به گزارش خبرنگار سیاسی باشگاه خبرنگاران، تابستان سال 59 تنش‌ها و درگیری‌های مرزی بین ایران و عراق بالا گرفته بود و افزایش تحرکات مرزی و تغییرات آرایش نظامی خبر از آغاز تهاجمی بزرگ می‌داد.

در تاریخ 26 شهریورماه 59 صدام در صفحه تلویزیون عراق ظاهر شد و ضمن پاره‌کردن عهدنامه 1975 حسنِ همجواری ایران و عراق، گفته‌ بود: «ما به این پایبند نیستیم؛ حقوق اعراب در اینجا ضایع شده و من به دنبال احقاق این حق هستم.» ساعت 14 روز دوشنبه سی و یکم شهریور فرودگاه‌های اهواز، کرمانشاه، تهران، همدان، سنندج، اصفهان و تعدادی دیگر از شهرهای ایران توسط جنگنده‌های عراقی بمباران شد.

در هفته‌ی اول جنگ شهرهای مختلف مرزی مثل سرپل ذهاب، مهران، سومار و نفت‌شهر به تصرف عراق درآمد، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای -عضو شورای انقلاب، نماینده مجلس و نماینده‌ی حضرت امام خمینی رحمه‌الله در شورای عالی دفاع- جزو انقلابیونی بودند که نقش مهمی در تحولات روزها و ماههای ابتدایی جنگ ایفا کردند.

آنچه در ادامه می‌آید روایتی از رهبر انقلاب در هفت روز ابتدایی دفاع مقدس است..

شب شنبه 5 مهرماه 59 بود که ما وارد اهواز شدیم، من بودم و مرحوم چمران بود و حدود سی- چهل نفر که همراهان مرحوم چمران بودند. چون من تنها رفته بودم و ایشان با یک تعدادی از دوستان و افراد ارتشی و غیر ارتشی که با خودشان آورده بودند.

وقتی که رسیدیم به فرودگاه اهواز همه جای شهر و خود فرودگاه هم تاریک بود. ما در تاریکی مطلق راه افتادیم به سمت پادگان لشگر 92 و سراغ ستاد لشگر را گرفتیم که خودمان را برسانیم به آن جا. آن روزها اهواز زیر خمپاره‌ی دشمن بود، زیر آتش خمپاره‌ی دشمن بود.

یعنی با خمپاره‌ی صدوبیست اهواز را می‌زدند؛ و فرودگاه اهواز زیر آتش دشمن بود و همه‌ی نقاط، از جمله همین مرکز ستاد لشگر که ما می‌خواستیم به آن‌جا برویم. آن‌جا هم که رفتیم باز تاریکی بود و من هیچ جایی را نمی‌توانستم ببینم و قبلاً هم ندیده بودم و نمی‌شناختم مرحوم چمران هم همین‌طور.»

پس از تشریح اوضاع منطقه و با توجه به نزدیک بودن دشمن به اهواز، به پیشنهاد شهید چمران قرار می‌شود همان شب یک عملیات چریکی علیه دشمن برای دستبرد و نفوذ انجام شود.

مرحوم چمران گفت موافقید که امشب برویم یک عملیات غیرمنظم و نفوذی انجام بدهیم؟ گفتیم باشد. علت این‌که مرحوم چمران به این فکر افتاده بود ظاهراً این بود که ایشان اطلاع پیدا کرده بود که نیروهای زرهی دشمن در نزدیکی ماست.

یعنی در "دب حردان"  که حدود سیزده، چهارده کیلومتر با آن‌جا که قرار داشتیم و آن‌جا بودیم فاصله داشت - و ایشان گفتند اگر آماده هستید امشب راه بیفتیم، ما گفتیم آماده هستیم. یک مشت جوانهای خیلی علاقمند بودند که آموزشهای نظامی را هم به نظر می‌رسید که داشتند، و خود مرحوم چمران هم که بود.

ایشان سابقه‌ی کار عملیاتی چریکی گویا داشت در لبنان و هم تمرین کرده بود، هم آموزش دیده بود. لباس نظامی بسیجی - یعنی لباس کار سربازی - برای ما آوردند و پوشیدیم. این اولین باری بود که من لباس نظامی می‌پوشیدم، و تا آن وقت هیچ روحانی‌ای لباس نظامی نپوشیده بود.

بعد از آن‌که این لباس را من تنم کرده بودم، تا دو- سه ماه بعدش که روحانیونی می‌آمدند خرمشهر می‌رفتند، برمی‌گشتند، آبادان می‌رفتند در جنگ شرکت می‌کردند و همه با لباس و عمامه بودند، به تدریج گرایش به لباس نظامی پیدا کردند و بعضی‌هاشان با عمامه لباس کار سربازی می‌پوشیدند و بعضی بدون عمامه. ما آن شب لباس گشاد و بی‌ریختی را اتفاقاً به ما داده بودند پوشیدیم، و یک کلاه هم سرمان گذاشتیم، چکمه هم پوشیدیم و یک کلاشینکف هم برداشتیم.»

چند روزی که گذشت، یکدست لباس درجه داری برایم آوردند که اتفاقا علامت رسته‌ی زرهی هم روی آن بود. رسته‌های دیگر، بعد از این‌که چند ماه آن‌جا ماندم و با من مأنوس شده بودند، گله می‌کردند که چرا لباس شما رسته‌ی توپخانه نیست؟ چرا رسته‌ی پیاده نیست؟ زرهی چه خصوصیتی دارد؟ لذا آن علامت رسته‌ی زرهی را کندم که این امتیازی برای آنها نباشد»

استقرار شهید چمران و آیت‌الله خامنه‌ای در اهواز منجر به تشکیل «ستاد جنگ‌های نامنظم» می‌شود که نقش مهمی در سال‌های ابتدایی جنگ ایفا می‌کند.

مرحوم چمران در قضایای قبل از انقلاب، در فلسطین و مصر تمرین دیده بود. به‌خلاف ما که هیچ سابقه نداشتیم، ایشان سابقه‌ی نظامیِ حسابی داشت و از لحاظ جسمانی هم، از من قویتر و کار کشته‌تر و زبده‌تر بود. لذا، وقتی صحبت شد که «کی فرمانده‌ی این عملیات باشد؟» بی‌تردید، همه نظر دادیم که مرحوم چمران، فرمانده‌ی این تشکیلات شود. ما هم جزو ابواب جمع آن تشکیلات شدیم.»

حضور حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در جبهه تا مدتی قبل از ترور ایشان در تیرماه سال 60 ادامه می‌یابد. برنامه‌ی هفتگی حضور در مساجد و صحبت با مردم، تبیین معارف انقلاب و موضوعات دفاع‌مقدس از تربیون نماز جمعه، حضور در شورای عالی دفاع برای تصمیم‌گیری در امور نظامی و جنگی و حضور مستمر در جبهه‌ها، برنامه حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تا ده ماه بعد از آغاز دفاع مقدس بود.

 ترورهای ششم و هفتم تیر سال 60 توسط منافقین تلاشی برای از بین بردن حرکت فعال انقلابیون بود اما نتیجه‌ی آن خون‌های پاک، کنار رفتن غبار فتنه و شناختن چهره‌ی بنی‌صدر توسط مردم از سویی، و بهبود شرایط دفاع در نتیجه‌ی تغییر فرماندهی جنگ از سوی دیگر شد.

انتهای پیام/