به گزارش ایسنا، به نوشته روزنامه الاخبار، از همان لحظه اعلام تصمیم خروج نظامیان آمریکایی از عراق، تلاش جدی ایالات متحده با کمک نیروهای عراقی برای بی نتیجه کردن مضمون عقب‌نشینی از عراق آغاز شد. هر دو طرف (آمریکایی و همپیمانان عراقی آنها) از طریق توافقی که در اواخر ژوئیه گذشته در واشنگتن در جریان دیدار جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا با مصطفی الکاظمی، نخست وزیر عراق حاصل شد، تا حد زیادی در این زمینه موفق شد. مصطفی الکاظمی حضورش در رأس دولت به نفع آمریکا بود تا اینکه شرایطی را که با منافعش هماهنگی و تطابق دارد در این توافق تضمین کند.
ابقای نیروهای آمریکایی در عراق به همراه این هویت ابهام آلود نگرانی‌هایی را برای آمریکا به وجود آورده است که مهمترین آن امنیت این نیروها است که تنها در صورت اجازه آزادی آمد و شد از جمله آزادی پرواز هواپیماهای جنگی و پهپادها در حریم هوایی عراق در صورت نیاز به حمایت و پشتیبانی تحقق می‌یابد. این همان چیزی است که آمریکا با در نظر گرفتن لزوم انجام آن، در چارچوب اطلاعات‌دهی و پوشش هوایی نیروهای عراقی در جنگ علیه گروه تروریستی داعش، به دنبال تأمین آن بود. این مسأله هرچند که مهم است اما کافی نیست زیرا نیروهای آمریکایی به پوششی سیاسی نیز احتیاج دارند تا مشروعیت حضورشان را تضمین کند، پوششی که تنها با حضور یک دولت همپیمان واشنگتن در بغداد فراهم می‌شود.
از این رو، تلاش‌های آمریکا در پشت پرده برای تشکیل دولت اکثریتی که متحدان ایالات متحده و خلیج فارس سهم بزرگی، شاید بزرگ‌تری، در آن داشته باشند و نیروهای مخالف ایالات متحده، به‌ویژه «بسیج مردمی» و جناح‌های مقاومت را کنار بگذارد، انجام شد. با این حال، تشکیل چنین دولتی ناگزیر مستلزم تشدید عملیات مقاومت در برابر اشغالگری خواهد بود. در صورت شکست شکل‌گیری دولت مورد نظر آمریکا، آمریکایی‌ها با مشکل «مشروعیت» حضور نیروهای خود در عراق مواجه خواهند شد که به نوعی راه را برای هدف قرار گرفتن از سوی مقاومت باز می‌کند.
سندی که الاخبار به آن دست یافته چندین واقعیت را تأیید می‌کند که برجسته ترین آنها این است که خروج آمریکا صوری است و واقعی نیست.
در این سند نیات واقعی واشنگتن برای عقب نشینی آشکار می شود، همانطور که معاون فرمانده نیروهای ائتلاف بین‌المللی در عراق، ژنرال ریچارد بل، در دیدار با سفرای عربی و خارجی در بغداد تایید می کند.
این سند چندین واقعیت را تأیید می کند که برجسته ترین آنها این است که خروج آمریکا صوری است و واقعی نیست اما مهمترین واقعیت این است که در عراق کسانی هستند که خواهان خروج نیروهای آمریکایی نیستند و حتی با آمریکایی‌ها برای تدوین بیانیه عقب نشینی که عملاً محقق نخواهد شد، تبانی کرده‌اند. این تیم در انتخابات اکتبر گذشته که منجر به پیروزی نیروهای وفادار به آمریکایی‌ها و کشورهای حوزه خلیج فارس شد، به پیروزی‌هایی دست یافت و جنبش صدر تنها در بین نیروهای پیروز باقی ماند.
تنها جریان صدر است که هنوز موضعش در قبال عقب‌نشینی آمریکا شفاف نیست. با وجود اینکه رهبران آن، قبلاً از توافق عراق و آمریکا در این زمینه ابراز رضایت کرده بودند.
بنابراین، مقاومت که قول داده بود در صورت عقب نشینی نیروهای آمریکایی، آنها را هدف قرار دهد، زیاد منتظر نماند. از ابتدای سال جدید، عملیات هدف قرار دادن پایگاه‌هایی که شامل آمریکایی‌ها نیز می شود، با تمرکز بر هدف قرار دادن آمریکایی ها و نه عراقی ها در داخل پایگاه ها آغاز شده است و این همان چیزی است که در تعدادی از عملیات‌ها اتفاق افتاد. پایگاه نزدیک فرودگاه بغداد با پنج پهپاد و سفارت آمریکا در منطقه سبز، پایگاه عین الاسد و پایگاه بلد.
این حملات با تنش امنیتی داخلی عراق همراه بود، که همچنین نشان دهنده چالشی برای نیروهایی است که می‌توانند با آمریکایی‌ها در باقی ماندن خود در عراق همراهی کنند. طی چند روز گذشته، حملات به مقرهای حزب محمد الحلبوسی، رئیس پارلمان و نیروهای «پیشمرگه» در بغداد و کرکوک تشدید شد و از سوی دیگر، ترور کادرهای حشد شعبی رخ دادند.
قبل از اعلام برنامه عقب نشینی بایدن و الکاظمی، در آخرین مذاکرات فنی که در پایتخت آمریکا انجام شد، نیات واشنگتن و عراقی‌های متحد آن به طور کامل روشن شده بود. منابعی در هیئت مذاکره کننده امنیتی عراق به ریاست قاسم الاعرجی، مشاور امنیت ملی، در آن زمان به الاخبار گفتند که «پس از عقب نشینی، تنها مربیان و مشاورانی که عراق درخواست کمک کرده بود، با خدمات لجستیکی مورد نیاز باقی خواهند ماند. بقای آنها در دست عراقی‌ها خواهد بود.»
وی افزود: «خروج بر اساس توافقنامه سال ۲۰۰۸ انجام می‌شود که اولین عقب‌نشینی آمریکایی‌ها در سال ۲۰۱۱، قبل از بازگشت آنها در سال ۲۰۱۴، بدون هیچ تغییری انجام می‌شود. شامل خروج تمام سربازان در حال حاضر در عراق، از جمله سربازان در فرودگاه بغداد، و برچیده شدن آنها می شود.
انتهای پیام
