باشگاه خبرنگاران - امروز کنکاش و جستجو در سایت‌های خبری و فضای وب بی‌تردید دریچه‌های پنهانی بسیاری را به روی مخاطب می‌گشاید. اخبار و حوادث و مراسمی که در گوشه کنار کشور روی می‌دهد و بسیاری از آن‌ها در مسیری روشن و گاهی هم اتفاقاتی دور از چشم‌ها و در کمترین هیاهو به وقوع می‌پیوندد. اتفاقاتی که اهدافی را در پس حوادث خود دارد و جامعه هدفی را نشانه رفته و بدنبال تحریک احساس و منطقی است که برای آن برنامه‌ای در نظر  دارد. یکی از رویدادها که در همین اولین روزهای بهار و از مجرای فضای مجازی و در پی و بگردی‌های کنجکاوانه ما در حال برگزاری است و ما از آن مطلع شدیم، نمایشگاهی گروهی از برخی طراحان تجسمی با عنوان « فرش خاکستری » است که گرد هم آمده‌اند تا به قول خود « لحظه‌هایی ناب را از دل برهه‌ای از تاریخ و از زیر خاکستر بیرون بکشد. » 

نمایشگاهی با موضوع دوم خرداد 1376 و با محوریت فضای مطبوعاتی آن دوران. فضایی که هدفش یادآوری حال و هوای سیاسی پر التهاب یک برهه تاریخی است که در پی اقدامات و انتشار برخی مطالب، توقیف روزنامه‌های زنجیره‌ای و اصلاح طلب را به همراه داشت روزنامه‌هایی چون « بهار » و « سلام » که توقیف آن‌ها نقطه آغاز اقدامات برخی افراد و اعتراضات بعضی دانشجویان و چهره‌های تندرو اصلاحات بود. از فضای مجازی خارج شدیم و به قصد بازدید از این نمایشگاه حرکت کردیم و در یکی از ساختمان‌های اطراف خیابان کریمخان بدنبال گالری گشتیم تا اینکه به سمت زیرزمینی در طبقه پایین کافی‌شاپ هدایت شدیم. فضایی نه چندان بزرگ با دیوارهایی سفید رنگ که تابلوهای روی دیوار کنتراستی عجیب را بوجود آورده بود .

اولین اثری که به چشم می‌خورد، صندوقچه‌ای فلزی بود که داخل آن تکه‌ای از یک روزنامه قرار داشت که مهری محرمانه و با جوهر قرمز با عنوان « بر اساس اطلاعیه شورای امنیت ملی مطالب برداشته شد » روی آن حک شده بود و صندوقچه به چشم می‌آمد. آن طرف‌تر چهار تابلو روی دیوار نصب شده بود که سه تابلو متشکل از روزنامه‌های « شرق » با روتیتر « بررسی جنبش‌های اصلاح طلبی در ایران » و تیتر « تلاش نافرجام » روزنامه بهار با روتیتر « همزمان با شکل‌گیری مجلس ششم » و تیتر « بهار آمد » و روزنامه « امروز » با تیتر « به خورشید نگاه نکنید » بود و تابلوی چهارم که در کنار اینها قرار داشت طرحی بود با تیترهای محو در پس زمینه‌ای خاکی رنگ که تصویر یک ماشین چمن‌زنی روی آن حک شده بود و در کنار آن عنوان « زنده یاد مخالف من » بدون نقطه و با رنگ مشکی نوشته شده بود. یکی دیگر از تابلوهای این نمایشگاه کولاژی سوخته رنگ از تصویر چهره‌های سیاسی و دانشجویان و همچنین تیترهای مرتبط با آن دوران بود. همچنین تابلو گچی و سوخته رنگ دیگری در گوشه‌ای از این نمایشگاه قرار داشت که در بالای سمت چپ آن عنوان « سلام را توقیف...» و در مرکز تابلو عنوان « اروجعلی میرزاده به اتهام سرقت ریش‌تراش دانشجویان به 91 روز زندان متهم شد» با قالب حروف‌چینی به چشم می‌خورد. در این نمایشگاه نسخه‌هایی دیگر از روزنامه‌های مربوط به آن برهه‌ی تاریخی  همچون «سلام»،«بهار»،«امروز»، به چشم می‌خورد و همچنین روزنامه‌هایی چون «شرق»،«اعتماد»،«آرمان»و « مردم سالاری» که پس از آن روزها روی پیشخوان روزنامه‌فروشی‌ها ظهور کردند، دیده می‌شود.به نظر بعد از گذشت سال‌ها همچنان تشکل‌های حزبی و با گروهی به برپایی نمایشگاه‌هایی در همین سخت علاقمندند . در این نمایشگاه که به مناسبت هیجدهمین سالگرد جریانات دوم خرداد برپا شده آثاری از یازده هنرمند به نمایش در آمده که هر کدام بیانگر جریان‌سازی‌های جهت‌دار روزنامه‌های زنجیره‌ای در آن دوره با رویکرد اصلاح طلبی است. 

پخش سخن‌رانی‌های شخصیت‌های اصلاح‌طلب در فضای این نمایشگاه به همراه نمایش تیترهایی که روزنامه‌های آن دوران منتشر می کردند نیز یکی دیگر از اقداماتی بود که در این نمایشگاه انجام شده بود. نکته جالب دیگر در راستای برگزاری این نمایشگاه بیانیه‌ای بود که در فضای مجازی و اطلاع‌رسانی این نمایشگاه منتشر شده بود.بیانه‌ای با این محتوا؛ 

«برهه‌های مهم تاریخی در هر زمانه‌ای می‌تواند تمام و کمال آینده‌ی جامعه‌ای را دگرگون کنند این لحظه‌های ناب و تکرار نشدنی مردمانش را گاه به عرش و گاه به فرش می‌رسانند. دوم خرداد 76 در تاریخ معاصر ایران یکی از آن برهه‌هاست. برای ما و هم‌نسلی‌های ما روایت مکرر بیم‌ها و امیدهاست. روزهایی که سخت و تلخ، پر شور و حال، هرچه بود، بر ما گذشتند و رفتند روزهایی که از ذوق خواندن تیتر روزنامه فردا صبح، خواب به چشممان نمی‌آمد. روزهایی که شهر خیابان را با برد فوتبال دیگرگونه شناختیم و روزهایی که ناگوار به خانه‌هایمان پناه بردیم. روزهایی که تو گویی در آنی همه چیزش دود شد و به هوا رفته. از آن وضعیت، فرشی مانده برایمان از جنس خاکستر، درست به مانند همیشه تاریخ. اما خاکستری که در بطن خود آتشی دارد گرم که با دمیدنی، باز‌زائی‌اش گریز‌ناپذیر است و با همین دم آنچه به ظاهر جان‌باخته را ، به آسمان می‌پراکند و سراسر، همه‌جا  را از آن خود می‌کند. یک پهنه آسمان خاکستر. خاکستری با شمایلی که نشان از نابودی و پایان است اما گرمای وجودیش کور‌سوئی از امید را همراه دارد.عرش و فرش برابر هم و بر هم که دو سویه تقابل امید و نا امیدیست. واین ما در این بین به مرور و بازنمایی آن روز و روزهای در پی‌اش نشسته‌ایم؛ انگاری در تعلیق، درست به مانند همیشه‌مان...» 

در این نمایشگاه که از یکم خرداد افتتاح شده و انگار بناست تا پایان 11 خرداد ادامه یابد، همه چیز در خدمت ارزش زدایی از نگاهی قرار دارد که قانون را لازم الرعایه میداند و از هر افراط و تفریطی دلخسته است .  

انتهای پیام/