اما هنگام سخن گفتن در مورد برندگان، اظهارنظرها پیچیده می شود. برخی می گویند با توجه به این که این حملات باعث شده دیگر گروه های تروریستی به داعش بپیوندند، پس به نفع داعش است. برخی رسانه ها نیز سیاستمداران غربی را پیروز این بازی می دانند. اما روزنامه انگلیسی ایندیپندنت روز گذشته، پرده از برنده دیگری برداشت.

بنا به گزارش این روزنامه، شرکت های تسلیحاتی که عمدتا آمریکایی هستند، برنده واقعی این میدان بوده اند. نویسنده به این موضوع اشاره دارد که طی چند هفته اخیر قیمت سهام شرکت هایی که بمب ها، موشک ها، پهپادها و هواپیماهای مورد استفاده ائتلاف بین المللی علیه داعش را تولید می کنند، بشدت افزایش یافته است. چهار شرکت تسلیحاتی آمریکایی که به نوعی غول تولید تسلیحات در دنیا هستند، بیشترین سود را به دست آورده اند. آمار سودی که این روزنامه به آن اشاره کرده، مربوط به سه ماه گذشته است.

در صدر این فهرست نام شرکت آمریکایی لاکهید مارتین قرار دارد. این همان شرکتی است که پهپادهای ریپر آن بارها مراسم عروسی در افغانستان و پاکستان را به بهانه مبارزه با تروریسم هدف حمله قرار داده اند. سهام این شرکت طی مدت مذکور 3/9 درصد افزایش یافته است. شرکت بعدی که برنده این ماجرا بوده، شرکت ری تئون است که از اصلی ترین تامین کنندگان تسلیحات رژیم صهیونیستی به شمار می رود. سود این شرکت نیز معادل 8/3 درصد رشد داشته است. بعد از آن دو شرکت دیگر آمریکایی نورثروپ گرومن و جنرال دینامیک که سود هر کدام به ترتیب 8/3 درصد و 3/4 درصد رشد را تجربه کرده است.

آن طور که به نظر می رسد، با تدوام این حملات این سوددهی نیز همچنان ادامه دارد. بنا به گزارش ایندیپندنت، از زمانی که آمریکایی ها با سازماندهی ائتلافی ضدداعش بمباران خود را به سوریه نیز گسترش دادند، شرکت ری تئون قراردادی 251 میلیون دلاری برای تأمین موشک های کروز تام هاوک نیروی دریایی آمریکا منعقد کرد. خبرگزاری فرانسه نیز گزارش داد کشتی های جنگی آمریکا تنها در تاریخ بیست و سوم سپتامبر 47 موشک تام هاوک را شلیک کرده اند که هر کدام ارزشی بالغ بر 1.4 میلیون دلار داشت. انتظار می رود این حملات گسترده، باعث شکست های اساسی در جبهه داعش شده باشد، اما واقعیت چیز دیگری است. رابرت فیسک، نویسنده روزنامه ایندیپندنت به این موضوع اشاره دارد که شلیک هر موشک آمریکایی و هلاکت یک عضو از داعش، باعث می شود سه تا چهار عضو جدید دیگر به این گروه بپیوندند.

نویسنده در بخش دیگری از گزارش بر این موضوع تاکید دارد که بازیگران دیگری هم از این ماجرا نفع می برند. وی برای اثبات این گفته خود، به گزارش چند روز پیش خبرگزاری فرانسه اشاره کرد که نوشته بود: این جنگ نه تنها نویدبخش ایجاد مشاغل و رونق در کسب و کار از طریق قراردادهای دولت آمریکاست، بلکه دیگر کشورهای عضو این ائتلاف شامل دولت های اروپایی و عرب نیز از این جریان سود می برند. علاوه بر جت های جنگی، انتظار می رود حملات هوایی به افزایش تقاضاها برای هواپیماهای سوخت رسان منجر شود. پیمانکاران امنیتی خصوصی نیز که پیشتر از حضور آمریکا در عراق و افغانستان بشدت منتفع شده بودند، خوشبین هستند که این درگیری ارمغان آور انعقاد قراردادهای جدید برای ارائه مشاوره به نظامیان عراقی باشد.

در پایان نویسنده به کودکان بی گناه در غزه یا لبنان اشاره می کند که گاه و بی گاه قربانی شلیک همین موشک هایی می شوند که به وفور در اختیار نظامیان صهیونیست قرار می گیرد. در این میان پنتاگون نیز به هزینه کردن خود در این زمینه ادامه می دهد. یکی از منابع نزدیک به صنایع دفاعی آمریکا هفته گذشته در اظهارنظری گفت: زمانی که در جنگ هستید، «نه» گفتن به چنین قراردادهایی بسیار سخت می شود.

نگاهی به پرسودترین شرکت های تسلیحاتی

چندی پیش روزنامه آمریکایی یو.اس.ای تودی در گزارشی به سودآورترین شرکت های تسلیحاتی در دنیا پرداخت. بنابراین گزارش، کل تسلیحات فروخته شده در سال 2011 نزدیک به 411 میلیارد دلار بود که نزدیک به 208 میلیارد دلار آن تنها مربوط به ده شرکت تسلیحاتی بود. هیچ جای تعجبی هم ندارد که از این ده شرکت، بیشتر آنها را شرکت های آمریکایی تشکیل می دهند.

البته این موضوع را می توان در بودجه دفاعی آمریکا نیز طی این سال ها مشاهده کرد. بنا به گزارش های رسمی، بودجه دفاعی آمریکا در سال 2001 نزدیک به 301 میلیارد دلار بود که این میزان در سال 2011 به 720 میلیارد دلار رسید.

در گزارش یو.اس.ای تودی، در بالای فهرست آن ده شرکت مذکور نام لاکهید مارتین قرار دارد که در دو سال گذشته نزدیک به صد میلیارد دلار فروش تسلیحاتی داشته است. بعد از این شرکت، نام دو شرکت آمریکایی بوئینگ و شرکت انگلیسی بی.آی.ای سیستمز قرار دارند که آنها نیز نزدیک به 30 میلیارد دلار تنها در سال 2011 فروش تسلیحاتی داشته اند. نکته قابل توجه این است که کشورهای منطقه خاورمیانه را می توان از بزرگ ترین مشتریان این شرکت ها به حساب آورد که بخشی از دلیل این موضوع، سیاست های ایران هراسی آمریکاست.

حسین خلیلی / گروه بین الملل