به گزارش سرویس دینی جام نیوز، حضرت آیت‌الله سبحانی به پرسشی درباره  آیه ی لیس للإنسان إلاّ ما سعی و شفاعت پاسخ دادند.

متن پرسش مطرح شده وپاسخ این مرجع تقلید شیعیان بدین شرح است:



آیه( لیس للإنسان إلاّ ما سعی )  استفاده می شود که در روز رستاخیز چیزی که می تواند مایه نجات باشد، سعی و کوشش انسان در این دنیاست، و جمله استثنائیه ( إلاّ ما سعی ) نشانه حصر است، بنابراین، چگونه می تواند شفاعت، مایه نجات و بهره گیری انسان باشد؟



قرآنی که نجات انسان را در سعی و کوشش او می داند، اصل شفاعت را هم می پذیرد و می فرماید: ( ولا یشفعون إلاّ لمن ارتضی ) ، بنابراین، به حکم این که در قرآن، تناقض نیست، باید شفاعت را معنی کرد.



شفاعت در اصطلاح امروز به معنی پارتی بازی و اعمال نفوذ به کار می رود که با نفوذ شفیع، قانون زیر پا گذاشته می شود و طرف از مجازات معاف و تبرئه می شود.



ولی شفاعت در قرآن این است که خدا که صاحب قانون است، به شفیع دستور می دهد درباره انسان های محدود که رابطه ایمانی آنها با خدا و رابطه روحی آنان با شفیع محفوظ است، شفاعت کنند تا خدا گناهان آنان را ببخشد.



با توجه به این تفاوت جوهری که میان شفاعت دنیوی و اخروی هست و این که در شفاعت دنیوی مجرم به دنبال شفیع می رود و در شفاعت اخروی، خدا به شفیع دستور می دهد که شفاعت کند می توان پاسخ سؤال دریافت کرد.



زیرا همان طور که گفته شد شفاعت حدودی دارد، یکی از مرزهای آن، حفظ پیوند ایمانی با خدا و پیوند روحی با شفیع است. خود این کار یک نوع سعی و کوشش انسان در این دنیا است که در روز رستاخیز از آن بهره می گیرد. اگر شفاعت شفیعی نصیب کسی می شود، به خاطر یک رشته روحیات و اعمالی است که در این دنیا داشته و شایسته شفاعت گشته است و اگر نصیب دیگر انسان ها نمی شود، به خاطر این است که آنان این نوع زمینه ها را در دنیا فراهم نکرده اند. فراهم سازی زمینه در دنیا سعی انسان است که در آخرت از آن میوه می چیند.

شفقنا