به گزارش فرهنگ نیوز، امام رضا(ع) از پدرانش از امام سجاد(ع) و ایشان از پدرش امام حسین(ع) نقل می‌‏کنند: روزی در خدمت حضرت علی(ع) نشسته بودم که مرد عربی وارد شد و گفت: ای امیرالمؤمنین! مردی هستم عیال‌وار و از مال دنیا چیزی ندارم! 

امام(ع) فرمود: ای برادر عرب! چرا استغفار نمی‌‏کنی تا حالت اصلاح شود؟

 

مرد عرب گفت: ای امیرالمؤمنین! من بسیار استغفار می‌‏کنم و حالم تغییر می‌‏کند، امام(ع) فرمود: خداوند می‌‏فرماید: «اِسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ اِنَّهُ کانَ غَفّارا  یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْرارا  وَ یُمْدِدْکُمْ بِاَمْوالٍ وَ بَنینَ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ جَنّاتٍ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ اَنْهارا»؛ از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او بسیار  آمرزنده است، باران‌های پر برکت آسمان را پی‏‌درپی بر شما فرو می‌‏فرستد و اموال و فرزندان شما را افزون می‌‏کند و برای شما باغ‌های‌ ‏خرم و سرسبز و نهرهای آب جاری قرار می‌‏دهد.

 

اینک من استغفاری به تو یاد می‏‌دهم که هنگام خواب آن را بخوان تا خداوند روزیت را زیاد گرداند، آنگاه حضرت امیر(ع) استغفاری را نوشت و به مرد عرب داد و فرمود: هنگامی که خواستی بخوابی و به بستر بروی این استغفار را با حالت گریه بخوان و اگر گریه‌‏ات نیامد،خود را به حالت گریه‌کنندگان (تضرع) در آور.

 

امام حسین(ع) می‌‏فرماید: در سال بعد، مرد عرب نزد پدرم آمد و گفت: ای امیرالمؤمنین(ع)! خداوند نعمتش را بر من تمام کرده تا آنجا که جایی برای نگهداری مال و حیوانات خود ندارم، امام(ع) فرمود: ای برادر عرب، سوگند به خدایی که محمد(ص) را به حق به رسالت برگزید، هیچ بنده‌‏ای این استعفار را نمی‌‏خواند، جز آنکه خداوند گناهانش را آمرزیده و حوائج مشروعش را بر آورده می‌‏سازد و به برکت این استغفار مال و فرزندانش را افزایش می‌‏یابد.

 

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

 

اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ مِنْ کُلَّ ذَنْبٍ قَوِیَ عَلَیْهِ بَدَنی

 

بِعافِیَتِکَ، اَوْ نالَتْهُ قُدْرَتی بِفَضْلِ نِعْمَتِکَ، اَوْ بَسَطْتُ

 

اِلَیْهِ یَدی بِسابِغِ رِزْقِکَ، اَوْ اِتَّکَلْتُ فیهِ عِنْدَ خَوْفی

 

مِنْهُ عَلی اَناتِکَ اَوْ اِحْتَجَبْتُ فیهِ مِنَ النّاسِ بِسِتْرِکَ،

 

اَوْ وَثِقْتُ مِنْ سَطْوَتِکَ عَلَیَّ فیهِ بِحِلْمِکَ، اَوْ عَوَّلْتُ

 

فیهِ عَلی'کَرَمِ عَفْوِکَ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ مِنْ کُلِّ ذَنْبٍ

 

خُنْتُ فیهِ اَمانَتی، اَوْ بَخَّسْتُ بِفِعْلِهِ نَفْسی، اَوْ

 

اِحْتَطَبْتُ بِهِ عَلی بَدَنی، اَوْ قَدَّمْتُ فیهِ لَذَّتی، اَوْ

 

اثَرْتُ فیهِ شَهْوَتی، اَوْ سَعَیْتُ فیهِ لِغَیْری، اَوْ

 

