نامه رضا رشیدپور به احسان علیخانی که در صفحه شخصی اینستاگرامش منتشر شده، بدین شرح است:

احسان عزیزم سلام . برنامه ات با آن شیرمرد نشسته بر صندلی چرخ دار را دیدم . عالی بود . اما موضوع صحبتم این نیست. می خواهم در موردخودت حرف بزنم . چهره ات خسته بود و دلت شکسته . در لحن کلامت کلافه گی تردد داشت . احساست را می فهمم و برخلاف برخی به تو حق می دهم که به حرمت تلاش های چندین ساله ات چند دقیقه ای هم راجع به خودت حرف بزنی.

اما توقع من از تو چیز دیگری است . احسان جان تو برای رسیدن به این جایگاه خیلی تلاش کرده ای . با چشم های خودم بارها اشتیاق و جنب و جوشت را دیده ام و تحسین کرده ام . شاید این روزها آنقدر گرفتار فشارهای مجازی و غیر مجازی شده ای که موفقیت هایت را فراموش کرده ای . مگر به همین سادگی است که برنامه بسازی و میلیون ها نفر تماشا کنند ؟

مگر به همین سادگی است که سال های متوالی بهترین برنامه ی سخت ترین ماه سال را بسازی ؟ تو کاری کرده ای کارستان . تو خیلی از استانداردهای تلویزیون را عوض کرده ای .طراحی صحنه ی باشکوه . تیتراژهای موفق . مهمانه ایی که بلافاصله به مرکز توجه عمومی تبدیل می شوند و .... مگر می شود اینها را نادیده گرفت ؟ احسان عزیز خوشحال باش که میلیون ها مخاطب داری و صدالبته که برآوردن سلیقه و توقع همه ی آنها محال است . اما تو با هنری که به خرج داده ای حتی منتقدانت را هم پای برنامه ات می نشانی .

کسی که از تو انتقاد می کند وقت گذاشته و برنامه ات را مو به مو تماشا کرده . این پیروزی بزرگی است. نمی توانیم کتمان کنیم که در این آوردگاه بزرگ فرهنگی تو و دوستانت کاری کرده اید که مردم ساعتی از رسانه های مجهول به سمت رسانه خودمان جذب شوند. مگر این دستاورد کمی است ؟

کسی که تو را به دستمزد میلیاردی متهم می کند دستاویز دیگری پیدا نکرده . نتوانسته به هنرت ایراد بگیرد پس به جیبت حمله کرده! هر چند که شخصا معتقدم که مردم این روزها به خندیدن بیشتر احتیاج دارند؛ اما نمی توانم انکار کنم که تو با همین ترفند "احساس" میلیون ها دختر و پسر جوان را متوجه کرامت های دینی و انسانی کرده ای . کاری که آرزوی خیلی هاست.

مگر مردم نجیب ما از رسانه ملی چه توقعی دارند؟ جز همین صداقت؟ جز همین انسانیت؟ حالا که به مدد نگاه پاک و نجیب مردم و دعای خیرشان به اوج رسیده ای در اوج هم بمان. نگاه به برخی موانع ریز ارتفاع تماشا را کوتاه می کند . نمی‌گویم که منتقدانت را ندیده بگیر . اصلا . اتفاقا دست منتقد را باید بوسید . اما کسی که بهتان می زند و دروغ می بافد که دیگر منتقد نیست . جدای از نقدهای منصفانه مطمئن باش که میلیون ها مخاطب تحسینت می کنند . من هم یکی از آنها . شاد باشی.