به گزارش خبرنگار معارف باشگاه خبرنگاران،

ازحضرت امام محمّد باقر علیه‌السلام شنیدم که می‏ گفت: چون روز قیامت بر پا شود، خداوند همه مردم راعریان و پابرهنه در زمین همواری جمع می‌کند؛ و آنها را در راه محشر به قدری متوقف می‌دارند که همگی عرق بسیاری می‏ کنند و نفَس‏های آنان به شدت میزند، و به قدری که خداوند اراده کرده است درنگ می‏کنند؛ و این است معنای گفتار خداوند تعالی: «فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْسًا؛ و در آن وقت (ای پیامبر) نمی‏ شنوی مگر صدای آرام و بدون صوت را.»



در این حال منادی از عرش ندا می‌کند: کجاست پیامبر امّی؟ خلایق می‌گویند: این صدای تو به همه رسید و همه شنیدند، آن پیامبر را با اسمش صدا کن!  



منادی ندا می‌دهد: کجاست پیامبر رحمت: محمد بن عبدالله؟ رسول‌الله صلّی الله علیه و آله و سلّم بر پا می‏ ایستد، و از همه مردم جلوتر می‏ آید تا اینکه می‏ رسد به حوضی که طول آن به قدر مسافت ما بین أیْلَة و صَنْعَاء است، و در کنار حوض می‏ ایستد. و پس از آن صاحب شما را ندا می‏ کنند؛ او هم به جلو می‏ آید، و در برابر مردم با رسول الله وقوف می‏ کند.



سپس به مردم اجازه داده می‏ شود و آنان به حرکت در می‏ آیند. و در آن وقت، مردم به دو دسته تقسیم می‏ شوند: جماعتی در حوض وارد می‏ شوند، و جماعتی را از حوض دور می‏ کنند و چون رسول‌الله صلّی الله علیه و آله و سلّم ببیند که از محبان ما اهل‌بیت کسی را از حوض دور کنند گریه می‌کند و می‌گوید: ای پروردگار من! شیعه علی! ای پروردگار من! شیعه علی!



در این حال خداوند فرشته‌ای را می‏ گمارد که از آن حضرت بپرسد: ای محمد! سبب گریه شما چیست؟! رسول الله می‌گوید: چگونه نگریم بر جماعتی که از شیعیان برادرم علیّ بن ابی طالب هستند، و من آنان را می‏ نگرم که از حوض دورشان کرده‏ اند، و به جانب أصحاب دوزخ روان ساخته‏ اند!؟



خداوند عز و جل می‌گوید: ای محمد! من از گناهان آنها گذشتم، و همه را به تو بخشیدم. و من آنان را به تو و به کسانی که از ذریه تو هستند، و آنان آن ذرّیه را دوست دارند و ولایت آنها را برعهده گرفته‏ اند، ملحق ساختم، و آنها را از زمره و جمعیت تو قرار دادم و در حوض تو وارد کردم و شفاعت تو را درباره آنان پذیرفتم و به همین دلیل تو را مکرم و گرامی داشتم.



و حضرت باقر علیه‌السلام گفتند: در آن روز چه بسیار از مردان و زنان گریه کننده‌ای که چون این جریان را ببینند، فریاد می ‏زنند: یامحمداه! و هیچ یک از موالیان ما و از محبان ما نمی‏ ماند مگر آنکه در حزب ما قرار می‏ گیرد و با ما وارد در حوض ما می‏ شود.



منبع:کتاب «بشارة المصطفی»