آغاز امسال با رخ دادن برجام امیدواری زیادی در جامعه شکل گرفت، من هم در اغلب روزنوشتهایم به برجام و آثار آن پرداختهام، اما نهایتا سالی که از نظر من میتوان به آن لقب «عصر برجام» را داد، جای خود را به «عصر ترامپ» داد و با این عنوان به پایان رسید. شیرین و تلخیهای سال امسال با انتخابات آغاز شد و خوشبختانه مردم در انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان حماسه آفریدند.
همه امیدوار بودند که با هماهنگی دولت و مجلس اقتصاد کشور از رکود خارج شود. اما متاسفانه از نیمه دوم سال اتفاقاتی رخ داد که بسیاری از مردم انتظار اتمام این سال لعنتی و فاجعه بار را کشیدند. دلخوشی اصلی من در این سال که در روزنوشتها بیشتر به آن اشاره کردهام ناشی از بازگشت ایران به بازار نفت، موفقیتهای تیم ملی فوتبال، بازیهای خوب تیم پرسپولیس، آزادی حلب، بخشهایی از موصل و اسکار اصغر فرهادی بود. در مقابل همه این دلخوشیها ضایعه ارتحال و فقدان آیتالله هاشمی با هیچ یک از موارد فوق قابل جبران نیست.
همچنین جامعه از درگذشت آیت الله موسوی اردبیلی، کیارستمی، علی معلم، پورحیدری، اولادی و نوروزی و....، حادثه تصادف قطار، آتش سوزی در پتروشیمیها و فاجعه پلاسکو به ستوه آمد و سال تلخی را پشت سر گذاشت. در روزنوشت ها مواردی را بیشبینی کردم که بعضی از آنان خصوصا در مورد انتخابات آمریکا، قیمت نفت، انتخابات مجلس شورا و خبرگان، انتخابات میان دورهای اتاق ایران و قیمت ارز به واقعیت نزدیک بود. چند سفرنامه هم نوشتم.
خصوصا سفرنامه شرق آسیا(ویتنام، مالزی وتایلند) و عراق که مورد استقبال بسیار قرار گرفت. در روزنوشتها کمتر از اتاق نوشتم و بیشتر به موضوع قراردادهای جدید نفتی و برجام پرداختم. به نهادهای غیر انتفاعی نیز توجه کردم و در جلسات آنان حضور یافتم و جهت کمک به آنان حتی در مراسم رسمی از جمله «کنفرانس نفت» که با همکاری تشکلهای بخش خصوصی برای اولین بار در کشور برگزار شد و ریاست آن بعهده من بود، فضایی را در اختیار این عزیزان قرار دادیم تا نسبت به معرفی خیربه اقدام و عضوگیری کنند. جامعه متاثر از مجازها فضای کشور متاثر از تلگرام و اینستا بود.
من هم حضور فعالی در این دو رسانه داشتم. توئیتر غوغا کرد و انتخابات آمریکا را باید پیروزی توئیتر دانست. اعضا کانال تلگرام افزایش و انتشار روزنوشتها در قسمت وبلاگهای «خبرآنلاین» باعث شد که خوانندگان روزنوشتها به شدت افزایش یابد و بارها جزو مطالب پربیننده این خبرگزاری شد. اگر چه بارها از سیاستها و عملکرد دولت دفاع کردم ولی نقد خود را بر عملکرد و حاشیهسازی بعضی از وزرا بارها نوشته و بیان کردم.خواستار استعفاء یا برکناری حداقل چهار وزیر شدم که فقط دو تا از آنها عملی شد.
بخش خصوصی باز هم ناکام ماند سال ٩٥ از سختترین سالها برای بخش خصوصی و من بود. با وجود رشد دو رقمی اقتصاد کشور و رسیدن تولید ناخالص ملی به سطح سال ٨٦، آثار آن را در بنگاههای کوچک و بخش خصوصی ندیدیم. بنگاههای بزرگ ذینفع این تغییرات بودند، ولی بیشبینی میشود که در سال آینده با کاهش سهم نفت در رشد اقتصادی شاهد بهبود در بخش خدمات، صنعت و کشاورزی باشیم که سهم بخش خصوصی در این بخشها پررنگتر است.
این امیدواری وجود دارد که اقتصاد کشور از رکود خارج شود و پروژه ٨٨٨ که سالها به عنوان یک آرزو مطرح بود تحقق پیدا کند. پروژه 888 کلید میخورد پروژه ٨٨٨ به معنی رسیدن به رشد ٨ درصد، تورم ٨ درصد ورسیدن نرخ بیکاری به ٨ درصد است . در این صورت است که امکان رسیدن به اهداف ١٤٠٤ محقق میشود.
در پایان مراتب تشکر خود را از همه شما عزیزان که وقت خود را برای مطالعه روزنوشتهای معمولی من صرف میکنید ابراز داشته و امیدوارم در ششمین سال تحریر روزنوشتها همچنان همراه من باشید و با نقد و نظرات ارزشمند خود باعث ارتقا آن شوید. پایان
8940590