اِسْتَغْوَیْتُ‏اِلَیْهِ مَنْ تَبَعَنی اَوْ کایَدْتُ فیهِ مَنْ مَنَعَنی،

 

اَوْ قَهَرْتُ عَلَیْهِ مَنْ عادانی، اَوْ غَلَبْتُ عَلَیْهِ بِفَضْلِ

 

حیلَتی، اَوْ اَحَلْتُ عَلَیْکَ مَوْلایَ، فَلَمْ تَغْلِبْنی عَلی

 

فِعْلی، اِذْ کُنْتَ کارِهالِمَعْصِیَتی فَحَلُمْتَ عَنّی، لکِنْ

 

آنگاه که از گناهانم ناراحت بودی، بردباری نمودی. آری! 

 

سَبَقَ عِلْمُکَ فِیَّ بِفِعْلی ذلِکَ، لَمْ‏تُدْخِلْنی یارَبِّ فیهِ

 

جبْرا، وَلَمْ‏تَحْمِلْنی عَلَیْهِ قَهْرا، وَلَمْ‏تَظْلِمْنی فیهِ شَیْئا

 

فَاَستَغْفِرُکَ لَهُ وَلِجَمیعِ ذُنُوبی اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ

 

لِکُلِّ ذَنْبٍ تُبْتُ اِلَیْکَ مِنْهُ وَاَقْدَمْتُ عَلی فِعْلِهِ

 

فَاسْتَحْیَیْتُ مِنْکَ وَاَنَا عَلَیْهِ، وَرَهِبْتُکَ وَاَنَا فیهِ

 

تَعاطَیْتُهُ وَعُدْتُ اِلَیْهِ، اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ

 

کَتَبْتَهُ عَلَیَّ بِسَبَبِ خَیْرٍ اَرَدْتُ بِهِ وَجْهَکَ فَخالَطَنی

 

فیهِ سِواکَ وَشارَکَ فِعْلی ما لا یَخْلُصُ لَکَ اَوْ وَجَبَ

 

عَلَیَّ ما اَرَدْتُ بِهِ سِواکَ، وَکَثیرٌ مِنْ فِعْلی مایَکُونُ

 

کَذلِکَ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ تَوَرَّکَ عَلَیَّ

 

بِسَبَبِ عَهْدٍ عاهَدْتُکَ عَلَیْهِ اَوْ عَقْدٍ عَقَدْتُهُ لَکَ، اَوْ

 

ذِمَّةٍ واثَقْتُ بِها مِنْ اَجْلِکَ لاَِحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ، ثُمَّ

 

نَقَضْتُ ذلِکَ مِنْ غَیْرِ ضَرُورَةٍ لَزِمْتَنی فیهِ، بَلْ

 

اِسْتَزَلَّنی اِلَیْهِ عَنِ الْوَفاءِ بِهِ الاَْشَرُ وَمَنَعَنی عَنْ

 

رِعایَتِهِ الْبَصَرُ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ رَهِبْتُ

 

فیهِ مِنْ عِبادِکَ وَخِفْتُ فیهِ غَیْرَکَ وَاسْتَحَیَیْتُ فیهِ مِنْ

 

خَلْقِکَ ثَمَّ اَفْضَیْتُ بِهِ فِعْلی اِلَیْکَ، اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ

 

لِکُلِّ ذَنْبٍ اَقْدَمْتُ عَلَیْهِ وَاَنَا مُسْتَیْقِنٌ اَنَّکَ تُعاقِبُ

 

عَلَی ارْتِکابِهِ فَارْتَکَبْتُهُ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ

 

ذَنْبٍ قَدَّمْتُ فیهِ شَهْوَتی عَلی طاعَتِکَ وَ اثَرْتُ

 

مَحَبَّتی عَلی اَمْرِکْ، وَاَرْضَیْتُ فیهِ نَفْسی بِسَخَطِکَ

 

