همین موضوع باعث شد تا وی برخلاف افرادی مانند محمد علی نجفی، جعفر میلی منفرد و مسعود سلطانی فرد که موفق به کسب رای اعتماد از مجلس نشدند، حتی مانند بیژن زنگنه، عباس آخوندی، علی ربیعی، محمد رضا نعمت زاده و محمود حجتی برای کسب رای اعتماد به سختی هم نیفتد و با پشتوانه محکم نمایندگان و با 260 رای بتواند مجوز حضور در هیئت دولت را کسب کند. جالب آنکه بازخوانی تاریخ رای اعتماد مجالس مختلف به دولت های پس از انقلاب نشان می دهد قاضی زاده هاشمی تنها وزیر پیشنهادی برای وزارت بهداشت است که توانست این تعداد از رای مثبت نمایندگان را در جلسه رای اعتماد کسب کند.

 

همزمان با آغاز به کار دولت یازدهم، قاضی زاده هاشمی توانست خیلی زود تمایز خود با برخی از وزرای دولت جدید را در «عمل» نشان دهد. او با کارهایش نشان داد علاقه ای ندارد وقت خود را مانند برخی دیگر از وزرا در «فیس بوک» تلف کند و ترجیح می دهد به جای وقت گذاشتن برای این دست کارهای بی فایده و جنجالی، هر چند وقت یک بار به دورترین شهرها و روستاهای کشور سفر کند و به طور رایگان به عمل چشم محرومان بپردازد.

 

اقدامی که بلافاصله با واکنش منفی بسیاری از اصلاح طلبان و حامیان دولت واقع شد و با پوپولیستی خواندن این کار، به وزیر بهداشت تاختند اما همانها توضیح ندادند اگر عمل رایگان چشم مردم محروم مرزنشین توسط وزیر بهداشت اقدامی عوام فریبانه است، فیس بوک بازی و پاسخ دادن به کامنتهای کاربران فیس بوک توسط وزیر امور خارجه چگونه مورد تایید و به دور از عوام فریبی است؟

 

حال با گذشت یک سال و نیم از گذشت آغاز به کار دولت یازدهم، بدون تردید افکار عمومی شاگرد اول کابینه کم تحرک و پیر دولت یازدهم را وزیر بهداشت آن می دانند.  قاضی زاده هاشمی هر چقدر هم در برخی از اقداماتش اشکال وجود داشته باشد و انتقاداتی به برخی از طرح های بهداشتی او وارد باشد، باز هم در عمل نشان داده دغدغه اولش سلامت و بهبود وضع بهداشت مردم است و ترجیح می دهد تمرکز اصلی اش خدمت به مردم باشد، همین مساله باعث شده تا به خوبی تفاوت او با برخی دیگر از اعضای کابینه را که معمولا «ادعا» و «وعده و عیدهایشان» به عملکردشان می چربد مشخص شود و برخی وزرای ناکارآمد کابینه بیشتر در معرض انتقادات افکار عمومی قرار بگیرند. حالا بسیاری از مردم از دیگر وزرای کابینه نیز انتظار دارند مانند قاضی زاده هاشمی سیاست زدگی را کنار گذاشته و نهایت تلاش خود برای حل مشکلات مردم را آغاز کنند.

 

شاید همین مسااله است که منجر شده تا این روزها رسانه های زنجیره ای اصلاح طلبان و حامیان دولت بیش از هر زمان دیگر به عملکرد قاضی زاده هاشمی بتازند و حتی او را مهره نفوذی اصولگرایان! در دولت یازدهم بخوانند.

 

جالب آنکه مروری بر سوابق قاضی زاده هاشمی پیش از آغاز تصدی وزارت بهداشت توسط او نشان می دهد وی به لحاظ سیاسی از حامیان هاشمی رفسنجانی بوده و هیچ قرابت ویژه ای با این جریان نداشته است و حتی در یک سال و نیم گذشته نیز در وزارت بهداشت از برخی چهره های نسبتا شاخص مخالف اصولگرایان بهره جسته است اما واقعیت آن است از آنجا که در گفتمان اصولگرایی اصیل، نگاه قبیله ای به عملکرد دولت یازدهم وجود ندارد، همان قدر که افرادی مانند ظریف، نعمت زاده، جنتی، زنگنه و آخوندی مورد انتقاد هستند، امثال قاضی زاده هاشمی به خاطر اثبات کارآمدی و دغدغه خود مورد احترام و حتی حمایت هستند اما این واقعیتباعث شده تا این روزها برخی سایت ها و روزنامه های زنجیره ای را به تکاپو افتاده و از هر فرصتی برای حمله به قاضی زاده غافل نشوند چنانچه امروز روزنامه آرمان (نزدیک به خانواده هاشمی) با انتشار کاریکاتور وزیر بهداشت در صفحه نخست خود، وی را به خاطر عملکرد مثبتش در عرصه بهداشت مورد هجوم قرار داد و قاضی زاده را به سیاسی کاری و برنامه ریزی برای انتخابات ریاست جمهوری سال 96 متهم کرد و نوشت:

 

