به گزارش خبرگزاری مهر، پروفسور جیمز موریس در مصاحبه با برنامه «سوفیا» با بیان اینکه فیلسوفان بیشتر بر آثار و موانع پیش روی شادی تاکید دارند، اظهار کرد: بین شادی و عشق هیچ عنصر جدایی ناپذیر نیست و این دو یکی هستند.
محقق و پژوهشگر در بخش الهیات دانشگاه بوستون ماساچوست ادامه داد: یافتن شادی و عشق یک موضوع بسیار وسیع است و بهتر است امروز بر کیفیت عشق تاکید شود.
موریس خاطرنشان کرد: وجود، همان وجد – شادی- است و توجه در حقیقت ریشه در شادی دارد و اگر در زندگی به سمت توجه نزدیک و از هواس پرتی دور شویم، علتی برای شادی در زندگی پدیدار می گردد.
سطوح آگاهی مختلف است؛ توجه و کسب آن بسیار سخت است که اگر امری آسان بود، همگان شاد بودند. توجه واقعی کاری بسیار سخت است و زندگی به تنهایی یافتن و یادگیری در مسیر رسیدن به توجه است.
این استاد دانشگاه اضافه کرد: زمانی که از تعلقات جدا شدیم، به حقیقتی دست پیدا می کنیم که در زیر گرد و غبار غیر واقعی مدفون بوده است. شادی، در حقیقت جست وجو کردن حقایق در پهنا و کرانه ی هستی است.
وی در بخشی دیگر از مصاحبه با رادیو گفت وگو با اشاره به کتابی بنام فنا اظهار کرد: شادی از خود آگاهی می آید. انسان در امور روزانه باید این خود آگاهی را به خود جلب کند و حتی در کاری نظیر ظرف شستن قادر به جذب آگاهی باشد. وقتی انسان توجه خود را از خداوند قطع کند، یقیناً شادی نیز از دست می رود.
این استاد فلسفه ادامه داد: تمرین های عملی برای دست یافتن به شادی بسیار است ولی مهم ترین آنها تسلیم است؛ یعنی هر آنچه در زندگی اتفاق می افتد را باید قبول کنیم تا به شادی دست یابیم. وقتی هر آنچه را دریافت می کنیم قبول نماییم، شادی را کسب خواهیم کرد حتی اگر آن مسئله، امری خوشایند نباشد.
وی افزود: شادی، عرفان و قلب با حضور انسان پدیدار می شود که به مرور زمان بدست آمده و مسئله ای نیست که یک روزه کسب شود.بنده همواره این مثال را می زدم که فرزندان کم سن و سال همواره در حال حضور و شادی هستند اما ما این حال فطری را به مرور زمان از دست داده ایم و طبیعتاً عمق عشق و آگاهی را نیز از دست داده ایم.
وی در پایان مصاحبه با رادیو گفت وگو در پاسخ به این سوال که چگونه می توان از جمع حیرت و بهجت به شادی دست یافت، خاطرنشان کرد: گذشتن از حیرت و بهجت از شنیدن بدست می آید و در قرآن نیز آیات بسیاری به این نکته اشاره دارد؛ لذا باید خداوند را شنوا باشیم. باید از گفت وگوی کلامی عبور کنیم و به شنیدن –الله- برسیم.
