محمد نیشابوری در گفت‌وگو با ایسنا، در تحلیل سخنان رییس‌جمهور مبنی بر ضرورت حضور مدیران کارآمد در عرصه مدیریت کشور، اظهار کرد: نقدی که رییس‌جمهور به بخشی از نظام مدیریتی کشور دارد نقد بسیار درستی است اما اصلاح این روند و اصلاح نظام مدیریتی کشور به خود ایشان و مدیران ارشدی که کنارشان هستند، باز می‌گردد.
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب در تشریح این موضوع، گفت: باید از دو زاویه به سخنان رییس‌جمهور توجه کنیم؛ زاویه اول این است که مدیران را بر اساس تخصص مدیریتی شان انتخاب می‌کنیم، مثلا می‌گوییم مدیر در آن حوزه که باید مسئولیت بپذیرد تخصص لازم را داشته باشد یا زاویه دیگری که مدیر انتخاب شده در حوزه اجرا توانمندی و تعهد لازم را هم داشته باشد .
وی تصریح کرد: آفتی که نظام مدیریتی کشور طی این سال‌ها به ویژه در یک دهه اخیر به آن مبتلا شده است ، مدرک‌گرایی صرف است. یعنی فقط مهم است که مدیر مدرک دکترا داشته باشد و این موضوع را بدون در نظر گرفتن سابقه اجرایی و توانایی‌اش ، ملاک انتخاب قرار داده ایم.
نیشابوری افزود: این نقد را می‌توان پذیرفت که اگر مدیران ما فقط برتری علمی محض داشته باشند نظام مدیریتی کشور به مشکل بر می‌خورد چنانچه اکنون با همین مصیبت بزرگ در حال دست و پنجه نرم کردن هستیم.در سال های ۸۴ تا ۹۲ شاهداوج گرفتن این نگاه در نظام مدیریتی کشور بودیم.
وی ادامه داد: در مورد دومین زاویه‌ای که نسبت به نقد رییس‌جمهور وجود دارد باید گفت که جسارت و ریسک پذیری یکی از ضروری‌ترین روحیات یک مدیر است و اگر مدیری جسارت را به عنوان یک مولفه برتر نداشته باشد قطعا نتیجه آن ناکارآمدی خواهد بود. عدم جسارت به هر دلیلی چه ترس از نهادهای نظارتی و چه احتیاط در انجام وظایف باشد باعث ناکارآمدی می‌شود.
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب در تشریح گفته‌های خود با مقایسه ویژگی‌ها و روحیات مدیران موفق دنیا، خاطرنشان کرد که یکی از شاخصه‌های مهم برای انتخاب یک مدیر، جسارت و ریسک‌پذیری در اجرای وظایف است.
وی در بخش دیگری از این گفت‌وگو اظهار کرد: میزان ریسک‌پذیری مدیران در کشور ما کاهش پیدا کرده و آقای روحانی معتقد است که مدیران امروز جسارت لازم برای اجرای وظایف خود را ندارند.
این عضو حزب اسلامی کار در بیان دلایل عدم ریسک‌پذیری مدیران ارشد، گفت: این امرطبیعی است چرا که مدیران سنشان بالا رفته و بر اساس همین موضوع حوصله درگیر شدن، توضیح دادن و پاسخگویی به نهادهای نظارتی را ندارند .آنها می‌خواهند تا چند سال آخر مدیریتشان را در عافیت سپری کنند لذا در لاک محافظه‌کاری فرو می‌روند.
وی در همین راستا، افزود: دلیل دوم این است که در انتخاب مدیران جوان ریسک پذیر که می توانند موتور محرکه مدیران مجرب و پا به سن گذاشته باشند هم احتیاط به خرج داده‌ایم.
انتهای پیام