«از زاویه دیگری هم می‌توان به عملکرد هاشمی نگاه کرد که شاید طعم آن گس باشد. وزیر بهداشت اگر فعال است باید تحسین شود، اگر به مراسم‌های مختلف با عنوان وزیر بهداشت می‌رود هم شایسته تقدیر است. اگر ایازی یعنی دست راست قالیباف را قائم‌مقام خود کرد، حتما به توانایی‌های او آگاه است که حکمی برایش صادر کرد. اگر به مراسم پسر عماد مغینه رفت و شهادت او را تبریک و تسلیت گفت، اقدام ارزشمندی است و اگر به روستاها می‌رود و چشم روستاییان را عمل می‌کند، واژه‌ای جز احسنت نمی‌توان بدو گفت اما همه اینها یک روی سکه است. آن روی سکه در سایه خدمت‌رسانی قابل تقدیر وزیر بهداشت کمرنگ و در کنار آن سوالات زیادی در اذهان پررنگ شده است. دلیل برخی اقدامات وزیر بهداشت چیست؟»

 

این روزنامه در ادامه با صراحت تاکید می کند که قاضی زاده قصد دارد از جایگاه خود در وزارت بهداشت سواستفاده کند و دور بعد به رقابت با حسن روحانی بپردازد! لذا بدون نام آوردن از محمد باقر قالیباف، پیش بینی می کند که احتمالا سرنوشت او در انتخابات سال 96 مانند شهردار تهران شده و خدمات وی نمی تواند باعث اقبال مردم به او برای ریاست جمهوری شود:

 

«قاضی‌زاده هاشمی می‌خواهد رئیس‌جمهور شود؛ تکذیب شود یا نشود اما برخی مراودات و روشهای خبری شدن برخی اقدامات وی این شائبه را در ذهن متبادر می‌کند که نکند هدفی بالاتر از وظایف وزارتی مدنظر دارد. چه آن زمان که موضع سیاسی خود را در ابهام قرار می‌دهد، چه زمانی که می‌داند برای بهتر دیده شدن چه باید کرد و به کجا باید رفت! بد نیست در این زمینه نگاهی به عملکردهای یکی از رقبای روحانی در انتخابات گذشته ریاست‌جمهوری بیندازیم. او با اقدامات خود در دوره مدیریتش سعی کرد ضمن خدمت‌رسانی، از این اقدامات بهره‌برداری تبلیغاتی و سیاسی لازم را هم بکند اما به هر دلیل نتیجه مثبت و قابل انتظاری نگرفت و حتی در شهری که او این خدمات را ارائه داد میزان رایش نسبت به کاندیداهای مطرح دیگر پایین‌تر بود. حال اگر قاضی‌زاده هاشمی به‌رغم میل باطنی خودش از سوی دوستان یا مشاوران در این مسیر (کاندیداتوری) حرکت کند باید تجربیات کاندیدای شکست‌خورده را مرور کند شاید محبوبیت امروز او در آن زمان پاسخی معکوس دهد.»

 

 

 

اما برای آنکه به حساب شده بودن حملات روزهای اخیر به شاگرد اول کابینه دولت یازدهم پی ببریم، کافی است تیتر اول روزنامه زرد آفتاب یزد از دیگر رسانه های حامی دولت یازدهم، درست یک روز قبل از تیتر روزنامه آرمان را به یاد آوریم که در گزارشی ذیل عنوان «جبهه پایداری به دنبال شاگرد اول کابینه» به تخریب عملکرد وزیر بهداشت پرداخت و با انتقاد از منتقدان دولت نوشت که چرا درباره روغن پالم، برنج های آلوده، سونامی سرطان و ... کسی به قاضی زاده هاشمی حمله نمی کند؟!

 

پیش از این نیز برخی سایتهای حامی دولت یازدهم با حمله به وزیر بهداشت به خاطر استفاده وی از تعدادی از مدیران متعهد و متخصص گذشته به وی حمله کرده و قاضی زاده هاشمی را سهم جبهه پایداری در کابینه! خوانده بودند؛ تحلیل های تخیلی و درجه چندمی که بیش از هر چیز حاکی از نگاه سیاست زده برخی رسانه های حامی دولت دارد.

 

نهایتا به نظر می رسد با توجه به تلاش حداکثری رسانه های حامی دولت برای اخراج موفق ترین وزیر دولت یازدهم از کابینه، در مجموع این رییس جمهور است که باید استقلال عمل خود را نشان داده و با حفظ قاضی زاده هاشمی در این سمت حساس، از دیگر وزرا نیز بخواهد به جای حاشیه سازی، سیاسی بازی، فیس بوک بازی و اقدامات شعاری، کمی هم به دغدغه های واقعی مردم توجه کرده و به سمتی حرکت کنند که در آینده علاوه بر وزیر بهداشت، تعدادی دیگر از وزرا نیز به عنوان برآیند مثبت کابینه در افکار عمومی عملکرد قابل دفاعی داشته باشند نه آنکه به خاطر پوشش ضعف خود، دست به حدف موفق ترین وزیر دولت بزنند.