به گزارش سرویس سیاسی جام نیوز، "اگر صحبت از بی‌اعتمادی است، این ایران است که باید به آمریکا اعتماد نکند."

این مطلع نوشتاری از پایگاه تحلیلی "موندویـِس" (Mondoweiss) متعلق به مرکز تحقیقات اقتصادی و تغییرات اجتماعی (CERSC) است.

این پایگاه نوشته است: «اخبار توافق قریب الوقوع 1+5 و ایران درباره پرونده هسته ای این کشور در رسانه های آمریکا با شک و تردید همراه بوده است. عقلای جریان راست تقریباً به صورت متفق القول می گویند اعتماد به ایران به باقی ماندن بر سر حرف خود درباره سلاح هسته ای بعد از برداشتن تحریم ها احمقانه است، در حالی که افراد جریان چپ، خوشبینی خود به توافق را با هشدار به غیرقابل اعتمادبودن ذاتی ایران اعلام می کنند.

خلاصه آن که جریان غالب کارشناسی در آمریکا به طور یکپارچه قائل به این مسئله اند که نمی توان به ایران اعتماد کرد که جانب خود در توافق را تا آخر حفظ کند.»

موندویـِس در ادامه می افزاید: «این یک واقعیت است که نباید تحت هیچ شرایطی به یکی از طرف های اصلی توافق در مسائل مربوط به قوانین بین المللی اعتماد کرد. کشوری که در گذشته با مصونیت کامل در موارد متعدد نقض پیمان کرده است.

کشوری که به صورت کانالیزه به تسلیح و تأمین مالی تروریست ها دست زده است، طبیعتا قابل اعتماد نیست. کشوری که از قوانین و مقررات بین المللی که از دیگران عمل به آن‌ها را می خواهد، تبعیت نمی کند و البته که این کشور ایالات متحده آمریکا است.»

این پایگاه تحلیلی با اشاره به نمونه های بدعهدی و نقض پیمان آمریکایی ها نوشت: «ایالات متحده هیچ گاه وقتی منافعش با پیمان ها یا قوانین بین المللی در تعارض قرار می گیرد، دغدغه ای برای پایبند بودن نداشته است. چه این پیمان‌نامه‌ها با ملل بومی آمریکا بوده باشد یا توافق های تسلیحاتی با جامعه بین الملل.

آمریکا همواره به توافقنامه هایی که با اهداف ژئوپولتیک خود دچار مشکل می داند بی توجهی کرده است. منطق آمریکا در طول سال‌ها از تقدیر واضح آمریکا [به تملک کل قاره] تا "جنگ جهانی برضد تروریسم" تغییر کرده، اما نتیجه نهایی یک چیز است؛ دوباره و چندباره آمریکا ثابت کرده اگر مناسب تشخیص دهد قوانین و موافقت‌نامه‌ها را نقض خواهد کرد.»

مانداویس در توضیح بیشتر اضافه می کند که "عراق به دو دلیل مثال خوبی است" و می نویسد: «برای یک مثال خوب از دوگانگی آمریکا در صحنه جهانی، نیازی نیست ایران پای خود را از مرز غربی خود فراتر گذارد.

حضور آمریکا در عراق مخصوصاً در دو دهه گذشته نمایانگر زشت ترین چهره این کشور در تعامل با کشورهایی است که آن ها را مستحق مصونیت های یاد شده در قوانین بین الملل نمی داند.»

نویسنده این مقاله در توضیح دلیل دوم با این گفته که "اگر می خواستم همه بدعهدی‌ها و نقض قوانین بین المللی از سوی آمریکا را فهرست کنم تمام صفحه را سیاه می کرد" ادامه می دهد: «غارت آمریکا در عراق درحال حاضر بر کسی پوشیده نیست. فهرست زیر خلاصه ای از جنایاتی است که در طول سالها آمریکا نسبت به این کشور مرتکب شده است:

- دست داشتن احتمالی در کودتای 1963 برضد عبدالکریم قاسم

- قتل عام نیروهای عقب نشینی کرده ارتش پس از راندن آن ها از کویت

- تجاوز بدون حمایت جامعه جهانی در 2003

- تجاوز پس از اجازه بازرسی درباره سلاح های کشتار جمعی ادعایی عراق -این شاید بزرگترین سند ارتکاب جرم آمریکا در این موضوع باشد-

- استفاده از اورانیوم ضعیف شده برای بمباران روزانه غیرنظامیان از 1992 تا 2003

- نقض کنوانسیون ژنو در رفتار با زندانیان در ابوغریب

- برپایی مقرهای محرمانه برای شکنجه و قتل زندانیان جنگ در زمان شورش

این موارد تصویری کلی از سابقه آمریکا را در معرض نمایش قرار می دهد. به خاطر محال بودن اعتماد به یک چنین کشوری مثل آمریکا، فقط یک معجزه می تواند ایران را وارد مذاکره با این کشور کند.

با توجه به تاریخ حضور آمریکا در عراق، چه چیزی باعث اعتماد ایران شده است که شرایط برای آن ها متفاوت با عراق باشد؟ با این همه، رسانه ها و طبقه پرهیاهوی آمریکا مثل معمول به راحتی این مسائل بسیار کوچک را فراموش کرده اند- آمریکا همان کشوری است که کودتای 1953 در ایران را برای سرنگونی نخست وزیر ایران مهندسی کرد و محمدرضا پهلوی "شاه سادیسمی" را به سلطنت بازگرداند.»

این پایگاه در ادامه می افزاید: «با نگاه به اقدامات آمریکا در سطح بین الملل، واضح است که تنها ابرقدرت جهان، غیرقابل اعتمادترین کشور در میان طرف های مذاکره کننده لوزان نیز هست. تاریخی از هرگونه رفتار مطابق میل بدون، هیچ گونه عواقبی به خاطر موارد مکرر نقض عرف و قوانین بین المللی، یک ناخودآگاه بی ثبات در قلب سیاست خارجی آمریکا پدید آورده است.»

مانداویس اضافه می کند: «رجزخوانی سردمداران آمریکا برای ایران به خاطر غیرقابل اعتمادبودن و نقض های خیالی در آینده مذاکرات جاری، خنده دار است.»

پایگاه موندویـِس در پایان آورده است: «حقیقت این نیست که آمریکا نمی تواند به ایران اعتماد کند، واقعیت این است که ایران نمی تواند به آمریکا اعتماد داشته باشد.»

عهدنامه "کاناندِیگوا" (Canandaigua) که در 1974 میان دولت آمریکا و 6 ملت بومی قاره آمریکا بسته شد.

دولت آمریکا تقریباً تمامی موارد این عهدنامه را زیر پا گذاشته است.

505