مدت‌ها بود می‌خواستیم بی‌تعارف با منصوریان گپ بزنیم. این فرصت ظهر دوشنبه پیش آمد و در رستوران شماره 10 منصوریان در عادت‌آباد روبه‌روی سرمربی استقلالی نفت نشستیم و درباره اتفاقات اخیر و ماجرای حضور نافرجامش در استقلال گپ زدیم. بدون هیچ مقدمه‌ای حاصل این گپ و گفت را بخوانید...

دوست داریم بدون تعارف حرف بزنیم... توقع ما از شما همین است که تعارف را کنار بگذارید.

من معمولاً خیلی بدون تعارف حرف می‌زنم و اغلب دوستانم هم می‌گویند همین مدل حرف زدن به ضررت تمام می‌شود اما زیاد دوست ندارم مصلحت‌اندیشی و عاقبت‌اندیشی کنم.

خیلی هم عالی است... پس بدون تعارف اگر زمان به عقب برگردد، به چند ماه قبل، سرمربیگری استقلال را قبول می‌کنی یا در نفت می‌مانی؟

می‌بخشید اما انگار برای شما هم سوءتفاهم شده... زمان به عقب برگردد، همان کاری را می‌کنم که چند ماه قبل کردم.

یعنی در نفت می‌مانی؟

دیدید گفتم برای شما هم سوءتفاهم شده... برگشتن من به استقلال دست خودم نبود که بروم یا نروم. اتفاقاً نکته‌ای هم که باعث ناراحتی‌ام شده، همین است. الان بعضی‌ها طوری وانمود می‌کنند که انگار من نخواستم به استقلال بروم. وقتی افشارزاده به من زنگ زد، یک ساعت بعد دفترش بودم. باور کنید هر تیمی غیر از استقلال بود امکان نداشت چنین کاری کنم. هر تیم دیگری بود، می‌گفتم ببخشید من با نفت قرارداد دارم و نمی‌رفتم سر قرار... اگر هم قرارداد نداشتم اول وکیل خودم را می‌فرستادم برای صحبت اولیه و اگر شرایطم قبول می‌شد، می‌رفتم برای مذاکره!

اما به خاطر استقلال، با همان تماس اول رفتی.

بله، افشارزاده که تماس گرفت، یک ساعت بعد مقابلش نشسته بودم.

نفتی‌ها می‌دانستند؟

بله، به آنها خیلی راحت گفتم می‌خواهم بروم استقلال و رفتم روبه‌روی افشارزاده نشستم و گفتم رضایتنامه‌ام را هم خودم می‌گیرم!

شما با نفت قرارداد داشتی، روی چه حسابی فکر کردی رضایتنامه می‌گیری؟

حقیقتش از قبل به آنها گفته بودم اگر استقلال من را بخواهد، می‌روم اما به خاطر شرایط خاص نفت در لیگ قهرمانان آسیا با مخالفت شدید آنها مواجه شدم. از وزیر نفت و معاون وزیر تا مدیر باشگاه گفتند نه... من هم رفتم خیلی راحت به افشارزاده گفتم خودم نمی‌توانم رضایتنامه بگیرم. اگر شما می‌توانید بگیرید، اگر نه که در نفت بمانم.

ولی یک عده می‌گفتند منصوریان با دست پس می‌زند و با پا پیش می‌کشد و خودش دوست دارد در نفت بماند.

(خنده) یعنی چی؟ من اگر نمی‌خواستم بروم که 3 بار با افشارزاده جلسه نمی‌گذاشتم. شما الان نگاه نکنید که یک عده می‌خواهند با حرف‌هایشان من را خراب کنند و می‌گویند منصوریان نخواست به استقلال برود. من می‌خواستم اما نتوانستم.

البته یک عده می‌گویند انگار یک جلسه با هیأت مدیره استقلال داشتی و همان جا پا پس کشیدی؟

تکذیب می‌کنم. هیچ جلسه‌ای با اعضای هیأت مدیره استقلال نداشتم. 3 جلسه با افشارزاده داشتم و یک بار هم با معاونان وزیر حرف زدم.

