‌برای برون داد 2 واقعه مهم یعنی پیروزی انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع مقدس، به هیچ چیز به جز خاطرات متوسل نشده ایم که بی‌نظیر اس. من از این موضوع به نهضت خاطره نویسی یاد میکنم که پس از انقلاب به وجود آمد و مردم نقش گسترده ای در آن داشتند چرا که مایل بودند در مورد چیزی که خودشان به دست آوردند، خودشان حرف بزنند.



هیچ وقت بانک مرکزی از خرید و انباشت طلا خسته نمی‌شود و یا ساخت سد برای جمع آوری آب کار بیهوده ای نیست. در زمینه خاطرات نویسی انقلاب و دفاع مقدس و جمع‌آوری آن نیز چنین است و ما به‌درستی از این موضوع بهره‌مند شدیم و به تولید خاطرات پرداختیم. اما آن چه که مهم است و باید مورد ارزیابی قرار گیرد، نحوه استفاده از این تولیدات و ضریب نفوذ آن است. قطعا هزینه کردن برای خاطرات و جمع آوری آن، امری ضروری و بدیهی است و همه باید از این گنجینه ارزشمند محافظت کنند.



علاوه‌بر این، خاطره نرم ترین و مردم پسند ترین بخش تاریخ است که با جامعه تماس دارد. خاطره به عنوان یکی از مصالح سازنده تاریخ، آشتی با جامعه است و بیش از پیش باید از آن استفاده نمود. در حقیقت مردم استقبال بیشتری از کتاب خاطرات به نسبت یک کتاب قطور تاریخی انجام می‌دهند. اگر خاطره بتواند بخشی از حافظه تاریخی ما را بسازد، پس باید به بهترین نحو از ان استفاده کنیم.



خاطره نویسی یکی از ارزشمندترین اتفاقات ادبی در کشور بوده است که با وجود بزرگ نمایی ها باز هم مورد اعتماد است. به نظرم خاطره گویی و خاطره نویسی امری ممدوح است و حیف است که به خاطر بعضی اشکالات منزلت آن را پایین بیاوریم. این پدیده ی فرهنگی میتواند با قرار گرفتن در فرآیند درست خود، تولید موثر در جامعه داشته باشد. باید توجه داشت که خاطره مهم ترین بخش حیثیت فرهنگی ما پس از انقلاب اسلامی بوده است و به همین دلیل مراکز خاطره نگاری در خارج از کشور، شروع به خاطره نگاری و سرمایه گذاری در این بخش کرده اند.



* این متن برای انتشار در خبرآنلاین منقح شده که موضوعات آن قبلا در نشست تخصصی جایگاه خاطرات دفاع مقدس در چشم انداز فرهنگی - اجتماعی و عرصه‌های تمدن سازی اسلامی مطرح شده است.