وَقَدْ نَهَیْتَنی عَنْهُ بِنَهْیِکَ، وَتَقَدَّمْتَ اِلَیَّ فیهِ بِاِعْذارِکَ

 

وَاحْتَجَجْتَ عَلَیَّ فیهِ بِوَعیدِکَ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ

 

لِکُلِّ ذَنْبٍ عَلِمْتُهُ مِنْ نَفْسی، اَوْ ذَهَلْتُهُ اَوْ نَسیتُهُ اَوْ

 

تَعَمَّدْتُهُ اَوْ اَخْطَأْتُهُ، مِمّا لا اَشُکُّ اَنَّکَ سائِلی عَنْهُ،

 

وَاَنَّ نَفْسی مُرْتَهَنَةٌ بِهِ لَدَیْکَ، وَاِنْ کُنْتُ قَدْ نَسیتُهُ اَوْ

 

غَفَلْتْ نَفْسی عَنْهُ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ

 

واجَهْتُکَ بِهِ وَقَدْ اَیْقَنْتُ اَنَّکَ تَرانی، وَاَغْفَلْتُ اَنْ

 

اَتُوبَ اِلَیْکَ مِنْهُ، اَوْ نَسیتُ اَنْ اَتُوبَ اِلَیْکَ مِنْهُ، اَوْ

 

نَسیتُ اَنْ اَسْتَغْفِرَکَ لَهُ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ

 

دَخَلْتُ فیهِ، وَاَحْسَنْتُ ظَنّی بِکَ اَنْ لاتُعَذِّبَنی عَلَیْهِ

 

وَاَنَّکَ تَکْفینی مِنْهُ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ

 

اسْتَوْجَبْتُ بِهِ مِنْکَ رَدَّ الدُّعاءِ، وَحِرْمانَ الاِْجابِةِ،

 

وَخَیْبَةَ الطَّمَعِ، وَانْفِساخَ الرَّجاءِ، اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ

 

لِکُلِّ ذَنْبٍ یُعَقِّبُ الْحَسْرَةَ، وَیُورِثُ النَّدامَةَ،

 

وَیَحْبِسُ الرِّزْقَ، وَیَرُدُّ الدُّعاءَ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ

 

لِکُلِّ ذَنْبٍ یُورِثُ الاَْسْقامَ وَیُعَقِّبُ الضَّناءَ وَیُوجِبُ

 

النِّقَمَ وَیَکُونُ آخِرُهُ حَسْرَةً وَنِدامَةً اَللّهُمَّ اِنّی

 

اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ مَدَحْتُهُ بِلِسانی، اَوْهَشَّتْ اِلَیْهِ

 

نَفْسی، اَوْ اِکْتَسَبْتُهُ بِیَدی وَهُوَ عِنْدَکَ قَبیحٌ تُعاقِبُ

 

عَلی مِثْلِهِ وَتَمْقُتُ مَنْ عَمِلَِهُ‏اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ

 

ذَنْبٍ خَلَوْتُ بِهِ فی لَیْلٍ اَوْنَهارٍ، حَیْثُ لایَرانی اَحَدٌ

 

مِنْ خَلْقِکَ، فَمِلْتُ فیهِ مِنْ تَرْکِهِ بِخَوْفِکَ اِلی اِرْتِکابِهِ

 

بِحُسْنِ الظَّنِّ بِکَ، فَسَوَّلَتْ لی نَفْسِی الاِْقْدامَ عَلَیْهِ

 

فَواقَعْتُهُ، وَاَنَا عارِفٌ بِمَعْصِیَتی لَکَ فیهِ اَللّهُمَّ اِنّی

 

اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ اسْتَقْلَلْتُهُ اَوِاسْتَصْغَرْتُهُ، اَوِ

 

اسْتَعْظَمْتُهُ وَتَوَرَّطْتُ فیهِ، اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ

 