پس اینکه می‌گویند کردنوری با شما حرف زده و شما به این نتیجه رسیدید که هیأت مدیره فعلی حمایت‌تان نمی‌کند، شایعه است؟

صددرصد، من آخرین بار که کردنوری را دیدم 16 ساله بودم. رفته بودم برای تماشا سر تمرین استقلال. دوره اوج جعفرخان مختاری‌فر بود و دیگر هم کردنوری را ندیدم.

با این حساب باید بنویسیم زمان به عقب برگردد، منصوریان باز هم تلاش می‌کند سرمربی استقلال شود؟

بله، زمان جلو هم که برود، من دوست دارم سرمربی استقلال باشم. همین الان در قراردادم با نفت که تا پایان فصل 96-95 تمدید شده، بندی گذاشته‌ام که اگر استقلال من را خواست 30 درصد از قراردادم را پس بدهم و بروم استقلال. همه می‌دانند من استقلالی هستم و با استقلال این حرف‌ها را ندارم.

بدون تعارف الان پشیمان نیستی که در نفت ماندی؟

نه، چرا باید پشیمان باشم؟ من به نفت تعهد و تعصب دارم. با این تیم سوم لیگ شدم و تا 8 تای برتر آسیا رفتم. حتماً این را بنویسید تا زمانی که سرمربی نفت هستم، به هیچ تیمی غیر از استقلال فکر نمی‌کنم. قصه استقلال فرق دارد. روزی هم که مدیران نفت گفتند باید بمانی، گفتم چشم و ماندم. مگر می‌شود از همکاری با تیمی که دوستش دارم، پشیمان باشم؟

حرف‌تان درست اما به هر حال نفت در شروع فصل جدید خوب نتیجه نگرفته، مشکل مالی دارد، از آسیا حذف شده و...

مشکل مالی که حل می‌شود. به هر حال پشت تیم، وزارت نفت و شرکت ملی نفت است و همه بچه‌ها می‌دانند پول‌شان دیر و زود دارد اما سوخت و سوز ندارد. در مورد نتیجه‌گیری هم جای نگرانی نیست.

واقعاً؟

ما فصل قبل هم لیگ را خوب شروع نکردیم و 10 هفته اول تقریباً اواسط جدول بودیم و از هفته یازدهم آرام آرام بالا آمدیم. امسال هم نگران نیستیم.

ولی به هر حال در یارگیری ضعیف عمل کردید و مشکلاتی هم دارید.

از یارگیری تیم راضی هستم. نفرات خوبی گرفتیم اما به هر حال چند ستاره تیم هم رفتند و رفتن آنها به ما ضربه می‌زند... البته مشکل اصلی این است که تیم من فرسوده شده و ما احتیاج به ریکاوری داشتیم. ما 20 روز دیرتر از بقیه تیم‌ها فصل را تمام کردیم و مجبور شدیم دیرتر هم شروع کنیم. فصل قبل 6 ماه مشکل مالی داشتیم و امسال هم 5 ماه درگیر بودیم اما به مرور درست می‌شود.

اینکه شرکت نفت و وزارت نفت مشکل مالی داشته باشند، عجیب نیست؟

ببینید، وزارت نفت یک قانون دارد که به ورزش آماتور کمک می‌کند اما به ورزش حرفه‌ای نه و می‌گوید تیم‌های حرفه‌ای باید خودشان درآمدزایی کنند. اگر وزیر محترم و رئیس شرکت ملی نفت ورود نمی‌کردند، ما همین قدر پول را هم نمی‌گرفتیم ولی شرایط اصلاً نگران‌کننده نیست.

