«بهروز غریب‌ پور» نویسنده، کارگردان و مدیر هنری گفت: اولین مسئله من در مورد برگزاری جشنواره این است که چنین رویدادی در حقیقت رونمایی از آثاری است که مورد بازدید و تماشای مردم قرار نگرفته و از طرفی دیگر این داوران هستند که تصمیم می‌گیرند کدام اثر تولید شده خوب یا بد است و چه رتبه ای دارد.

اما نکته دوم این است اساسا گرایش به قصه گویی و داستان سرایی به ویژه داستان‌های کهن یک امر لاینفک زندگی اجتماعی ما بوده و اگر چنین پدیده‌ای که انتقال فرهنگ و دانش عمومی، مرام و سنت و رویکردهای یک قوم و ملت محسوب می‌شوند، در متن تولیدات کودک و نوجوان قرار نگیرد، معلوم است که چه سرنوشتی پیدا خواهیم کرد. از این رو معتقدم باید برای جلب توجه تماشاگر به حال آنها توجه کنیم. باید یادمان باشد این‌ها مادران، پدران و مدیران آینده ما خواهند بود. این بچه های امروز اداره کنندگان آینده کشور هستند.

من معتقدم باید گلستان و بوستان سعدی را به جای اینکه در دانشگاه آموزش بدهیم در مدارس به بچه‌ها آموزش بدهیم تا خیلی از این اشعار ارزشمند صرفا سرمشق کلاس‌های خوش‌نویسی نشوند. یعنی سینمای کودک باید سینمای پایه، آموزشی، سرگرم کننده و تربیت کننده نسل آینده باشد برای رسیدن به رستگاری، خلاقیت، انسانیت و مدارا.

غریب پور تاکید کرد: تنها راه عبور از این معضل این است که بر روی قصه های ایرانی برای ساخت فیلم کودک و نوجوان سرمایه گذاری کنیم و به موازات آن نیز برای تکمیل چرخه سینمای کودک از پیش تولید تا پس از اکران برنامه‌های راهبردی و عملیاتی داشته باشیم.