وقتی موضوع را مطرح کردم با مخالفت شدید مدیران وقت وزارتخانه مواجه شدم. سرانجام وقتی مدیران سرسختی و اصرار من را دیدند یک دوربین 35میلیمتری و یک ضبط ناگرا در اختیارم گذاشتند بدون فیلمبردار و عوامل فنی. شرایط هم طوری بود که هنوز اغلب همکاران هراس داشتند که با من همکاری کنند. با هزینه شخصی 80 حلقه نگاتیو رنگی خریدم و مرحوم فریدون ری‌پور هم قبول کرد که به‌عنوان فیلمبردار همراهی‌ام کند.

خاطرم هست در دی ماه 57 که خبردار شدیم شاه قصد رفتن دارد، تصمیم گرفتم صحنه خروج او را ثبت کنم. آن موقع هنوز ساواک سر کار بود و به ما اجازه ورود به فرودگاه را نمی‌دادند. به‌سختی توانستم یکی از مدیران وزارتخانه را متقاعد کنم یکی از فیلمبردارانی که کارت ویژه دارد را به فرودگاه بفرستیم. می‌دانستم این واقعه‌ای تاریخی است و درنهایت حسین کمالی‌فر با دوربین ما به فرودگاه رفت و خروج شاه از ایران را فیلمبرداری کرد. تصاویر منحصربه‌فردی در اختیار داشتیم که حتی یک خبرنگار خارجی برای دریافت یک کپی از آن پیشنهادی 100هزار دلاری ارائه کرد که قبول نکردم.

مستند «برای آزادی» را از آتش‌سوزی سینما رکس آبادان در 28مرداد57 شروع کردیم و تا همه‌پرسی جمهوری اسلامی در روزهای 10 و 11 فروردین 58 فیلم گرفتیم. کمی پس از پیروزی انقلاب مستند «برای آزادی» آماده نمایش شد و ما فیلم را چند بار به نمایش درآوردیم؛ ازجمله برای اعضای شورای انقلاب که از فیلم هم خوششان آمد.

البته گروه‌های چپ و به‌خصوص چریک‌های فدایی خلق از فیلم من ناراضی بودند و تعدادی از اعضا و سمپات‌هایشان در وزارتخانه با من درگیر هم شدند. درنهایت هم فیلم به‌دلیل برخی تنگ‌نظری‌ها 25سال در آرشیو ماند و البته تکه‌هایی از آن هر سال به مناسبت سالگرد انقلاب از تلویزیون پخش می‌شد بی‌آنکه اشاره شود این تصاویر قسمت‌هایی از فیلم برای آزادی است. درنهایت دردوران حضور مهندس جعفری‌جلوه در شبکه یک، برای آزادی از آرشیو بیرون آمد و روی آنتن رفت.

• نویسنده و کارگردان سینما