ذَنْبٍ ما لَئْتُ فیهِ عَلی اَحَدٍ مِنْ بَرِیَّتِکَ، اَوْ زَیَّنْتُهُ

 

لِنَفْسی، اوْ اَوْ مَأْتُ بِهِ اِلی غَیْری، وَدَلَلْتُ عَلَیْهِ

 

سِوایَ، اَوْ اَصْرَرْتُ عَلَیْهِ بِعَمْدی، اَوْ اَقَمْتُ عَلَیْهِ

 

بِحیلَتی اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ اسْتَعَنْتُ عَلَیْهِ

 

بِحیلَتی بِشَیْ‏ءٍ مِمّا یُرادُ بِهِ وَجْهُکَ، اَوْ یُسْتَظْهَرُ بِمِثْلِهِ

 

عَلی طاعَتِکَ، اَوْ یُتَقَرَّبُ بِمِثْلِهِ اِلَیْکَ، وَوارَیْتُ عَنِ

 

النّاسِ وَلَبَّسْتُ فیهِ، کَاَنّی اُریدُکَ بِحیلَتی، وَالْمُرادُ

 

بِهِ مَعْصِیَتُکَ وَاَلهَوی فیهِ مُتَصَرِّفٌ عَلی غَیْرِ طاعَتِکَ

 

اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ کَتَبْتَهُ عَلَیَّ بِسَبَبِ

 

عُجْبِ کانَ بِنَفْسی اَوْ رِیاءٍ اَوْ سُمْعَةٍ، اَوْ خُیَلاءَ اَوْ

 

فَرَحٍ اَوْ مَرَحٍ، اَوْ اَشَرٍ اَوْ بَطَرٍ، اَوْ حِقْدٍ اَوْ حَمِیَّةٍ، اَوْ

 

غَضَبٍ اَوْ رِضًی، اَوْ شُحٍّ اَوْ بُخْلٍ، اَوْ ظُلْمٍ اَوْ خِیانَةٍ،

 

اَوْ سِرْقَةٍ اَوْ کِذْبٍ، اَوْ لَهْوٍ اَوْ لَعْبٍ ، اَوْ نَوْعٍ مِنْ اَنْواعِ

 

ما یُکْتَسَبُ بِمِثْلِهِ الذُّنُوبُ، وَیَکُونُ بِاجْتِراحِهِ

 

الْعَطَبُ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ سَبَقَ فی

 

عِلْمِکَ اَنّی فاعِلُهُ فَدَخَلْتُ فیهِ بِشَهْوَتی وَاجْتَرَحْتُهُ

 

بِاِرادَتی، وَقارَفْتُهُ بِمَحَبَّتی وَلَذَّتی وَمَشِیَّتی، وَشِئْتُهُ

 

اِذْ شِئْتَ اَنْ اَشاءَهُ، وَاَرَدْتُهُ اِذْ اَرَدْتَ اَنْ اُریدَهُ،

 

فَعَمِلْتُهُ اِذْ کانَ فی قَدیمِ تَقْدیرِکَ وَنافِذِ عِلْمِکَ اَنّی

 

فاعِلُهُ، لَمْ تُدْخِلْنی فیهِ جَبْرا، وَلَمْ تَحْمِلْنی عَلَیْهِ

 

قَهْرا، وَلَمْ تَظْلِمْنی فیهِ شَیْئا، فَاَسْتَغْفِرُکَ لَهُ وَلِکُلِّ 

 

ذَنْبٍ جَری بِهِ عِلْمُکَ عَلَیَّ وَفِیَّ اِلی آخِرِ عُمْری

 

اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ مالَ بِسَخَطی فیهِ عَنْ

 

رِضاکَ، وَمالَتْ نَفْسی اِلی رِضاکَ فَسَخِطْتُهُ، اَوْ

 

رَهِبْتُ فیهِ سِواکَ، اَوْ عادَیْتُ فیهِ‏اَوْلِیاءَکَ، اَوْ والَیْتُ

 

