شاید شما هم تا کنون به این فکر افتاده اید که ورزش کنید تا تنی سالم داشته باشید، اما آیا توانسته اید!؟ مشکلات در این زمینه زیاد و حدیث این مبحث بسیار طولانی است.



چند سالی است که می توان در پارک ها و یا معابر پر رفت و آمد وسایلی آهنی برای ورزش مشاهده کرد که در زمستان از سردی نمی توان به آنها دست زد و در تابستان از ترس کباب شدن. منفعتی که این وسایل دارند برای کودکان تکدی گر است که به آویزان شدن از آنها و بازی کردن در اطرافشان محدود می شود، چرا که این وسایل ورزشی استاندارد نیستند و در برخی موارد حتی برای بدن ضرر هم دارند. بنابراین نمی توان به اندازه وسایل موجود در باشگاه ها به آنها اعتماد کرد.



شاید نصب چنین وسایلی در سطح شهر نوعی حرکت نمادین و یا انجام وظیفه ی سرسری باشد، شاید حتی از فرط دلسوزی باشد اما هرچه که هست برای مردم این شهر فایده ای ندارد.



برای ورزش در این شهر اگر به سراغ سالن های اجاره ای بروید؛ هزینه ی سرسام آورشان شما را منصرف می کند. اگر به سمت باشگاه های ورزشی بروید - همانطور که در یادداشت قبلی به آن اشاره شد - در معرض وسوسه های دارویی قرار می گیرید و فقدان متخصص برای شما خطرساز خواهد شد. اگر به سمت ورزش هایی مانند دوچرخه سواری حرفه ای بروید که اصلا پیست و جایگاهی در کرمان نخواهید داشت و با به جان خریدن خطر مرگ در حاشیه اتوبان هفت باغ باید تمرین کنید.



ممکن است اصلا به فکر انجام ورزش حرفه ای نباشید و مثل بنده تنها قصد دارید، تحرک داشته باشید. شاید فکر کنید در این صورت دیگر مشکلی ندارید، اما سخت در اشتباهید! وقتی که به فکر پیاده روی بیفتید تازه متوجه می شوید که در این شهر بهتر است با چربی و کلسترول و فشارخون خود دوست شوید و از آنها دوری نکنید، چرا که هیچ مکانی که شرایط استاندارد برای پیاده روی داشته باشد در کرمان وجود ندارد و حتی یک مکان بی خطر نیز یافت نمی شود.



نکاتی که می تواند مکان پیاده روی را به استاندارد نزدیک کند؛ وجود اکسیژن، نبود دود اتومبیل و کارخانه، زمینی که پوشش مناسب داشته باشد، احتمال برخورد اتومبیل وجود نداشته باشد و اگر در شب قرار است پیاده روی کنید بهتر است که درخت در مسیر شما نباشد (به دلیل تولید دی اکسید کربن). این نکات را که خوب بررسی کنید و اگر مدنظر قرارشان دهید، متوجه خواهید شد که در شهر کرمان نمی توان پیاده روی کرد.



شاید کسی با خود بگوید جنگل قائم برای پیاده روی در روز مناسب است اما اگر یک بار به این مکان سر بزنید و جیب شما را با زور گیری خالی کنند، متوجه خواهید شد که منظور بنده ی نویسنده چیست، بله! امنیت در مکان های ورزشی می تواند یکی از ارکان اصلی استاندارد بودن باشد. البته در این مورد نمی توان انگشت اتهام را به سمت ارگانی خاص گرفت زیرا این مکان ها به دلیل وسعت و جغرافیایی که دارند ایجاد امنیت در آنها اندکی سخت است.



پر واضح است که انتقاد در این زمینه همچنان وارد است و مسوولان باید فکری به حال افراد سالخورده و بیمار جامعه بکنند، به این دلیل که این اشخاص نمی توانند ورزشی را به صورت حرفه ای دنبال کنند، پس باید فضایی استاندارد برای پیاده روی و تحرک ایشان فراهم شود.



7433/8154