گویی در آن سال‌ها پنجره جدیدی به روی دنیای حرکات آکروباتیک گشوده شده بود. طراحان مطمئن روس، این پرنده را؛ رویایی برای شکستن رکوردهای مرگبار می‌پنداشتند و به حیات مجدد صنعت همیشه در صحنه هوانوردی روسیه امیدوار بودند. هرچند ترمیناتورها از این وهله سربلند بیرون آمدند و مانور استثنایی سوپر-کبری را برای اولین بار به نام خود در کتاب رکوردهای هوانوردی به ثبت رسانیدند؛ حرکتی که در آن هواپیما ابتدا با سرعتی معادل 400 کیلومتر بر ساعت کار خود را آغاز می‌کرد و سپس با کشیدن دسته هواپیما به طرف عقب و کاهش تراتل باعث کششی به طرف عقب با زاویه‌ای حدود 135 درجه و سپس چرخش کامل به طور عمود و حفظ  این حالت به مدت 4 الی 6 ثانیه و سپس مجدداً با پایین آمدن دماغه و Level کردن هواپیما در سطح افق و رساندن سرعت از دست رفته به 150Km/h بدون تغییر ارتفاع و مرحله نهایی که استفاده از سیستم تحریف جهت اعمال رانش برای تنظیم تعادل اولیه است به اجرا گذاشتند.

هر چند در مورد هواپیمایی که تنها چند فروند پیش نمونه از آن تهیه شده و فعلاً تولید آن تعلیق و یا درواقع متوقف شده است و دلیل آن نیز عدم اختصاص بودجه لازم به پروژه آزمایشی Su-37 بوده و حتی دو فروند نیز با وجود تفاوت نه چندانی که با Su-35 خود دارد در طرح اصلی این هواپیما ادغام شده است و از این حیث نمی‌توان آینده‌ای برای آن متصور بود، جنگنده‌ای که نخستین پرواز خود را در دوم آوریل 1996 انجام داده و از توان بالایی در زمینه پیشرانش برخوردار است، به طوری که برای تولید و تامین نیروی جلوبرندگی خود از دو موتور توربوفن AL-37FU ساخت شرکت Lyulka که در واقع نوع ارتقا یافته AL-31F به کار رفته در مدل پایه Su-27 است، هرکدام با رانشی معادل 30855 پوند بهره میبرد و از سیستم Avionic و الکترونیکی پیشرفته‌ای برخوردار است به طوری که رادار چندحالته آن با قابلیت ترک و نظارت همزمان بر 15 هدف و شلیک انتخابی با توجه به سیستم راداری موشک مجهز به قفل روی هدف به طور مستقل در حالت فعال یا غیرفعال به آسودگی می‌تواند به هدایت و مشایعت موشک‌های هوا به هوای خود نظیر R-77 پرداخته و شاهد نابودی آن باشد.