به گزارش خبرگزاری مهر، حجت الاسلام والمسلمین عبدالله محمدی ، استادیار موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران نوشته است: در این نوشتار مروری بر دیدگاههای امام خمینی(ره) در باب مبارزه برای بسط جهانی توحید خواهیم داشت. ایشان از بعد عرفانی به تفصیل این موضوع را بررسی کردند که در فرصتی دیگر بیان خواهد شد. لکن رسالت اجتماعی انبیا، سرفصل مهم دیگری است که گاه مغفول واقع می شود:
۱. ایشان برخلاف کسانی که رسالت انبیا را تبلیغ دین و اخلاق دانستند، به صراحت جایگاه تبلیغ را غیر از جایگاه ریاست و حکومت می دانند: «و ثانیها: مقام السلطنة و الرئاسة و السیاسة؛ لأنه- صلّی الله علیه و آله- سلطان من قبل الله تعالی، و الأُمّة رعیّته، و هو سائس البلاد و رئیس العباد، و هذا المقام غیر مقام الرسالة و التبلیغ». (بدایع الدرر فی قاعدة نفی الضرر، ص ۱۰۵)
ایشان شغل اصلی تمام انبیا را سیاست معرفی کرده اند: «انبیا- علیهم السلام- شغل شان سیاست است. دیانت؛ همان سیاستی است که مردم را از این جا حرکت می دهد و تمام چیزهایی که به صلاح ملت است و به صلاح مردم است، آن ها را که از آن راه می برد که صلاح مردم است که همان صراط مستقیم است.» (صحیفه امام، ج ۱۳، ص ۴۳۳؛ تفسیر سوره حمد، ص ۲۴۸)
۲️. ایشان مبارزه برای هدایت تمام بشر (نه فقط امت خاص) را رسالت پیامبران دانسته اند که گاه در این راه جان خود را از دست می دهند. تمام انبیا از صدر بشر و بشریت، از آن وقتی که آدم- علیه السلام- آمده تا خاتم انبیا- صلی اللَّه علیه و آله و سلم- تمام انبیا برای این بوده است که جامعه را اصلاح کنند؛ فرد را فدای جامعه میکردند. ما فردی بالاتر از خود انبیا نداریم. ما فردی بالاتر از ائمه نداریم- علیهم السلام- این فردها خودشان را فدا میکردند برای جامعه. خدای تبارک و تعالی میفرماید که انبیا را ما فرستادیم، بینات به آنها دادیم، آیات به آنها دادیم، میزان برایشان دادیم و فرستادیم لِیَقوُمَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ؛((صحیفه امام ، ج۱۵، ص۲۱۳)
۳️. از نظر امام ، حرکت مقدماتی انبیا با ابلاغ برهانی و دعوت آغاز و در صورت نیاز از فشار و قدرت نظامی استفاده می کردند. «غایت این است که مردم قیام به قسط بکنند، عدالت اجتماعی در بین مردم باشد، ظلمها از بین برود، ستمگریها از بین برود، ضعفا به آنها رسیدگی بشود، قیام به قسط بشود. دنبالش هم میفرماید: وَ انْزَلْنَا الْحَدید. تناسبِ این چیست؟ تناسب این است که با حدید باید اینها انجام بگیرد؛ با بینات، با میزان و با حدید. فیهِ بَأسٌ شَدیدٌ؛ یعنی، اگر شخصی یا گروهی بخواهند یک جامعه را تباه کنند، یک حکومتی را که حکومت عدل است، تباه کنند، با بینات با آنها باید صحبت کرد. نشنیدند، با موازین، موازین عقلی صحبت کرد. نشنیدند با حدید.(صحیفه امام ، ج۱۵، ص۲۱۳)پیامبر دعوت بین الملل را درنخستی فعالیت خویش در دستور کار قرار دادند.
...خود رسول اکرم[(ص)] به طوری که مکتوب شان در صحیح بخاری مضبوط است- مکتوبی را که به هرقل [امپراتور روم شرقی] نوشتند، و آن طوری که تاریخ ضبط کرده است ایشان چهار تا مکتوب مرقوم فرموده اند به چهار تا امپراتور: یکی ایران، یکی روم، یکی مصر، یکی حبشه. و عین مکتوب ایشان- آن طوری که در ذهنم هست- مضبوط است... در موزه ترکیه زیارت کرده ام. این چهار مکتوبی که مرقوم فرموده اند به مضمون واحد است به چهار امپراتور و آنها را دعوت به اسلام کرده اند و دعوت به توحید؛ این مقدمه بوده است، شالوده بوده است از برای اینکه حقایق اسلام را به تمام دنیا، به تمام امپراتوریهای دنیا ابلاغ بفرمایند و اسلام به آن نحوی که هست معرفی بشود به مردم. مع الأسف آنها جواب مثبت، الّا پادشاه حبشه، نداده؛ و لهذا متوقف شده است آن دعوتی که رسول اکرم می خواستند بفرمایند و می خواستند اسلام را معرفی کنند.» (صحیفه امام، ج۲، ص ۲۹-۳۰)
۴. امام خمینی تشکیل حکومت پیامبر را نه امری عارضی و اضطراری بلکه نخستین فعالیت مشهود پیامبر معرفی کرده اند: «آن چیزی که از همه مشهودتر است. حضرت رسول- سلام الله علیه- است که آمد و تشکیل اداره داد، تشکیل حکومت داد. این معنایش این است که کار دارند به حکومت، در سیاست کار دارند. و تشکیل حکومت دادن جز این است که دخالت در سیاست است و وارد شدن در عرصه سیاست است؟ ... کسی که آمده است، از همان اول ... در مکه مشغول مبارزه بوده است ... تا وقتی آمد مدینه، در مدینه که آمد حکومت تشکیل داد... مبلغ فرستاد؛ حکومت فرستاد در همه جا؛ آن جایی که دستش می رسید. مژده داد ایشان به مردم که ما می گیریم دنیا را، همه را از بین می بریم، روم را از بین می بریم، ایران را از بین می بریم؛ یعنی، از آن وضعی که آنها دارند که بت پرستی می کنند یا آتش پرستی می کنند، این را از بین می برند. و الّا احیا کردند همین مدت کوتاهی که پیغمبر اکرم زندگی کرد؛ احیا کرد بشر را». (همان، ۴۱۱-۴۱۲)