قرار بود بدون تعارف حرف بزنید... الان دارید تعارف می‌کنید؟

به هیچ‌وجه... شرایط باشگاه نفت با بقیه تیم‌ها فرق دارد. ما به کاری که می‌کنیم ایمان داریم و همه در مجموعه رفیق هستیم. از مدیرعامل باشگاه (قنبرزاده) تا بهرام میرشیبانی، مدیرفنی نفت و رحیم ایرانیان سرپرست تیم و سایر دوستان همه رفاقتی کار را جلو می‌بریم. همین چند روز پیش نشسته بودیم. برای پیدا کردن راهکار و بررسی شرایط...

می‌شود بگویید به چه نتیجه‌ای رسیدید؟

ما فصل قبل 9 بازی اضافه انجام دادیم، در آسیا نزدیک به 4 میلیارد هزینه روی دست‌مان ماند و کمی به مشکل خوردیم. طعم بی‌پولی را چشیدیم و حتی امسال نتوانستیم پیش از فصل اردو بگذاریم اما خوشبختانه تعطیلی لیگ به خاطر تیم ملی به نفع ما شد و می‌توانیم شرایط را تغییر بدهیم.

اما منتقدان شما می‌گویند منصوریان کار روحی، روانی می‌کند و دلیل ناکامی نفت این است که کار روحی، روانی فقط کوتاه‌مدت جواب می‌دهد.

نظر منتقدان محترم اما برای من کار روحی، روانی در اولویت سوم است. اول کار فنی و تمرین، بعد کار علمی و تحقیقاتی مثل کنترل تغذیه بازیکنان و بعد مسائل روحی، روانی... همین پارسال ما در کادر فنی نفت روزی 6 ساعت کار می‌کردیم که امسال شده 10 ساعت کار در روز... بازیکنان صبح می‌آیند سر تمرین، بعد ناهارشان را در باشگاه می‌خورند و می‌روند خانه و بعد از ظهر دوباره می‌آیند سر تمرین...

انگار یک ساعت هم زودتر می‌آیند؟

بله، برای اینکه تمرین با استرس شروع نشود و بازیکنان در تایم شروع تمرین با هم گپ نزنند، گفته‌ام یک ساعت زودتر بیایند. برای‌شان قهوه، چای و کیک گذاشته‌ایم. بنشینند و صحبت کنند و یک ربع مانده به تمرین، ابزار تنیس فوتبال‌شان را آماده می‌کنیم و بعد کار شروع می‌شود. هر تمرین ما یک علت دارد. تا چند روز دیگر برنامه تمرین تا پایان سال را ارائه می‌کنیم. الان در حال قرارداد با یک مجموعه‌ای هستیم برای آب‌درمانی بچه‌ها... آیا این کارها روحی، روانی است؟ ما سه مدل تمرین داریم. یکسری تمرین اختصاصی برای بازیکنان، مثلاً اختصاصی مهاجمان یا مدافعان، یکسری تمرین تاکتیکی گروهی و یکسری هم تمرین بسته به شرایط حریفی که با آن بازی داریم.

این ماجرای کانال‌کشی زمین تمرین چیست؟ اینکه با نوار چسب در زمین چمن کانال درست می‌کنید.

یعنی من الان باید به اسم مصاحبه دستم را رو کنم؟ (خنده) ما برای مرور برخی تاکتیک‌ها و مشخص کردن کانال‌هایی که توپ باید از آن عبور کند، ‌گاهی اوقات طناب‌کشی می‌کنیم یا نیزه و آدمک می‌گذاریم یا به قول شما نوارچسب می‌چسبانیم. به هر حال پای تخته هم تاکتیک تشریح می‌شود اما داخل زمین تمرین باید کار تاکتیکی مرور شود تا بازیکن بداند در زمین چه‌کاره است.

راستی این تغذیه که گفتید را انگار به استقلال هم پیشنهاد داده بودید. گفته بودید آشپز می‌خواهم و امکانات بوفه؟

بله، برای افشارزاده شرایطی را تشریح کردم که از نظر ایشان عجیب،‌ جذاب و جالب بود، شرایطی مثل همین ناهار دادن به بچه‌ها، کنترل تغذیه آنها و...

