بنابراین لازم است به این موضوع پرداخته شود که ابزارهای جریان مذکور برای تخطئه و به چالش کشیدن سپاه چیست و غرب به کمک جماعت هواخواه لیبرالیسم در داخل چگونه می‌خواهند این نهاد برآمده از انقلاب را به انفعال بکشانند.

1- طرح و تلاش برای نهادینه کردن «سیاستزدگی سپاه» یکی از مهمترین ابزارهایی بوده که در طول این سالها برای تخریب وجهه این نهاد انقلابی به کار گرفته شده است.

جماعت تجدیدنظرطلب به کمک رسانه‌های انبوه خود تلاش داشته این باور را در افکار عمومی نظام‌مند سازد که سپاه برخلاف «قانون» و «رسالت تعریف شده‌اش» در سیاست ورود پیدا می‌کند، در حالی که تنها باید به فعالیتهای نظامی بپردازد.  به عنوان نمونه هفته‌نامه صدا در مجموعه مطالبی که در شماره اخیر خود با تیتر «روابط 36ساله سران و سرداران» منتشر کرده، تلاش می‌کند از یک سو سیاستزدگی سپاه و عدول این نهاد از وظایف قانونی‌اش را بیان کند و از سوی دیگر اثبات کند که روابط دولت‌های روی کارآمده پس از پیروزی انقلاب با سپاه نهایتاً به تخاصم و درگیری کشیده است.  تخطئه سپاه با این حربه در حالی در دستور کار است که در اصل 150 قانون اساسی آمده است: «سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که در نخستین روزهای پیروزی این انقلاب تشکیل شد، برای ادامه نقش خود در نگهبانی از انقلاب و دستاوردهای آن پابرجا می‌ماند...»

همانگونه که ملاحظه می‌شود، تعبیر «نگهبانی از انقلاب و دستاوردهای آن» که در این اصل برای بیان وظیفه سپاه آمده با واژه عام و کلی «نگهبانی» بیان شده، یعنی آنکه حراست این نهاد از انقلاب و دستاوردهای آن تنها منحصر به بعد نظامی نمی‌شود و قطعاً ابعاد فرهنگی، سیاسی و حتی اقتصادی را هم در بر می‌گیرد. چراکه نظام سلطه طی سه دهه اخیر تمرکز خود را از فعالیت‌های نظامی علیه جمهوری اسلامی ایران به بعد سیاسی و فرهنگی انتقال داده است، شاهد مثال این هم تلاش غرب برای براندازی سیاسی نظام در سال 78 یا فتنه 88 است.  حال سؤال اساسی این است؛ در شرایطی که نظام سلطه در حوزه فرهنگ و سیاست سرمایه‌گذاری می‌کند و اراده دارد به وسیله جریانی سیاسی در داخل استحاله نظام را عملیاتی کند – و به قول نتانیاهو «بزرگترین سرمایه غرب در ایران هم همین جریان است »- سپاه باید تنها روی مباحث نظامی و دفاعی تمرکز کند؟ اگر چنین کند آیا توانسته به وظیفه خود که «نگهبانی از انقلاب» است، عمل کند؟ آیا نگهبانی از انقلاب تنها به حفظ تمامیت ارضی و برخورد با متجاوزان و گروهکهای تروریستی و موارد اینچنینی خلاصه می‌شود؟

پاسخ قطعاً منفی است چراکه قانونگذار «نگهبانی» را تخصیص به بعد نظامی نداده و جالبتر آنکه در بخشی از اصل 150 عبارت «... برای ادامه نقش خود در نگهبانی از انقلاب و دستاوردهای...» را می‌آورد که نمایانگر این است که سپاه در سالهای ابتدایی انقلاب هم نقش «نگهبان» را داشته و مقابله این نهاد با سازمان منافقین که - در ابتدا در بستر سیاسی شکل گرفت- قابل تطابق با شرایط فعلی است.

حضرت امام هم در اواخر دهه 60 خطاب به قوای نظامی از جمله سپاه و ارتش می‌فرمایند: «من عرض می‌کنم به همه این قوا و به فرماندهان این قوا که این افراد در هیچ یک از احزاب سیاسی و گروه‌ها وارد نشوند...». این سخنان به خوبی نشان می‌دهد که مطالبه حضرت امام این است که قوای نظامی از جمله سپاه در دسته‌ها و گروههای سیاسی وارد نشوند نه اینکه با جریانهای مخالف با گفتمان انقلاب اسلامی که قصد براندازی نظام را دارند، مقابله نکنند.

