تبریزی روانشناس کودک در گفتگو باخبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، گفت: حسادت کودکان بیشتر به صورت یک دلبستگی امن و ایمن به والدین است و در مورد آنها احساس مالکیت می‌کنند و نسبت به محبتی که مادر به فرزندان دیگر می کند احساس حسادت می‌کنند.



وی معتقد است: حتی توجه بیش از حد به کودک موجب انتظار بیش از حد از والدین و مادر می‌شود. مقایسه و امتیاز خاص قائل شدن برای سایر بچه‌ها موجب حسادت کودکان در محیط‌های مختلف مثل مدرسه و خانه می‌شود.



تبریزی از جمله عواملی را که موجب حسادت کودکان می‌شود تبعیض، مقایسه، توجه بیش از حد وغیرعادی به بچه‌ها برمی‌شمارد که آنها را پرتوقع‌تر می‌کند و نسبت به بچه‌های دیگر حسودتر هستند. حسادت بچه‌ها در واقع نشان‌دهنده‌ی درجه‌ی دلبستگی آنها به والدین است و بچه‌هایی که بیشتر به والدین خود وابسته هستند حسادت بیشتری دارند.



وی افزود: حسادت در اثر مقایسه و ایراد گرفتن و تحقیر و ندیدن کیفیات وی پدید می‌آید. والدینی که با فرزندان خود ارتباط بهتری برقرار می‌کنند در مهار این حسادت موفق‌تر هستند.



و باید هر کودکی توانایی‌های خاص خود را دارد و نباید آنها را با سایر بچه‌ها مقایسه کنند و باید به کودک خود بفهمانند که هر فردی یک جور است و می‌تواند با تلاش چیزهای بیشتر و بهتری را بدست آورد و این قبیل بچه‌ها اعتماد به نفس بیشتری دارند و کمتر احساس حقارت می‌کنند.



تبریزی به والدین توصیه می‌کند که با فرزندان خود ارتباط کلامی همراه با محبت داشته باشند اما افراط نکنند و توانایی‌های کودک خود را منعکس کنند زیرا در این صورت کودک تشویق به انجام کارهای خوب می‌شود و در کنار آن در صورت بروز خطا در انجام دادن کارهایشان تنبیه و محرومیت هم داشته باشند اما طرد و تحقیر نداشته باشند در خانواده‌هایی که بیشتر عاطفی هستند بچه‌ها کمتر به سراغ حسادت و رفتارهای ناپسند می‌روند.



وی در پایان خاطرنشان کرد: یکی از پیامدهای حسادت در کودکان این است که کودک زندگی را یک بعدی خواهد دید و در رقابت‌های خاص و خطرناک وارد می‌شود و احساس کمال‌طلبی او افزایش می‌یابد و بیشتر به دنبال وسیله است تا هدف، به طور مثال بیشتر به دنبال پول، تحصیلات و امکانات خواهد بود که در آینده دچار احساس ناکامی و شکست خواهد شد.



انتهای پیام/