حالا برگردیم به نفت... فکر نمی‌کنید در قبال صدا و سیما بعد از پخش نشدن بازی برگشت نفت و الاهلی امارات تند رفتید؟ همین حالا بازی ایران و عربستان در تورنمنت غرب آسیا هم پخش نشده.

تند رفتید یعنی چی؟ آدم وقتی عصبانی می‌شود تند صحبت می‌کند. ما توقع داشتیم بازی نفت پخش شود و مردم زحمت بچه‌های تیم را ببینند. شما تورنمنت غرب آسیا و بازی‌ امیدها را با بازی حساس نفت در لیگ قهرمانان مقایسه نکنید.

ولی قبول کنید اخیراً اخلاق‌تان تند شده، مثل برخورد حذفی با بیرانوند.

بیرانوند خودش بهتر از همه می‌داند چوب خطش پر شده بود. ایشان بارها قول و قرار شفاهی با من گذاشت. الان دیگر تمام کوپن‌های قول و قرار شفاهی‌اش را سوزانده و اگر می‌گوید تغییر کرده، ‌باید در عمل تغییرات را به من نشان بدهد. علیرضا پیغام داده، مصاحبه کرده و گفته پشیمان شده اما این بار تا تغییرات او را در عمل نبینم، نظرم عوض نمی‌شود. من علیرضا را خیلی دوست دارم. برای او در تیم امید و نفت زحمت کشیدم اما حالا نوبت اوست که با رفتارش ثابت کند عوض شده، ‌ضمن اینکه رقیب او هم به اصطلاح کار را گرفته و علیرضا باید رقابت کند.

شما بعد از آن ماجرای پیامک بیرانوند که به همکارتان پیامک داده بود «بای‌بای، دیدید ملی‌پوش شدم» گفتید نمی‌گذارم بیرانوندها در فوتبال زیاد شوند و این حرف باعث ناراحتی طایفه بیرانوندها در لرستان شد.

(با تعجب) جدی می‌گویید یا شوخی می‌کنید؟

جدیِ جدی! در فضای مجازی برخی هموطنان لرستانی نوشته بودند یعنی چی که منصوریان نمی‌گذارد بیرانوندها بیایند در فوتبال؟

اصلاً منظور من چنین چیزی نبود. هر آدمی با فامیلی بیرانوند یا از طایفه بیرانوندها اگر استعداد داشته باشد، حتماً ستاره فوتبال می‌شود و من خودم کمکش می‌کنم. من فقط گفتم نمی‌گذارم مدل ادبیات بیرانوند در فوتبال ایران زیاد شود.

ولی خودتان هم دوست دارید با چهره‌های جنجالی کار کنید؟

علیرضا اصلاً جنجالی نیست، او فقط خامی و بچگی کرد و من اگر الان او را به مسیر درست برنگردانم، خیانت کرده‌ام.

نه، منظور ما پیام صادقیان بود که در اوج جنجال‌هایش او را به نفت آوردید و خیلی‌ها گفتند این کار اشتباه است.

بله از هر صد نفر، 90 نفر گفتند نکن اما همان 10 نفری که مشاور من بودند و قبول‌شان دارم، گفتند دستش را بگیر و نگذار این استعداد تلف شود. من با او خیلی حرف زدم. پیام را از سال 89 می‌شناسم، ‌از اردوی تیم ملی امید...

بله، شما حتی وقتی در پرسپولیس بود، ‌از او حمایت کردید.

من اصلاً به پیام نگاه قرمز و آبی ندارم. نگاه من به صادقیان، ملی است. او واقعاً یک استعداد است. من می‌دانم پیام چه بازیکن بزرگی است. با او حرف زدم. قبل از آمدنش با بچه‌های تیم حرف زدم و خواستم کمکش کنند. الان هم راضی هستم. او می‌خواهد به سطح اول فوتبال برگردد. او دارد خودش را در تمرین مدیریت می‌کند و کل بازیکنان نفت هم برادرانه با او تعامل دارند.