بنابراین طبق اصل 150 قانون اساسی در هر زمان و عرصه‌ای که انقلاب اسلامی یا دستاوردهای آن با خطر یا تهدیدی مواجه شود، سپاه پاسداران موظف است وارد معرکه شود و از انقلاب دفاع کند، خواه مقابله با حملات نظامی دشمن باشد خواه مقابله با جریان برانداز داخلی.

2- «تقابل‌سازی بین سپاه و نهادهای دیگر» سناریوی دیگری است که طیف‌های وابسته به جریان تجدیدنظرطلب هماهنگ با رسانه‌های بیگانه به دنبال پیاده‌سازی آن هستند.  سپاه پاسداران در حوزه مسئولیت سایر نهادهای حاکمیتی دخالت می‌کند؟ این پرسشی است که بسیاری از روزنامه‌های زنجیره‌ای در کنار رسانه‌های ضدانقلاب به دنبال طرح آن در فضای جامعه هستند. بر همین اساس پس از انتشار هر خبری در خصوص موفقیتهای سپاه در حوزه‌های داخلی و برون مرزی، این رسانه‌ها با انتشار دهها گزارش و تحلیل این موضوع را مطرح می‌کنند که سپاه پاسداران در فلان عرصه مداخله کرده است.

در اواسط بهمن 93 که مرکز بررسی جرائم سازمان یافته سایبری سپاه پاسداران بخشی از مهمترین عناصر فعال در اینترنت که مأموریت ترویج فساد و استحاله سبک زندگی ایرانی و هدف قرار دادن نهاد خانواده را در دستور کار داشتند، شناسایی و تعدادی از آنها را دستگیر کرد، سایت بی‌بی‌سی فارسی وابسته به دولت انگلیس، طی گزارشی این اقدام سپاه را مداخله در حوزه فعالیت پلیس فضای تولید و تبادل اطلاعات معرفی کرده و می‌نویسد: «گرچه در ایران پلیس فتا رسماً مسئول پیگیری و برخورد با جرائم آنلاین است، سپاه در مواردی رأساً با برخی از کاربران اینترنت در ایران برخورد کرده است.»

اواسط اسفندماه نیز که سازمان اطلاعات سپاه پاسداران یکی از مفسدین اصلی اقتصادی کشور و از بدهکاران کلان سیستم بانکی به نام «ح. ا» را به اتهام راه‌اندازی شبکه فساد اقتصادی و سوءاستفاده از شرایط تحریم کشور دستگیر و روانه زندان کرد، شبکه‌های ضدانقلاب با سیاسی خواندن این اقدام، آن را برای فشار بر مخالفین خواندند. سایت خودنویس در تحلیلی می‌نویسد: «به نظر می‌رسد با نزدیک شدن انتخابات هیئت رئیسه مجلس خبرگان و نیز اعلام حکم دادگاه مهدی هاشمی و همچنین فعالیتهای تنگاتنگ این خانواده در طرح دوباره رئیس پیشین مجلس خبرگان به عنوان بهترین نامزد موجود، سازمان اطلاعات سپاه پاسداران که زیر نظر حجت‌الاسلام طائب اداره می‌شود، از این طریق بخواهد دست پیش را بگیرد.»

علی مطهری، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی هم خردادماه 93 بیان می‌کند: «مثلاً سپاه نباید در کار وزارت اطلاعات دخالت کند. مجلس می‌تواند از وزیر اطلاعات سؤال کند ولی از سپاه نمی‌تواند.»

«تقابل بین ارتش و سپاه» هم جنبه دیگری از این سناریو است که توسط برخی از شخصیت‌ها دنبال می‌شود و متأسفانه شاهدیم که برخی از کارگزاران نظام هم در سخنرانی‌های خود دقیقاً در همین پازل بازی می‌کنند و با قیاس مع‌الفارق وظایف سپاه و ارتش این دو نهاد را به رویارویی فرامی‌خوانند، در حالی که اصل 143 قانون اساسی می‌گوید: «ارتش جمهوری اسلامی ایران، پاسداری از استقلال و تمامیت ارضی و نظام جمهوری اسلامی کشور را برعهده دارد» که با وظایف اشاره شده سپاه تا حدود بسیاری متفاوت است.

به هر روی تلاش برای «تقابل‌سازی بین سپاه و نهادهای دیگر» در حالی است که سابقه رفتاری و کارنامه سپاه پاسداران به خوبی نشان می‌دهد که اقدامات سپاه مکمل و تقویت کننده فعالیت سایر نهادهای نظام بوده است.

