این پایگاه خبری نوشت : شناخت دقیق مسایل روستاها و رفع بهنگام این مشکلات از اهمیت زیادی برخوردار است. زیرا ریشه تمامی مشکلات و مسائل عقب ماندگی مثل فقر گسترده، نابرابری در حال رشد، رشد سریع جمعیت و بیکاری فزاینده، در مناطق روستایی قرار دارد.



حال با توجه به جمعیت 45 درصدی مازندرانی ها در روستاها و استفاده نیمی دیگر از مازنی ها در شش ماهه نخست سال برای استراحت و تفریح به روستاهای خوش آب و هوای استان، می توان ادعا کرد که همه مازندرانی ها با مشکلات موجود در روستا آشنا هستند و می توان از تجربه هریک از آنها برای رفع مشکلات و تنگناهای موجود استفاده کرد.



یکی از اهداف کلان توسعه در اغلب کشورها و از جمله کشور ما، کاهش بیکاری و توسعه فعالیت های شغلی است. توسعه و عمران روستایی در چند دهه اخیر همواره یکی از دغدغه های اصلی توسعه در ایران و اکثر کشورهای در حال توسعه بوده است. کارشناسان معتقدند که اغلب کشورها به دلیل ارایه الگوهای متنوع چندان در توسعه روستایی موفق نبودند زیر توسعه روستایی برای آنها همانند یک برنامه راهبردی برای تامین نیازهای اساسی و توزیع بهنیه منافع از توسعه ملی بود.



به همین دلیل هنوز سهم جوامع روستایی جهان سوم از توسعه و پیشرفت بسیار اندک است و اکثر فقرای این کشورها یا در روستاها بسر می برند و یا شهرنشینانی عمدتا حاشیه نشین با منشاء روستایی بوده اند.



سی و شش سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی آن چنان که انتظار می رفت توسعه درروستاها اتفاق بیافتد، انجام نپذیرفت.



معمولا برداشت مسئولان از توسعه، ارایه خدماتی برای حداقل های زندگی است؛ استنباط آن ها این است که پس از 36 سال از پیروزی انقلاب اسلامی فلان روستا در منطقه ای کوهستانی برق دار شده و روستا قدم در راه پیشرفت گذاشت. به این نمی اندیشند که نیروی کار به دلیل محرومیت از روستا کوچ کرده است، کشاورز و دامدار شغل خود را از دست داده و به شهرهای همجوار مهاجرت کردند.



توسعه روستایی به معنی راهبردی برای بهبود زندگی، اجتماعی و اقتصادی روستاییان است، توسعه به معنای فقر زدایی در روستاها که این امر با افزایش تولید و ارتقاء بهره وری در محیط روستایی میسر می گردد. باید برای توسعه و یا نوین سازی جامعه روستایی آن را از انزوای سنتی بیرون آورد تا با اقتصاد ملی عجین شود.



به همین جهت توسعه روستایی تنها محدود به یک بخش و دستگاه اجرایی نمی شود و کلیه بخش ها و زمینه های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و…را هم شامل می شود.



اگر نگاهی به بسیاری از روستاهای مازندران داشته باشیم خواهیم دید جزارایه زیرساخت هایی آن هم نه به صورت کامل، توسعه به معنای عام آن اتفاق نیفتاد.



کشاورزی در روستا نیز سنتی است و به تبع بهره بری پایین است؛راههای دسترسی به زمین های زراعی اغلب دشوارو برای تامین سوخت مورد نیاز زندگی و کشاورزی دارای مشکل هستند. ومهمتر ازهمه روستاییان از “راه دسترسی ” که از آن به عنوان نخستین محور توسعه یاد می کنند هم محرومند.



با وجود چشمه های جوشان متعدد اما بازهم باید همانند نیاکان خود برای تامین آب، مسیر دشواری را طی تا آب مصرفی را تامین کنند.



با آنکه توسعه روستایی، جزئی از برنامه های توسعه هر کشور است که برای دگرگون سازی ساخت اجتماعی- اقتصادی جامعه روستایی به کار می گیرند و دولت موظف به انجام این امور است. اما در مازندران به عنوان حربه انتخاباتی به کار گرفته می شود. معمولا کاندیده ها برای دریافت رای به روستاهای محروم سفر می کنند و به آن ها وعده هایی را می دهند که دولت مردان در انجام آن کوتاهی کردند و معمولا نیز این وعده ها پس از دریافت رای به دست فراموشی سپرده می شود.



البته شورای برنامه ریزی استان نیز یک بخش از وظایفش این است که امکانات، قابلیت ها و ظرفیت های استان را باید به گونه ای مورد استفاده قرار دهد که نقاط محروم و کمتر برخوردار به سمت توسعه و پیشرفت سوق پیدا کنند. حال آنکه توجه به روستاها نباید از مدار اولویت خارج شود و در این راستا شورای برنامه ریزی استان باید نسبت به تدوین بسته ای با سیاست معین به منظور توسعه پایدار روستایی اقدام کند.ک/1



6026/6097