به گزارش جام نیوز به نقل از رجانیوز، «خود من و ما بلدیم که جنگ روانی یعنی چه» این جمله یکی از صریح ترین جملاتی است که طی یک سال و نیم گذشته رییس جمهور بیان کرده است و اگر با توجه به این جمله آقای روحانی، هر از چندگاهی به عرصه سیاسی کشور و رفتار و گفتار دولت توجه کنیم، به خوبی می توان مصادیق آن را نیز درک کرد.

در این باره با وجود گذشت بیش از دو ماه از استیضاح رضا فرجی دانا، توجه در گفتار رییس جمهور نشان  می دهد وی علاقه خاصی به مطرح کردن این مساله و «ابراز تاسف» بابت این استیضاح در رسانه ها و افکار عمومی دارد.

به عنوان نمونه رییس جمهور در سخنان روز سه شنبه خود در جمع نخبگان و دانشجویان به این مساله اشاره کرد و با «انقلابی» توصیف کردن فرجی دانا، از نبود وی در کابینه ابراز تاسف کرد.



رییس جمهور دو هفته قبل نیز هنگام حضور در در دانشگاه تهران به مناسبت آغاز سال تحصیلی دانشگاه ها با اشاره به این مساله گفته بود:  «ما هم نمی توانیم تاسف خود را ابراز نکنیم از اینکه یک وزیر عالم دانشمند انقلابی را از دست دادیم.»

اما به نظر می رسد آنچه باعث شده تا آقای روحانی طی روزها و هفته های اخیر، مجددا حال و هوای حمایت از وزیر سابق علوم را کلید بزند، آغاز یک جنگ روانی در میان حامیان دولت و افکار عمومی است چرا که با این قبیل اظهارات اولا بخشی از بدنه دولت نسبت به رییس جمهور دلگرم می شود و ثانیا این اظهارات می تواند بخشی از افکار عمومی را از توجه به مسایل اصلی کشور دور کرده و درگیر حواشی کند.

این در حالی است که به اذعان بسیاری از کارشناسان، آقای روحانی چندان هم از رفتن رضا فرجی دانا از وزارت علوم ناراحت نبود و بزرگترین مصداق این ادعا نیز عدم حضور وی در جلسه استیضاح و در عمل کمک به رای آوردن استیضاح فرجی دانا بود، زیرا شاید بتوان گفت ترجیح دولت این بود با هزینه مجلس، فرجی دانا کرسی وزارت علوم را از دست بدهد.

این ماجرا آنقدر نمود داشت که علی مطهری از  نمایندگان حامی دولت چند روز پس از استیضاح فرجی دانا گفت:



«دولت ضعیف عمل کرد. ارتباط قوی و گسترده با نمایندگان نداشت. رئیس‌جمهور هم در جلسه شرکت نکرد و این خطا بود. من پیغام داده بودم که ایشان حتی پنج دقیقه حضور پیدا کند و چند جمله سخن بگوید و بعد به سفر استانی برود ولی نیامدند.  در انتخاب دو نماینده مخالف استیضاح هم خوب عمل نکردند. خلاصه دولت به گونه‌ای رفتار کرد که گویی عزل وزیر برایش چندان مهم نبود، در حالی که با اندکی تلاش بیشتر و تغییر رأی 10 نماینده می‌شد این اتفاق نیفتد.»

صادق زیباکلام نیز در روزنامه شرق نوشت:



«جدای از سازماندهی و انضباط تحسین‌برانگیز جبهه پایداری، رفتار مدافعان وزیر در هاله‌ای از نابسامانی و بلاتکلیفی قرار گرفته بود. بگذارید از شخص آقای رییس‌جمهور شروع کنیم. ایشان می‌توانستند سفر به اردبیل را اندکی به تاخیر بیندازند نه آسمان به زمین می‌آمد نه زمین به آسمان می‌رفت. حضور ایشان در مجلس باعث می‌شد تا موافقان فرجی‌دانا با قوت قلب و حرارت بیشتری از وی دفاع کنند. شاید ایشان هم مثل خیلی‌های دیگر، باور نمی‌کرد که پایداری‌ها بتوانند نیمی از آرا را به خود اختصاص دهند.»

روزنامه تندروی آفتاب یزد نیز در سرمقاله خود با عنوان «آقای روحانی! فرزندانتان را تنها گذاشتید» نوشت:



«دیروز دکتر فرجی دانا را همچون مبارزی سلحشور و شجاع بافتیم که با تمام توان در میان 290 سرباز رقیب می‌جنگد و از خود و کیان وزارتخانه اش دفاع می کند اما هر چه چشم بر می گرداند فرمانده‌اش را نمی‌بیند، فرمانده‌ای که در میان لحظات مرگ و زندگی یکی از حساس ترین وزارتخانه هایش، کیلومترها آن سوتر مشغول سخنرانی در جمع مردم اردبیل بود... چرا مجلس باید به وزیری رای موافق بدهد که حتی رئیسش هم حاضر نیست برای او هزینه دهد و در مقام دفاع از او به مجلس بیاید؟»

و مرتضی الویری از چهره های شاخص اضلاح طلبان نیز این ماجرا را بزرگترین اشتباه روحانی در یک سال اخیر دانست و گفت:



«اگر آقای روحانی در مجلس حاضر می‌شد قطعا استیضاح رای نمی‌آورد. آقای فرجی‌دانا با ده رای افتاد درحالی که حضور روحانی در مجلس حداقل 30الی 40 رای را جابه‌جا می‌کرد. آقای روحانی با عدم حضور خود یک بازی برد را به باخت مبدل کرد. من بر این باورم که حتی اگر با وجود روحانی در مجلس یقین می‌داشتیم که فرجی‌دانا می‌افتد باز روحانی باید برای دفاع از مدیرش تمام‌قد حاضر می‌شد. به‌رغم انتقادهای فراوانی که به احمدی‌نژاد دارم باید از این صفت او یاد کنم که تا آخر از مدیرش حمایت می‌کرد. حال من نمی‌فهمم که سفر به اردبیل چه اولویتی بر دفاع از یک مدیر توانمند و صادق دارد. من این اتفاق را بزرگ‌ترین اشتباه روحانی در این یکساله ریاست‌جمهوری‌اش می‌دانم.»

با توجه به مطالبی که مورد اشاره قرار گرفت، به نظر می رسد سلسله سخنان اخیر رییس جمهور بخشی از یک پازل جدید جنگ روانی است،در غیر این صورت باید ازآقای روحانی پرسید، آیا این وزیر دانشمند و انقلابی ارزش حضور شما در مجلس و حتی 5 دقیقه دفاع را هم نداشت؟ و اگر داشت، توجیه تاخیر دو ماهه آقای روحانی در دفاع و سنگ تمام گذاشتن از وزیر سابق علوم چیست؟