3- نقش‌آفرینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در حفظ و حراست از ارزشها و دستاوردهای انقلاب اسلامی، باعث شد که تخریب و تهاجم به این نهاد از روزهای نخستین شکل‌گیری آن تا به امروز همواره خط ثابت فعالیت‌های دشمنان انقلاب باشد که شاید اوج آن را باید در دوران حاکمیت مدعیان اصلاح‌طلبی دید.

در این دوره – 76 تا 84- که تلاش می‌شد مرز خودی‌ها و غیرخودی‌ها کمرنگ و چارچوب‌های اعتقادی و سیاسی نظام مورد هدف قرار گیرد، سپاه پاسداران به عنوان یکی از مهمترین موانع پیشبرد اهداف دشمن آماج حملات جنگ روانی جریانات تندرو قرار گرفت.

موج‌سواری برای حمله به سپاه از زمانی عملیاتی شد که روزنامه‌های زنجیره‌ای، سخنرانی سردار سرلشکر رحیم صفوی را تحریف و آن را با شگردهای خاص رسانه‌ای منتشر کردند. مطبوعات وابسته به تندروهای تجدیدنظرطلب ادعا می‌کردند که سردار صفوی در سخنرانی خود اصلاح‌طلبان را تهدید به گردن زدن و زبان بریدن کرده است. یکی از ارگان‌های مطبوعاتی افراطیون، پس از تحریف سخنان سردار رحیم صفوی، در حملاتی بی‌سابقه او را با پل پوت (خون آشام کامبوج) و صدام مقایسه کرد! و زمانی که خبر قتل‌های زنجیره‌ای رسانه‌ای شد، غوغاسالاران این جریان با بهره‌گیری از توطئه ذکر شده تلاش داشتند، آن سخنان را به این قتل‌ها پیوند زنند. روزنامه سلام به نقل از یک خواننده در همان زمان می‌نویسد: «آیا این قتل‌هایی که صورت می‌گیرد، در حقیقت پیامد صحبت‌هایی که راجع به گردن زدن‌ها و زبان بریدن‌ها بود، نیست؟ من فکر می‌کنم که مردم خوب می‌دانند چه اتفاقی دارد می‌افتد و بهتر است سفسطه‌بازی را کنار بگذارند. مشخص است که دست چه کسانی در کار است و چه کسانی وعده گردن زدن و زبان بریدن می‌دادند.»

اما هدف از تخطئه سپاه به کمک عملیات روانی –رسانه‌ای را سعید حجاریان، مشاور عالی سیاسی رئیس‌جمهور اصلاحات، چنین بیان می‌کند: «در کشور ما نمایشنامه‌ای در حال اجرا است که سه پرده دارد و الان دو پرده از آن اجرا شده است. پرده اول، قضیه قتل‌های محفلی بود، پرده دوم آن، حادثه کوی دانشگاه بود و پرده سوم در راه است. پرده سوم چیزی شبیه کودتاست، در قضیه اول بستر و میزبان وزارت اطلاعات بود. در دومی تحت پوشش نیروی انتظامی یک محفل شکل گرفت. پرده سوم در سپاه انجام می‌شود... در پرده سوم هدف اسقاط و براندازی کل نظام است.» (روزنامه صبح امروز، 17 فروردین ماه 1387 ص11)

4- در پایان باید گفت هدف نهایی نظام سلطه و جریان موسوم به تجدیدنظرطلبان در به کارگیری تاکتیک‌هایی مانند «نهادینه کردن سیاست زدگی سپاه در افکار عمومی» و «تقابل‌سازی بین سپاه و نهادهای دیگر» فروپاشی حاکمیت است.

به باور نظریه‌پردازان این جبهه، استحاله و فروپاشی حاکمیت دینی، مستلزم ایجاد انفعال و سلب اعتماد ملی از نهادهای منسوب به اصل نظام نظیر صداوسیما، شورای نگهبان یا سپاه پاسداران است. به همین دلیل برخی مطبوعات هواخواه لیبرالیسم همچنان تلاش دارند با تمرکز روی فعالیت‌های این نهاد ضمن متهم کردن آن به خشونت، کودتا و ترور، آن را به عنوان یک نیروی سرکوبگر به افکار عمومی معرفی و وجهه مردمی آن را تضعیف کنند و از سوی دیگر این موضوع را نهادمند کنند که سپاه از وظایف و مسئولیت‌های اصلی و قانونی خود فاصله گرفته و در مسیر انحرافی حرکت می‌کند.