براساس گزارش ناسا، این پرتاب‌کننده متحرک یا ML با هدف پشتیبانی از آزمایش‌ و سرویس راکت‌ها طراحی و ساخته شده‌است و علاوه بر این برای حمل راکت به سکوی پرتاب و کمک به پرتاب راکت نیز کاربرد دارد.

اگرچه میزان خم شدن این سازه به اندازه‌ای نیست که به تعمیرات اضطراری نیاز پیدا کند، اما از آنجایی که هزینه گزافی برای ساخت آن صرف شده‌است، نزدیک به یک میلیارد دلار، در شرایط کنونی تنها امکان یکبار استفاده از آن وجود دارد. به دلیل وجود این مشکل، ممکن است ناسا تنها یکبار در سال 2020 از این برج برای پرتاب SLS استفاده کرده و سپس آن را تجزیه کند.

این برج در ابتدا برای پرتاب راکت آرس یک در سال 2009 ساخته شد اما زمانی که ماموریت آرس متوقف شد، ناسا پروژه جایگزین SLS را برای آن تعریف کرد که برای اجرای آن تنها به ایجاد تغییراتی در برج نیاز بود. خمیدگی برج احتمالا حین ایجاد تغییرات تبدیل برج از پرتاب‌کننده آرس به پرتاب‌کننده SLS به وجود آمده‌است.

ناسا همچنین احتمال می‌دهد عوامل طبیعی مانند باد، نوسان دما و ارتعاشات ناشی از جابه‌جایی برج بر خمیده شدن سازه فولادی اثرگذار بوده‌باشد. ناسا درصورتی که برج خمیده‌تر شود برنامه‌ای را آماده کرده‌است که بر اساس آن شبکه‌های فایبرگلس با شبکه‌های فولادی سنگین‌تر جایگزین خواهند شد،‌اما اینکار هزاران کیلوگرم بر وزن برج خواهد افزود که این موضوع می‌تواند پرتاب راکت‌های بزرگ را با مشکل مواجه سازد.