به گزارش خبرگزاری مهر، حضور «یک روز خوب» در جشنواره فیلم کوتاه «تهران» و «رشد»، بازدید معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی از پشت صحنه فیلم «خداحافظی طولانی» و برگزاری جلسه نقد و بررسی فیلم مستند «جایی برای زندگی» از جمله اخبار سینمای ایران در آخرین روز از ماه شهریور 93 هستند.
«یه روز خوب» به جشنوارههای فیلم کوتاه «تهران» و «رشد» راه پیدا کرد
فیلم کوتاه «یه روز خوب» محصول حوزه هنری کودک و نوجوان، به بخش مسابقه سی و یکمین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه «تهران» و چهل و چهارمین جشنواره فیلم «رشد» راه یافت. سوسن سلامت کارگردان فیلم کوتاه «یه روز خوب»، با اعلام این خبر، گفت: من به دنیای کودکان بسیار علاقمند هستم و ایده فیلم «یک روز خوب» نیز متعلق به دوران کودکیام است.
وی با تقدیر از حمایتهای حوزه هنری کودک و نوجوان، بیان کرد: وقتی فراخوان حوزه هنری کودک و نوجوان را مبنی بر حمایت از فیلمهای کوتاه در شش محور موضوعی دیدم طرح خود را که با موضوع اخلاق اجتماعی بود، برای دبیرخانه فرستادم و بلافاصله فیلمنامه کار را خواستند و بدین ترتیب فیلم وارد مرحله تولید شد.
کارگردان فیلم کوتاه «ماهیها نام ندارند» توضیح داد: «یه روز خوب» روایتگر دانشآموزان کلاسی است که در روز «معلم» برای معلم کلاس خود کیفی را خریداری می کنند. همزمان اولیاء مدرسه نیز چنین هدیه ای را برای معلمان مدرسه تهیه کردهاند. معلم تصمیم میگیرد یکی از کیفها را طی قرعهکشی به یکی از دانشآموزان اهداء کند. همه دانشآموزان نام دانشآموزی را که کیف مناسبی ندارد، را بر روی برگهها مینویسند.
سوسن سلامت گفت: کودکان دنیای بیآلایشی دارند و اگر شرایط تولید برایم فراهم شود، دوست دارم اولین فیلم سینمایی ام را با موضوع کودکان و دنیای آنان بسازم.
سی و یکمین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه «تهران» ۲۲ تا ۲۷ مهرماه و چهل و چهارمین جشنواره فیلم «رشد» از ۲۳ تا۳۰ آبانماه سال جاری برگزار خواهد شد.
احسانی به دیدن «خداحافظی طولانی» رفت
معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی، روز یکشنبه 30 شهریور، مهمان پشت صحنه فیلم «خداحافظی طولانی» یا «دلم را به خاک نسپار» شد. «خداحافظی طولانی» عاشقانهای در فضای کارگری و صنعتی است و ماجرای مردی را روایت میکند که از اتهام یک قتل جنجالی تبرئه شده، ولی جامعه و اطرافیانش هنوز به عنوان مجرم نگاهش میکنند؛ مرد که درگیر یک رابطه عاطفی است، برای تداوم عشق و زندگی باید بر این بحران غلبه کند.
فرزاد موتمن کارگردان این فیلم در حاشیه بازدید محمد احسانی از پشت صحنه فیلم گفت: این فیلم شبیه هیچ کدام از کارهای قبلی ام نیست و امیدوارم مخاطب آن را دوست داشته باشد. سعید آقاخانی بازیگر نقش اصلی این فیلم، بازیگر توانمندی است و انتخاب او برای این نقش بهترین انتخاب بود .
محمداحسانی معاون ارزشیابی و نظارت سازمان نیز ضمن اشاره به این نکته که فرزاد موتمن از افراد حرفه ای سینما هستند گفت: موتمن به لحاظ دانش و سواد کارگردانی در حوزه سینما شناخته شده است و نگاه ایشان به حوزه سینما کاملا حرفه ای است، لذا برای بالا بردن سطح اندیشه و تفکر سینما در کشور باید سعی کنیم این نگاه ها گسترش پیدا کند.
وی در ادامه بیان کرد: شایسته است پرداختن به موضوعات اجتماعی بخصوص قشر متوسط جامعه با نگاهی واقع بینانه و همراه با عزت و شرافتمندانه صورت گیرد و امیدواریم این فیلم بتواند روابط انسانی حاکم در این طبقه اجتماعی را نشان دهد.
