به گزارش سرویس سیاسی جام نیوز، روزنامه اسپانیایی "ال پاییس" در گزارشی به بررسی وضعیت فعلی مذاکرات هسته ای ایران با 1+5 پرداخت.

در این گزارش که وب سایت "روز آنلاین" آن را منتشر کرده آمده است:

«ایران و شش قدرت جهانی تصمیم گرفتند مذاکرات اتمی را تا ۷ ماه دیگر تمدید کنند. براساس توافق طرفین، تهران در این مدت غنی سازی اورانیوم را بیش از ۵ درصد انجام نخواهد داد و هر ماه ۷۰۰ میلیون دلار از دارایی های توقیف شده ایران در خارج از این کشور آزاد خواهد شد. دیگر جزئیات این مذاکرات در جلسات وین مورد بحث و بررسی قرار نگرفتند.

در یک سو، ایران. و در سوی دیگر، گروه شش کشور، متشکل از پنج عضو دائمی شورای امنیت [ایالات متحده، روسیه، بریتانیا، چین و فرانسه] و آلمان. هر دو گروه بارها این مسأله را تکرار کرده اند که خواسته های گروه دیگر غیرقابل تحقق است، ولی درعین حال پذیرفته اند که پیشرفت های سازنده ای به دست آمده.

گروه شش کشور معتقدند که ایران بخشی از برنامه اتمی خود را مخفی ساخته و تا چند سال آینده خواهد توانست به ابزارهای لازم برای تولید بمب اتمی دست یابد. تهران نیز همواره اظهار داشته که برنامه اش صلح آمیز است و به تحقق رساندن این پروژه حق ایران است.

کارشناسان آژانس اتمی به سازمان ملل اعلام کردند که احتمال دارد ایران مفاد پیمان منع گسترش جنگ افزارهای اتمی را نقض کرده باشد. از آن زمان تاکنون، سازمان ملل شش قطعنامه علیه ایران وضع کرده و در سال ۲۰۱۲، ایالات متحده و اتحادیه اروپا طرحی از تحریم های اقتصادی را اجرا کرد.

قبل از رسیدن به یک توافق نهایی، خواسته اصلی بین المللی این است که اورانیوم غنی شده به میزان ۲۰ درصد که ایران درحال حاضر دراختیار دارد ازبین برود. برای این کار، ایران یا باید آن را رقیق، یا به میله های سوخت یا پودر اکسید تبدیل کند.

ایران می تواند غنی سازی را تا زیر ۵ درصد ادامه دهد، ولی ذخایر خود را باید تا حد کنونی محدود کند. این فرمول [که هیچ گاه مورد پسند اسراییل و عربستان سعودی واقع نشد]، به تهران این امکان را می دهد که به مردم نشان دهد جامعه بین المللی حق غنی سازی اورانیوم توسط ایران را به رسمیت شناخته است.

در این میان ایران مقاومت می کند. اولین دلیل آن حفظ اقتدار، حس رنج بردن از ناعدالتی، و دفاع از منافع ملی است. برخی از خواسته های گروه شش کشور، ازجمله ایجاد محدودیت در توان محققان ایرانی به مدت ۲۰ سال، به عنوان سوءاستفاده از قدرت تعبیر می شوند. توافقی که از دید این کشور تحقیرآمیز باشد، به هیچ وجه ازسوی محافل سیاسی داخلی به نتیجه نخواهد رسید و تمامی جناح ها به دنبال آن هستند که ببینند چه پیشرفت هایی در داخل و خارج از کشور به دست خواهد آمد.»

310