خبرگزاری مهر، گروه سیاست- محمدحسن دهقانی؛ پس از انجام عملیات والفجر ۸ که به فتح فاو منجر شد، موازنه‌ی جنگ به نفع ایران تغییر یافت. از این رو، سیاست مهار دو جانبه‌ی جنگ آمریکا با شکست مواجه گردید. در چنین وضعی با انجام عملیات گسترده و موفقیت آمیز کربلای ۵ و تهدید بصره، تلاش‌ها برای مهار ایران پررنگ‌تر شد. پس از این دوره، شوروی به تقویت شبکه‌ی دفاعی و موشکی و طرح ریزی استراتژی تهاجمی عراق و افزایش ارسال سلاح به این کشور اقدام نمود. بدین ترتیب، به صورت علنی در کنار عراق قرار گرفت.
ورود آمریکا به صورت مستقیم در جنگ ایران و عراق
آمریکا نیز پس از افشای ماجرای «مک فارلین» از یک‌سو بر میزان کمک‌های اطلاعاتی و تسلیحاتی از سوی دیگر بر حجم فشارهای دیپلماتیک خود بر ایران افزود. به نحوی که این دولت پس از تصویب قطعنامه‌ی ۵۹۸، سلسله سیاست‌های فشار دیپلماتیک بر ایران برای کشاندن آن به پای میز مذاکره را به نحو بی سابقه‌ای افزایش داد.
در چنین وضعیتی در اوایل سال ۱۳۶۶، دولت کویت از قدرت‌های بزرگ و به طور مشخص از ایالات متحده‌ی آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی درخواست کرد تأمین امنیت نفت‌کش‌های این کشور در خلیج‌فارس را بر عهده گیرند. دولت آمریکا ابتدا به این درخواست پاسخ مثبت نداد. اما شوروی از تقاضای کویت استقبال کرد و دو کشور درباره‌ی اجاره‌ی سه نفتکش برای انتقال نفت کویت به آن سوی تنگه‌ی هرمز بدون در اختیار گذاشتن تسهیلات بندری به توافق رسیدند.
به دنبال این توافق، سه‌نفت کش روسی به نام‌های «مارشال باگرامیان، مارشال چخوف و مارشال مایکوپ» این مأموریت را به عهده گرفتند. ورود شوروی به خلیج‌فارس باعث گردید دولت ایالات متحده‌ی آمریکا در تصمیم خود تجدید نظر نماید. چراکه رقیب این کشور بی‌آنکه در پیمانی نظامی درگیر شده باشد به این وسیله موفق شده بود یک نقش مهم نظامی در خلیج‌فارس بر عهده بگیرد. از این رو، سردمداران سیاست خارجی آمریکا آمادگی خود برای اجابت درخواست دولت کویت را اعلام کردند.
به هر تقدیر مقام‌های رسمی ایران پس از قطعی شدن اسکورت نفتکش کویتی با پرچم آمریکا اعلام کردند: «اگر عراق شرارت نکند و کشتی ما را نزند از طرف ما تعرض به هیچ کشتی نمی‌شود خواه این کشتی پرچم آمریکا یا پرچم کشور دیگری را داشته باشد.
اگر من جای شما باشم همان اولی را با آر.پی.جی می زنم
اما با انتشار اخبار مربوط به قطعی شدن حضور آمریکا در خلیج‌فارس به‌وسیله‌ی اسکورت نفت‌کش‌های کویتی، عده‌ای از مسئولان نظامی و سیاسی نزد امام خمینی (ره) حاضر شده و از ایشان در مورد نوع رفتار با این اقدام آمریکا کسب تکلیف می‌کنند. در این جلسه حاضرین به اطلاع امام رساندند که تا چند ساعت دیگر ناوگان آمریکا از تنگه‌ی هرمز عبور خواهد کرد. امام پس از استماع سخنان اشاره شده فرمودند: «اگر من جای شما باشم همان اولی را با آر.پی.جی می‌زنم.»
مسئولین حاضر در این جلسه پس از این سخن امام، اظهار می‌دارند: «هر چه شما دستور دهید ما اطاعت خواهیم کرد» که امام پاسخ می‌دهد: «من چیزی را نمی‌خواهم به شما تحمیل کنم، شما باید خودتان تصمیم بگیرید.»
در روز (۲ مرداد ماه ۱۳۶۶) نفت کش غول پیکر «بریجتون» یکی از ۲ فروند نفت کش کاروان تحت حفاظت ناوهای جنگی آمریکا در ساعت ۷ صبح، در حالی که ۱۲۰ مایل بیشتر تا مقصد (کویت) فاصله نداشت، در نزدیکی جزیره‌ی فارسی با یک مین دریایی برخورد کرد.
با انفجار مین، در پهلوی چپ این نفت کش حفره‌ای به وسعت ۴۳ متر مربع پدید آمد و ۴ مخزن از ۳۱ مخزن آن از آب پر شد. افراد روی عرشه نیز بر اثر انفجار و به هم خوردن تعادل نفتکش، به اطراف پرتاب شدند. در این هنگام فرمانده‌ی نفتکش و افسر آمریکایی همراه وی هم‌زمان با بی‌سیم خطاب به ناوشکن‌های آمریکایی فریاد می‌زدند: «ما مورد اصابت قرار گرفته‌ایم، ما در میدان مین هستیم»
تغییر آرایش آمریکا
اولین اقدام فرمانده‌ی کاروان نفت‌کش‌ها پس از انفجار مین تغییر آرایش کاروان بود. بدین ترتیب که نفتکش آسیب دیده «بریجتون» را به جای یکی از ناوشکن‌ها که در جلو حرکت می‌کرد، قرار داد. از این پس به جای اینکه ناوشکن‌های آمریکایی نفت‌کش‌های کویتی را اسکورت نمایند، نفتکش بریجتون به عنوان سپر محافظ ناوهای جنگی آمریکا عمل کرد.
این حادثه اعتبار حفاظت از نفت‌کش‌های کویتی را زیر سوال برد و واقعه نفتکش بریجتون تنها یک انفجار ساده نبود بلکه «انفجار حیثیت آمریکا» به شمار می‌رفت.
استراتژی قدرت
رهبر معظم انقلاب اسلامیُ در موضوعات مختلف طی سال‌های اخیر نیز همچون رهبر کبیر انقلاب در مقابله با تهدیدات زبانی و عملی دشمن با قاطعیت تمام حکم به مقابله با تمام توان داده‌اند که نمونه‌های آن‌ها را می‌توان در حادثه منا، دستگیری تفنگداران نیروی دریای آمریکا، متوقف کردن جریان صدور نفت از تنگه هرمز، ساقط کردن پهپادهای جاسوس آمریکایی، پاسخ به شهادت مردم، سربازان و فرماندهان نظامی در عملیات‌های تروریستی به صورت قاطع که پایگاه عین السعد آمریکا مشاهده کرد که به طور کلی در چارچوب راهبرد اقتدار جمهوری اسلامی از ناحیه قدرت قرار می‌گیرد.
به نظر می‌رسد برای موفقیت کشور در تمام سطوح تصمیم‌گیری درحوزه‌های مختلف به خصوص اقتصاد و سیاست خارجی باید با چنین استراتژی در مقابله با دشمنی آشکار دشمنان مواجه شد تا حتی فکر تعرض در تمام موضوعات را از ذهن و عمل خود خارج کنند.
