مسعود پزشکیان در جریان سفر به نیویورک به منظور شرکت در هفتاد و نهمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل در گفتگویی مشروح با شبکه الجزیره انگلیسی به سوالات این شبکه درباره گسترش جنایات رژیم صهیونیستی به لبنان، راه‌حل حل مشکل فلسطین، گفتگو برای حل مسئله هسته‌ای و گسترش روابط با کشور‌های غربی و همکاری با کشور‌های همسایه پاسخ داد.

مشروح گفتگوی رئیس جمهور به شرح زیر است.

مجری الجزیره انگلیسی: سلام علیکم، عالیجناب بسیار تشکر می‌کنم از اینکه به ما وقت دادید علی‌رغم اینکه برنامه‌هایتان بسیار فشرده بود، نظر شما در مورد بالا رفتن تنش بین اسرائیل و حزب‌الله چیست، فکر می‌کنید که به کجا خواهد انجامید و معتقدید به چه مسیری دارد می‌رود؟

پزشکیان: بسم الله الرحمن الرحیم. آنچه که الان رژیم صهیونیستی در منطقه انجام می‌دهد، در حقیقت یک نسل‌کشی است و متاسفانه کشور‌های اروپایی و به خصوص آمریکا از این جنایت‌هایی که صهیونیست‌ها انجام می‌دهند، دفاع می‌کنند. اینها ظاهرا دم از دفاع از حقوق بشر و قوانین بین‌المللی می‌زنند، ولی در هیچ قانونی کشتن بچه‌ها، زنان، پیرها، جوانان و نابودی بیمارستان‌ها در هیچ جنگی معنا و مفهومی ندارد و مجاز نیست. این قوانین برای این است که باید با کسی که می‌جنگد، جنگید، نه اینکه به زنان و کودکان و مریض‌ها و پیران حمله و مدارس را بمباران کنند. دنیا این را می‌بیند که آمریکا و برخی کشور‌های اروپایی دارند از جنایات رژیم صهیونیستی پشتیبانی می‌کنند و از نظر روحی و انسانی واقعا برای من بسیار سخت است که بپذیرم در دنیایی زندگی می‌کنیم که می‌شود با ابزار قدرت جان انسان‌های بی‌گناه را گرفت.

صهیونیست‌ها برای بقای خودشان می‌خواهند جنگ را در خاورمیانه گسترش دهند، به خاطر اینکه با کار‌هایی که در غزه انجام دادند نتوانستند به اهداف خود برسند. آنها معتقد بودند در عرض یک هفته می‌توانند حماس را نابود کنند و الان یک سال دارد تمام می‌شود، اما نتوانسته‌اند به هیچ‌کدام از اهداف خود برسند. رژیم صهیونیستی در این مدت فقط به یک هدف رسیده و آن این است که در مقابل دیدگان دنیا یک شهر را با تمام آدم‌هایش به نابودی کشانده، راه آب و غذا و دارو را بر مردم آن بسته است و متاسفانه حامیان حقوق بشر نیز در برابر این جنایات ساکت هستند.

ما به عنوان مسلمان نسبت به این قضیه احساس تعهد می‌کنیم و باید کشور‌های اسلامی بنشینند و در مقابل این جنایات یک عکس‌العمل مشخصی نشان دهند و اجازه ندهند جنایات رژیم صهیونیستی در لبنان ادامه یابد.

ایران چطور قرار است بین حمایت از هم‌پیمانان منطقه‌ای و جلوگیری از ایجاد برخورد مستقیم با اسرائیل و آمریکا تعادل برقرار کند؟

من تصور می‌کنم اگر کشور‌های اسلامی با هم یکصدا می‌شدند و نسبت به جنایت علیه انسان‌هایی که در این منطقه هستند، مسلمان هستند و فرهنگ و آداب یکسانی با ما دارند، اعتراض می‌کردند و اجازه نمی‌دادند پایگاه‌های آمریکایی و صهیونیستی به راحتی این حملات را انجام دهند، آمریکا نمی‌توانست به این سادگی از این رژیم پشتیبانی کند و به او اسلحه بدهد.

ما کشور‌های اسلامی مقصر هستیم به خاطر اینکه وحدت و انسجام نداریم، مقصریم به خاطر اینکه به جای اینکه همصدا شویم و از حقوق مسلمانان در منطقه دفاع کنیم، متاسفانه با همدیگر دعوا می‌کنیم و این مشکل بزرگی است. باید اختلافات خود را حل کنیم، آرامش و صلح منطقه با همکاری و همدلی ما امکان‌پذیر است و نیازی به این نداریم که آمریکایی‌ها یا کشور‌های دیگر بیایند در منطقه صلح ایجاد کنند. چرا ما باید از همدیگر بترسیم و در مقابل همدیگر صف‌آرایی کنیم؟ این مشکلی است که ما داریم و باید بنشینیم با خودمان با مسلمان‌ها و کشور‌های اسلامی حل کنیم و به همدیگر اطمینان دهیم که ما پشتیبان همدیگر خواهیم بود.

تلاش خواهیم کرد با هم کار کنیم و رشد و ارتقای هر کشوری ضامن رشد و ارتقای کشور دیگر باشد. اگر این ارتباطات را درست کنیم، بیگانگان از منطقه خارج شده و ما می‌توانیم خودمان در منطقه صلح و امنیت ایجاد کنیم.

