با درخواست مسئولین کشور از مردم برای بازگشت آنها به صندوقهای رای و اعتماد و اطمینان نسبی بخشی از آنها سرنوشت انتخابات به گونه ائی رقم خورد که روش جدیدی در تعامل با دنیا پیش گرفته شد که نتیجه آن نجات سیاست خارجی از گاز گرفتگی و خفگی بود. این امر به نوبه خود پروژه ایران هراسی که از داخل و خارج هدایت میشد به بن بست کشاند و مردم شکوفه های امید را بر درخت دو ساله برجام دیدند. این مدل رفتاری با دنیا باید برای کسب منافع حداکثری ملت بزرگ و فهیم ایران در داخل نیز دنبال شود.

الگوی تعامل سازنده با دنیا هم منافع ملی ایران را تامین می کند و هم صلح و امنیت را به منطقه می اورد. دیپلماسی از جنس قدرت نرم است و الگوی رفتاری ما در سیاست خارجی طی دوسال گذشته توانست با ایجاد قدرت نرم نه تنها پروژه ایران هراسی را از بین ببرد بلکه موفق به ایجاد فضای تنفسی جدید برای سیاست خارجی و کشور شد تا بتواند با دنیا گفتگو و تعامل مثبت داشته باشد.

علیرغم توجه خاص و البته ضروری به مسائل خارجی متاسفانه در صحنه داخلی کمتر به بازسازی اجتماعی ، مشکلات و گسلهای آن پرداختیم و مشکلات اقتصادی مردم نیز مزید بر علت شد که کمتر به اینگونه مسائل و مخصوصا" ناهنجاریهای سیاسی اجتماعی پرداخته شود. ما با حذف به جائی نمی رسیم و اصل اساسی فراهم کردن مشارکت همگانی برای تقویت زیر ساختهای مادی و معنوی رشد و توسعه کشور است. بدون شک مشارکت هدفمند، با علاقه و انگیزه شهروندان در هر زمینه ائی نیز در جامعه تولید قدرت نرم میکند و باعث بهبود کارکرد نظام سیاسی کشور، بهره دهی بهینه ، زندگی راحت تر ، سالم تر و با کیفیت بالای مردم از جهت اخلاقی و روانی خواهد شد. هر چه میزان و کیفیت مشارکت بالا باشد این قدرت تولید شده موثر تر و با اقتدار بیشتری است.

بنابراین استفاده از قدرتهای همگن در داخل و خارج هم باعث ایجاد هم افزائی میشود و هم از هرز نیرو و ظرفیتهای کشور جلوگیری میکند. ما به سمت کمبود و فقر منابع پیش میرویم و در اطرافمان و در منطقه خاورمیانه نیز مسائل و مشکلات فراوان سیاسی اجتماعی در حال شکلگیری و وقوع هستند و این تحولات محیطی ایجاب میکند کشور را از طریق قدرت نرم و با حداقل هزینه اداره کنیم. اختلاف من با فرد و یا افرادیکه بنده و یا امثال من را احراز صلاحیت! نمی کنند اینست که ما معتقدیم فرهنگ، ارزشهای دینی، اخلاقی و موقعیت ژئوپلیتیکی جمهوری اسلامی نیاز به کارهای سخیف و تحقیر مردم و ملتهای دیگر و حتی دشمنان ندارد.

اقداماتی نظیر پخش عکس تسلیم شدن سربازان دستگیر شده آمریکائی و یا نشان دادن گریه آنان در تلویزیون و یا بازسازی آنچنانی صحنه با غل و زنجیر و ارایش آنچنانی تر در راه پیمائی بیست و دوم بهمن سالجاری در قم نیاز به پاسخگوئی دارد و لازم است دستگاههای نظارتی به راحتی از کنار چنین وقایعی که باعث ایجاد وهن نقش دولت ایران است عبور نکنند. ما می گوئیم می توان با تمسک به ارزشهای مذکور، اصول انقلاب و استفاده از قدرت نرم نظام و کشور را کمک و مقتدر تر نمود و باعث سرافرازی اسلام شد. تولید قدرت نرم نیز فقط نیازمند برنامه، سازماندهی، نیروی انسانی تربیت شده و آموزش دیده، همکاری و ارتباطات تنگاتنگ بین مردم و هیئت حاکمه، زمان و صبوری است. و من همچنان صبورانه می نویسم و انشاالله موثر افتد!