سوق‌دادن زنان به میدان فعالیت‌های مردانه موجب سرگردانی زن، فراموش کردن وظایف اصلی، دوری از روحیات ذاتی و توجه به نقش‌های کاذب و خودساخته شده است، در حالی که جامعه‌شناسان می‌گویند خانواده هسته مرکزی و عامل پویایی و استحکام جامعه و زنان، رکن اصلی این کانون هستند.

حال سؤال مهم این است: امروزه که فضای حاکم بر جامعه به‌گونه‌ای شده که برخی زن‌ها از مادر بودن و مادری‌کردن فراری‌اند و همچنین کار داخل خانه را برای خود ننگ دانسته و فعالیت بیرون از خانه را ترجیح می‌دهند و شیفته شاغل بودن هستند، راهکار چیست؟ راهکار برون رفت، اقتدا به بانوی خوبی‌هاست؛ بانویی که به تمام معنا خانه‌داری را پیشه خود قرار داده بود.خانه‌داری به‌معنای تام و کامل؛ یعنی همسرداری، تربیت فرزند و رسیدگی به امور داخلی منزل.

همسرداری: زندگی 9ساله حضرت زهرا(س) و حضرت علی(ع) پر از نمونه‌های زیبا و درس‌آموز برای مردان و زنان ماست. چنان که امام‌علی(ع) می فرمایند: او هیچ‌گاه مرا به خشم نیاورد و در هیچ ‌کاری نافرمانی مرا نکرد و به‌راستی هروقت به او نگاه می‌کردم غم و اندوه‌هایم برطرف می‌شد.

تربیت فرزند: حضرت فاطمه(س) در تربیت فرزند، نمونه است؛ چراکه ایشان فرزندانی چون امام‌حسن(ع)، امام حسین(ع)، حضرت زینب(س) و ام‌کلثوم را به‌خوبی تربیت کردند که هر یک از آنها نمونه‌ای برجسته از انسان‌هایی آگاه، شجاع، مؤمن، مجاهد و دارای عالی‌ترین ارزش‌های والای انسانی بودند. از جمله روش‌های تربیتی حضرت فاطمه(س) نوع‌دوستی ایشان بوده است که در برابر چشمان تیزبین فرزندانشان، به مردم کمک می‌کردند و خود گرسنه می‌ماندند ولی دیگران را سیر می‌کردند. حضرت امام‌حسن(ع) می‌فرمایند: شبی مادرم را دیدم که تا صبح به عبادت پرداخته و مرتب مؤمنین و دیگران را دعا می‌کرد، ولی در حق خود ساکت بود.از علت آن پرسیدم، فرمودند «اول همسایه، سپس خودمان».

رسیدگی به امور داخلی منزل: فاطمه(س) تمامی کارهای منزل را انجام می‌داد به‌گونه‌ای که علی(ع) نحوه‌ کار کردن او را در منزل اینگونه بیان می‌کند: «یا رسول‌الله! فاطمه آنقدر آب آورده که بند مشک برروی سینه‌اش اثر گذاشته، آنقدر آسیا گردانیده که دست‌هایش آبله کرده، آنقدر در نظافت خانه کوشیده که لباس‌هایش گرد‌آلود و کثیف شده و آنقدر آتش زیر دیگ روشن کرده که جامه‌اش، به سیاهی گراییده است».