انگار ماشین‌هایش را هم فروخته.

بله،‌طبق ایده‌ای که خودم با او درمیان گذاشتم، ماشین‌هایش را فروخته و در کار ملک سرمایه‌گذاری کرده و خانه خریده است. الان با پراید یک آژانس می‌آید سر تمرین و برمی‌گردد خانه... او دارد تلاش می‌کند دور از حاشیه باشد. من هم به چنین بازیکنی حتماً اعتماد می‌کنم.

غلامرضا رضایی هم مورد اعتماد شما بود اما از نفت رفت.

بی‌تعارف غلام حیف شد از نفت رفت. آن زمان من ایران نبودم و یک سوءتفاهم باعث شد غلام برود سایپا... به هر حال در فوتبال این چیزها پیش می‌آید... بعضی‌ها واقعاً حیف می‌شوند و گاهی اوقات اتفاق‌هایی می‌افتد که دست شما نیست و خارج از اراده شماست.

مثل درگذشت هادی نوروزی؟

وای، وای... واقعاً دلم کباب شد. من با هادی در تیم ملی زمان افشین قطبی کار کردم. درگذشت او تلخ‌ترین خبری بود که شنیدم. صبح پنج‌شنبه در مسیر شمال بودم که خبر روی تلفن همراهم پیامک شد. فکر کردم شوخی است اما یک لحظه پشتم لرزید. ماشین را نگه داشتم و با خانه تماس گرفتم، گفتم آی‌پدم را چک کنند. گفتند خبر درست است. داشتم می‌مردم. واقعاً پسر آقایی بود. مظلوم بود و مظلوم رفت. مدیرعامل باشگاه نفت دستور پرداخت فوری مطالبات چند فصل پیش او را داده و ما هر کاری بتوانیم برای او انجام می‌دهیم.

ولی درگذشت او باعث اتحاد سرخابی‌ها شد.

اصلاً بد نیست اما به شرطی که این اتحاد دائمی باشد. الان چیزهایی می‌بینم که واقعاً خجالت‌آور است. در فضای مجازی طرفداران استقلال و پرسپولیس به هم فحاشی می‌کنند. یک پرسپولیسی یا استقلالی عکسی می‌گذارد، 50 درصد به او فحاشی می‌کنند،‌50 درصد قربان‌صدقه‌اش می‌روند. این اهانت‌ها دلخراش است. تعصب چیز بدی نیست اما اهانت و فحش واقعاً برای اثبات تعصب ضرورت ندارد!

شما که خودتان در تعصب به استقلال کم از تیفوسی‌ها ندارید. جلوی استقلال 90 دقیقه از نیمکت تکان نخوردید.

حقیقتش پدرم که استقلالی قدیمی است، گفته بود حق نداری از روی نیمکت بلند شوی. پدرم 4 وصیت به من کرده، 3 تایش خصوصی است و چهارمی این است که هیچ‌وقت با استقلال روبه‌رو نشو! اگر می‌توانستم در قراردادم با نفت می‌نوشتم به جای 30 بازی، 28 بازی در لیگ برتر سرمربی شما هستم و مقابل استقلال می‌نشینم خانه پای تلویزیون... پدرم آن روز پای تلویزیون مثل شیر نشسته بود که اگر من از روی نیمکت تکان بخورم، پوستم را بکند! او می‌گوید تو مدیون استقلالی و نباید گذشته خودت را فراموش کنی.

خدا حفظش کند،‌پس انگار خانوادگی تیفوسی هستید.

ما همه استقلالی هستیم،‌ غیر از یک برادرم که پرسپولیسی شده...

پس با این حساب و با تعصبی که پدر شما به استقلال دارد، خدا به او رحم کند.

این را دیگر باید از خودش بپرسید که چه جرأتی کرده و پرسپولیسی شده! (خنده)

256 43