران خود بدون هیچ گونه سرزنش از سوی قدرت‌های بزرگ مرتکب جنایت‌های جنگی شده است.

ایران از بشار اسد حمایت می‌کند. روسیه نیز اکنون حامی قدرتمند بزرگ اسد است. روسیه می‌ترسد که اگر سوریه به دست مخالفان بشار اسد از جمله داعش بیفتد، بسیاری از جنگجویان که اهل روسیه هستند برای پراکندن وحشت و ترور به این کشور بازگردند.

بدون تردید داعش پس از این که شورش سوریه از سوی بیگانگان ربوده شد، پدید آمد و رشد کرد و بسیاری از حامیان داعش نیز با رژیم پیشین صدام حسین که از سوی جورج بوش، رییس‌جمهور ایالات متحده سرنگون شد، هم‌دست شده‌اند. چیزی به نام شورشیان میانه در سوریه جایی که سبعیت هیچ مرزی نمی‌شناسد، نمی‌تواند وجود داشته باشد. زمانی که همه مشغول تکه تکه کردن یکدیگر هستند هیچ کس با ملایمت و با دستکش چرمی به نبرد نمی‌پردازد. سربریدن‌های داعش پیش از جنگ سوریه شناخته شده بود. محتمل است که آن نیروهایی که برای سرنگونی رژیم در سوریه می‌جنگند در پایان بدتر از بشار اسد خواهند بود و به طور کامل این کشور را نابود می‌کنند. درست مانند حمایت ناتو از فاتحان که لیبی را نابود کرد.

پس از حملات اخیر درپاریس که جان 129 نفر را گرفت و داعش مسوولیت آن را بر عهده گرفت، فرانسوا اولاند، رییس‌جمهور فرانسه قول داد تا انتقام بی‌رحمانه‌ای بگیرد. وی به ایالات متحده و روسیه سفر کرد تا تعهد باراک اوباما، رییس‌جمهور ایالات متحده و ولادیمیر پوتین، رییس‌جمهور روسیه برای هماهنگ‌سازی تلاش‌ها در مبارزه علیه داعش را به دست آورد.

اما مشکلی وجود دارد. بزرگ‌ترین دشمن شما ضرورتا بزرگ‌ترین دشمن دوست شما نیست. رسانه‌ها بر روی این داستان تمرکز کردند که مانع مبارزه با داعش از سوی روسیه شکل می‌گیرد که طبق گزارش‌های رسیده دیگر نیروهای مخالف اسد و نه داعش را مورد هدف قرار داده است.

بنابراین، احتمالا چه چیزی مانع انجام عملیات نظامی علیه داعش از طرف ایالات متحده فرانسه و بریتانیا با حضور یا بدون حضور روسیه می‌شود؟ شاید یک دیدگاهی از قلم افتاده باشد؟ آیا این دیدگاه می‌تواند این باشد که ترکیه و عربستان سعودی تمایل ندارند سقوط داعش را ببینند؟ ترکیه و عربستان سعودی اسد را دشمن شماره یک خود می‌دانند و داعش به نظر می‌رسد تا به الان قابل‌ترین نیرو باشد.

اگر داعش به طور کامل سقوط کند چه کسی بشار اسد را سرنگون کند؟ مشخصا شورشیان میانه نمی‌توانند؟

این واقعیت را بررسی کنید که درست زمانی که روسیه داشت به فرانسه و ایالات متحده برای پیوستن به حملات هماهنگ شده علیه داعش نزدیک می‌شد، ناگهان ترکیه همه چیز را با سرنگونی جت روسی وارونه کرد. حتی اگر ادعای ترکیه درباره این که جنگنده روسی به مدت 17 ثانیه وارد حریم هوایی ترکیه شده درست باشد - که روسیه این ادعا را رد می‌کند – آیا این توجیه کافی برای سرنگونی کردن هواپیمای متعلق به متحد بالقوه در جنگ علیه داعش بوده است؟ مگر این که ترکیه، روسیه را به عنوان یک متحد نخواهد و البته داعش دشمن موجود ترکیه نباشد.

پس از پشت سرگذاشتن ضعیف انتخابات پارلمانی در ترکیه رجب طیب اردوغان، رییس‌جمهور این کشور حملاتی را علیه کردها آغاز کرد و در حالی که هیزم‌ به آتش انتقام‌جویی شبه نظامیان کرد می‌ریخت، ناسیونالیسم را تحریک می‌کرد. زمانی که اردوغان در انتخابات اخیر پیروز شد،‌ این کار خاتمه یافت.

شگفت این که در حالی که بحث‌های زیادی درباره این که چطور روسیه و سوریه دیگر گروه‌های شورشی به‌جز داعش را هدف قرار می‌دهند وجود داشت،‌ بحث‌های کم‌تری درباره برخورد ترکیه با کردها به جای داعش شکل گرفت.

مردم سوریه لیاقت پایان دادن به این جنگ زشت، کشنده و مخرب غیرمستقیم در خاک‌شان را دارند.

انتهای پیام