«خداحافظی طولانی» براساس فیلمنامه «دلم را به خاک نسپار» نوشته اصغر عبداللهی است و در آن ساره بیات، میترا حجار و سعید آقاخانی ایفای حضور دارند.
جلب اعتماد برای ثبت لحظههای زندگی
بعدازظهر روز گذشته یکشنبه 30 شهریورماه مستند «جایی برای زندگی» ساخته محسن استادعلی در سالن «سینماحقیقت» مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی به نمایش درآمد.
محسن استادعلی کارگردان این مستند که در باره نحوهی چیده شدن شخصیتها در فیلم «جایی برای زندگی» گفت: زمانی که «جایی برای زندگی» ساخته میشد شخصیتهای ماجرا به صورت واقعی در پانسیونی که در فیلم به نمایش گذاشته شده زندگی میکردند و هیچ تغییری در نحوهی چیدن آنها در مقابل دوربین انجام نشده است. مرحله آمادهسازی تولید این فیلم حدود یک سال طول کشید و از آنجا که شخصیتهای مناسب این کار پیدا نمیشدند، کار به کندی پیش میرفت.
وی هم چنین در پاسخ به پرسش دیگر مبنی بر نحوه ضبط واکنش طبیعی افراد در مقابل دوربین تصویربرداری بیان کرد: این نکته به نحوه حضور گروه سازنده فیلم در این فضا و جلب اعتماد آدمهای مورد نظر بستگی دارد. در حقیقت هر چه حضور فیلمساز و همکارانش سر صحنه اینگونه فیلمها بیشتر و پررنگتر باشد، شخصیتهای ماجرا کمتر به دوربین و گروه تولید توجه کرده و به زندگی طبیعی و روزمره خود می پردازند.
استادعلی ادامه داد: ایده این فیلم از آنجا شکل گرفت که با خودم فکر کردم تاکنون در کمتر فیلمی به موضوع مردهای تنها پرداخته شده است. بنابراین دوربین خودم را به سوی مردان تنهایی که در شهر تهران زندگی میکنند برگرداندم تا بتوانم برشی از زندگی اینگونه افراد را به نمایش بگذارم.
وی در پاسخ به یکی از تماشاگران که از او درباره دلیل پرداختن به سوژههای اجتماعی را پرسیده بود توضیح داد: این گونه فضاها را دوست دارم و احساس می کنم می توانم تمام انرژی خودم را برای ساخت این نوع فیلمها تخلیه کنم. شاید هم پرداختن به این گونه فضاها غریزی است و از گذشته من میآید که برای خودم نیز چندان واضح نیست.
استادعلی گفت: تقریبا یک دهه پیش موضوعهای جنایی برایم مهم بود و دلم میخواست درباره این نوع سوژهها فیلم بسازم. دلیلش هم این بود که سالها قبل در نزدیکی خانه ما قتلی اتفاق افتاد که تاثیر عمیقی بر من داشت و هیچوقت نمیتوانم آن را فراموش کنم. بعدتر که وارد عرصه فیلمسازی مستند شدم دلم میخواست ببینم آیا میتوانم درامهایی را از جریان روزمره زندگی بیرون بکشم؟ و اصلا تا چه اندازه میتوان واقعیتی را که در مقابل دوربین در جریان است تغییر داد؟
وی ادامه داد: در تمام فیلمهایم تلاش کردهام تا از شخصیتهایی استفاده کنم که سمپاتیک باشند و بتوانند با تماشاگر ارتباط برقرار کنند. در مرحله نخست خودم باید آنها را بپذیرم و باور کنم تا بتوانم با استفاده از حضور آنها در فیلم بر تماشاگران و مخاطبان تاثیرگذار باشم. برخلاف تصور، شخصیتهایی که در مقابل دوربین این فیلم قرار گرفتهاند اصلا آدمهای سادهیی نیستند و جلب اعتماد آنها به دشواری انجام شد.
کارگردان فیلم «جایی برای زندگی» گفت: مهمترین نکته در ساخت این گونه فیلمها اعتماد آدمهایی است که قرار است جلوی دوربین حضور داشته باشند. اگر فیلمساز بتواند اعتماد شخصیتهای مورد نظر خود را جلب کند بقیه کارها چندان دشوار نیست و در حقیقت به این طریق، فیلم وارد چرخه تولید خود میشود.
استادعلی در پایان صحبت های خود گفت: به نظرم محیطی که این فیلم در آن ساخته شده را بهتر از سایر فیلمهای مشابه می شناسم و طبعا بهتر میتوانم در این فضاها کار کنم. با تمام مشکلات امیدوارم باز هم بتوانم در این فضا کار کنم و باز هم فیلم بسازم.
4772797