من قبل از اینکه نماینده مجلس و رئیس جمهور شوم، زمانی که به عنوان یک دانشگاهی برای فعالیت‌های علمی به کشور‌های اروپایی رفته بودم، وقتی می‌دیدم آنها مرزهای‌شان را به روی همدیگر باز کردند و با یک قطار می‌شود از یک کشور به کشور دیگر رفت، همیشه در ذهنم این سوال بود که چرا ما مسلمان‌ها نمی‌توانیم راحت از کشور خودمان به یک کشور اسلامی دیگر برویم، بدون اینکه دغدغه‌ای داشته باشیم. چرا نمی‌توانیم راحت با هم همکاری کنیم، چرا نمی‌شود یک پاکستانی، افغانستانی، تاجیکستانی راحت به ایران بیاید، به عراق، ترکیه، عربستان سعودی برود و بالعکس. با خودم فکر می‌کردم که باید یک منطقه واحد اسلامی بسازیم با حفظ حریم‌ها و تمامیت ارضی که وجود دارد.

این چیزی است که ما می‌توانیم در منطقه ایجاد کنیم وقتی چنین شبکه ارتباطی و شاهراهی را بین همدیگر درست کنیم. لازمه آن البته توافق امنیتی و جلوگیری از فعالیت‌های تروریستی و کار‌هایی است که ممکن است امنیت هر کشوری را به خطر بیاندازد و طبیعتا در نتیجه ایجاد چنین بستری اقتصاد و علم و توسعه در منطقه رونق می‌گیرد.

به نظر می‌رسد که نفوذ اسرائیل به زیرساخت‌های امنیتی، روی شما در ایران هم تاثیر گذاشته، نظیر و ترور رهبر حماس اسماعیل هنیه در یک ساختمان کاملاً حفاظت شده در تهران و حملات مختلف به فرماندهان حزب‌الله و حملات پیجری، اینها را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

این کاری که کردند، نشان داد ادعاهای اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها که دم از حقوق بشر می‌زنند دروغ است و زندگی انسان‌ها اصلا برایشان اهمیت ندارد. اینها وقتی در کشورهای اسلامی و مستقل یک فردی را به هر دلیلی می‌گیرند که از نظر آنها نباید بگیرند، در کل دنیا جار و جنجال راه می‌اندازند که فلان کشور اسلامی حقوق بشر را مراعات نکرده است، وقتی یک فردی در این کشورها اعدام می‌شود که حالا ممکن است آن آدم ۱۰۰ نفر را کشته باشد یا هر کاری کرده باشد، اینها می‌گویند شما چرا این شخص را اعدام می‌کنید؟ کاری ندارم به اینکه اساسا آن فرد باید اعدام بشود یا نه، اگر اینها دلشان برای یک فرد قاتل و جانی سوخته که نباید اعدام بشود، چطور در برابر کشتار زن و بچه و پیر و جوان سکوت کرده‌اند. چطور در برابر جنایت علیه یک عده آدم‌های بیگناهی که پیجر دستشان است و بدون اینکه بدانند پیجر دست چه کسی است، آن را منفجر کنند و در نتیجه جمعیت زیادی نزدیک به ۳ تا ۴ هزار نفر از ناحیه چشم و دست و دیگر نقاط بدن مجروح شوند یا حتی کشته شوند، بد اینها صدایشان هم در نیاید.

این نشان می‌دهد که آنچه اینها از حقوق بشر و انسانیت ادعا می‌کند، همه دروغ است و وقتی پای منافع‌شان برسد حاضر هستند هر کسی و هر بیگناهی را بکشند.

این چیزی است که ما به عنوان مسلمان باید بفهمیم و بدانیم چیزهایی که اینها می‌گویند فقط برای منافع خودشان است، نه برای منفعت جامعه اسلامی، ما باید در منطقه با همدیگر ید واحد شویم، دست به دست هم بدهیم و مشکلات همدیگر را خودمان حل کنیم. هر چه این مدعیان از حقوق بشر می‌گویند، دروغ است، اگر راست بود پیجرهایی که دست انسان‌های بیگناهی بود، کورکورانه منفجر نمی‌کردند و مرتکب قتل عمد نمی‌شدند. دنیا هم این را دید و در مقابل آن سکوت کرد، نه تنها سکوت کرد بلکه تایید هم می‌کنند.

این بر اساس چه چارچوب و قاعده‌ای است؟! وقتی در کشور ما یک مشکل پیدا شد، زمین و زمان را به هم دوختند که ایران حقوق بشر را راجع به فلان کس مراعات نکرده و کلی در رسانه‌ها و در مجامع سیاسی و بین آن افراد هنری جوسازی کردند. فرض کنیم حرف آنها درست هم بود و یک اشتباه شده بود، اما آیا آنها حق چنین ادعاها و اعتراض‌هایی را دارند؟ امروز زنان و دختران جوان را در غزه و لبنان به راحتی بمباران می‌کنند، می‌کشند و صدای هیچ‌کس هم در نمی‌آید. اگر اینها برای یک انسان ارزش قائل هستند آیا انسان‌هایی که به راحتی و روزانه در غزه و لبنان کشته می‌شوند، انسان نیستند؟!

دروغ می‌گویند و این ما هستیم که باید بدانیم آنها دروغگو هستند و هیچ‌وقت منافع ما مسلمان‌ها را نمی‌خواهند. اگر ما مسلمان‌ها با هم باشیم و وحدت داشته باشیم و مشکلات همدیگر را حل کنیم و به تمامیت ارضی همدیگر احترام بگذاریم، آنها جرات نخواهند کرد ما را با همدیگر به اختلاف بیاندازند تا آنچه که خودشان می‌خواهند اجرا کنند.