به گزارش خبرنگار مهر به نقل از بلومبرگ انگلیسی، وقتی اعضای خانواده سلطنتی عربستان سعودی در سپتامبر گذشته از ژاپن دیدار کردند و در مارچ دوباره این دیدار خود را تجدید کردند، این کشور آسیای شرقی مطمئن شد که لااقل یک پیام خود را به طرف دیگر انتقال داده است: لطفا آرامکو عربستان سعودی را در بورس توکیو ثبت کنید.
در ماه سپتامبر، نخست وزیر ژاپن، شینزو آبه شخصا این پیام را به محمد بن سلمان که در آن زمان جانشین ولیعهد عربستان بود منتقل کرد و مدیر اجرایی ارشد گروه بورس ژاپن، آکیرا کیوتا در ماه مارچ سعی کرد تایید ملک سلمان را به دست آورد. این مذاکرات هرگز متوقف نشد و مدیران اجرایی توکیو از عربستان سعودی در اکتبر، سپتامبر و دوباره در مارچ دیدار کردند تا توضیح دهند چرا ژاپن برای آغاز فروش عمومی سهام (IPO)، بزرگترین شرکت نفتی جهان، ایده‌آل است.
کیوتا در مصاحبه‌ای در دفتر مرکزی بورس در توکیو گفت: این یک رویداد بزرگ و حماسی خواهد بود. اگر همه چیز درست پیش برود، ما از سایر شرکت‌های بزرگ خارجی هم خواهیم خواست از توکیو به عنوان مقصدی برای اولین عرضه عمومی سهام خود استفاده کنند.
شرکت نفت عربستان سعودی، آرامکو، که در حال حاضر به طور کامل تحت مالکیت دولت عربستان سعودی است در نظر دارد سهام خود را در قراردادی که این شرکت را تا رقم ۲۰۰ تریلیون ین (۱.۷۸ تریلیون دلار) ارزش گذاری خواهد کرد، برای عرضه عمومی ارائه کند. کیوتا می‌گوید جمع مبلغ سرمایه بازار این شرکت، جمع سرمایه شرکت اپل را که در حال حاضر با ارزش حدود ۷۷۷ میلیارد دلار بزرگترین شرکت دنیاست، کوچک و ناچیز جلوه خواهد داد.
بورس‌های نیویورک، لندن، توکیو و هنگ‌کنگ برخی از بورس‌هایی هستند که تلاش دارند تا توجه این غول نفتی را به سوی خود جلب کنند.
درحالی‌که نیویورک و لندن گزینه‌های اصلی بزرگترین IPO تاریخ هستند، توکیو روی این حساب باز کرده است که آرامکوی لااقل بخشی از سهام خود را در آسیا لیست کند تا دسترسی سرمایه‌گذارانش را به آن گسترش دهد. کیوتا می‌گوید که این IPO می‌تواند در مجموع ۱۰ تریلیون ین (۸۹ میلیارد دلار) باشد.
در آسیا رقیب اصلی بورس توکیو، هنگ‌کنگ است که در طول دهه‌های اخیر خود را به مرکز مالی منطقه تبدیل و پول‌های سرمایه‌گذاران بسیاری را از سراسر جهان به خود جذب کرده است.
توکیو که زمانی مرکز مالی بی چون و چرای منطقه بود و بیش از ۱۲۰ شرکت ممتاز بین‌المللی را در خود لیست کرده بود، در اوایل دهه ۱۹۹۰ با ترکیدن حباب قیمت‌های بورس جایگاه خود را از دست داد. حال این بورس که از لحاظ اندازه بازار از هنگ‌کنگ عقب افتاده است برنامه دارد تا از این فرصت به عنوان راهکاری برای جذب علاقه و اعتماد شرکت‌های بزرگ خارجی که به دنبال فروش عمومی خود هستند نهایت استفاده را ببرد.