فیهِ اَعْداءَکَ، اَوِ اخْتَرْتُهُمْ عَلی اَصْفِیاءِکَ، اَوْ خَذَلْتُ

 

فیهِ اَحِبّاءَکَ اَوْ قَصَّرْتُ فیهِ عَنْ رِضاکَ یا خَیْرَ

 

الْغافِرینَ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ تُبْتُ اِلَیْکَ

 

مِنْهُ ثُمَّ عُدْتُ فیهِ، وَاَسْتَغْفِرُکَ لِما اَعْطَیْتُکَ مِنْ نَفْسی

 

ثُمَّ لَمْ اَفِ بِهِ، وَاَسْتَغْفِرُکَ لِلنِّعْمَةِ الَّتی اَنْعَمْتَ بِها

 

عَلَیَّ، فَقَوَّیْتُ بِها عَلی مَعْصِیَتِکَ، وَاَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ

 

خَیْرٍ اَرَدْتُ بِهِ وَجْهَکَ فَخالَطَنی ما لَیْسَ لَکَ وَ

 

اَسْتَغْفِرُکَ لِما دَعانی اِلَیْهِ الرُّخَصُ فیَما اشْتَبَهَ عَلَیَّ

 

مِمّا هُوَ عِنْدَکَ حَرامٌ، وَاَسْتَغْفِرُکَ لِلذُّنُوبِ الَّتی

 

لایَعْلَمُها غَیْرُکَ وَلایَطَّلِعُ عَلَیْها سِواکَ، وَلایَحْتَمِلُها

 

اِلاّ حِلْمُکَ وَلایَسَعُها اِلاّ عَفْوُکَ وَاَسْتَغْفِرُکَ وَاَتُوبُ

 

اِلَیْکَ مِنْ مَظالِمَ کَثیرَةٍ لِعِبادِکَ قِبَلی، یا رَبِّ فَلَمْ

 

اَسْتَطِعْ رَدَّها عَلَیْهِمْ وَتَحْلیلَها مِنْهُمْ، اَوْ شَهِدُوا

 

فَاسْتَحْیَیْتُ مِنْ اِسْتِحْلالِهِمْ وَالطَّلَبِ اِلَیْهِمْ وَاِعْلامِهِمْ

 

ذلِکَ، وَاَنْتَ الْقادِرُ عَلی اَنْ تَسْتَوْهِبَنی مِنْهُمْ

 

وَتُرْضِیَهُمْ عَنّی کَیْفَ شِئْتَ، وَبِما شِئْتَ یا اَرْحَمَ

 

الرّاحِمینَ وَاَحْکَمَ الْحاکِمینَ وَخَیْرَ الْغافِرینَ اَللّهُمَّ

 

اِنَّ اسْتِغْفاری اِیّاکَ مَعَ الاِْصْرارِ لَوْمٌ، وَتَرْکِیَ

 

الاِْسْتِغْفارَ مَعَ مَعْرِفَتی بِسَعَةِ جُودِکَ وَرَحْمَتِکَ عَجْزٌ،

 

فَکَمْ تَتَحَبَّبُ اِلَیَّ یا رَبِّ وَاَنْتَ الْغَنِیُّ عَنّی، وَکَمْ

 

اَتَبَغَّضُ اِلَیْکَ وَاَنَا الْفَقیرُ اِلَیْکَ وَاِلی رَحْمَتِکَ، فَیامَنْ وَعَدَ فَوَفَی وَاَوْعَدَ فَعَفا،

 

اِغْفِرْلی خَطایایَ  وَاعْفُ  وَارْحَمْ  وَاَنْتَ خَیْرُ الرّاحِمینَ

 

 

*پی‌نوشت:

 

الصحیفة العلویّة الجامعة، ص 164 دعای شماره 70 تألیف سیدمحمدباقر ابطحی، چاپ: قم ـ مؤسّسة الإمام المهدی.