به گزارش سرویس کشکول جام نیـوز، پدر سالخورده امروز، جوان نازنینش را در ۲۴ سالگی تقدیم انقلاب کرده بود و همسر فداکارش هم یکسالی است که به رحمت حق پیوسته است. پدر؛ اگرچه بیمار بود اما با روی گشاده پذیرای ما شد. با چهره ای که غمی عمیق در پس آن هویدا بود.

دیدار با خانواده شهید مرا به سال ۵۷ و کوران روزهای منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی برد. بخاطر دارم استاد نجات اللهی در تحصن دانشگاهیان در حالی بی رحمانه آماج گلوله های مزدوران قرار گرفت که تحصن کنندگان در مقابل رفتار خشونت ‏آمیز مأموران رژیم شاه و سرکوب مبارزات حق ‏طلبانه مردم مسلمان ایران و نیز تعطیلی دانشگاه‏ها از طرف رژیم؛ در همین خیابان ویلا که امروز مزین به نام شهید نجات اللهی است، تجمع کرده بودند. وقتی با مخالفت شهید و دیگر دانشگاهیان برای پایان دادن به تحصن مواجه شدند، بیرحمانه وی را به شهادت رساندند.

شهید نجات اللهی، شهید بیداری دانشگاهیان بود و نماد شهادت و مبارزه با رژیم که مورد ترور بیرحمانه قرار گرفت؛ از این رو شهادت وی در نتیجه یک درگیری معمولی نبود و  آنچه پس از شهادت وی در تاریخ پرافتخار روزهای انقلاب اسلامی برجسته و مورد توجه است، مراسم تشییع پیکر پاک شهید بود که با حضور ده‏ها هزار نفر از مردم و اساتید برجسته دانشگاه که در پیشاپیش آنها، آیت‏ اللَّه سید محمود طالقانی حرکت می‏کرد، برگزارشد. و یکی از صحنه ‏های خونین دوران انقلاب را رقم زد که با یورش مزدوران پهلوی به شهادت بیش از ۲۵۰ نفر از مردم در میدان انقلاب تهران منجر شد. همین امر شور جدیدی به فضای انقلاب در کشور بخشید و کمتر از دوماه پس از شهادت وی انقلاب به پیروزی رسید.

استاد شهید کامران نجات اللهی فرزند برومند دانشگاه و شهید راه حق و دانش و داد بود. یاد وی و همه شهیدان راه آزادی و آزاد اندیشی گرامی و راهشان پر رهرو باد.

باشگاه

206