پایگاه خبری یاهو به قلم جان دوئردن خبرنگار فوتبال آسیا و خاورمیانه نوشت: برای تیم ملی ایران در پایان ماه ژوئن کسب تنها یک امتیاز تیم ملی ایران از سه بازی در جام جهانی 2014 نومیدکننده بود، اما عملکرد دلگرم کننده ای که این تیم به ویژه مقابل آرژانتین فینالیست جام ارایه کرد، خوش بینی بوجود آمد. با این حال از آن زمان تیم ملی ایران در مورد ماندن یا نماندن سرمربی سابق رئال مادرید در برزخ بسر برده است.



با آنکه این موضوع سوژه خوبی برای پر کردن ستون رسانه ها محسوب می شد، اما کمکی به فوتبال ایران نکرد. اگر فدراسیون فوتبال ایران خواهان ادامه حضور کی روش نبود یا استطاعت پرداخت دستمزد او را نداشت، فرصت زیادی برای بیان این مطلب قبل از پایان فصل تابستان و آغاز پاییز فراهم بود. هیچ نیازی نبود که این موضوع حدود سه ماه کش پید کند و وقت زیادی تلف شود.



در شرایط عادی، این موضوع مسئله مهمی نیست، اما کی روش بجای ترک ایران بعد از انقضای روادید خود و بجای مذاکره و تردید در مورد اینکه چه اتفاقی می افتد، می توانست تیم را برای جام ملتهای آسیا که کمتر از چهار ماه دیگر آغاز می شود آماده کند.



این تورنمنت آن چیزی است که ضرورت و فوریت موضوع را بیشتر می کند. حدود نیمی از فاصله زمانی میان جام جهانی با جام ملتهای آسیا، هیچ کس مسئول تیم ملی ایران نبوده است.



همچون همیشه مشکلات خارج از زمین منجر به عقب ماندن ایران از رقبایش می شود. ژاپن تقریبا بلافاصله بعد از جام جهانی خاویر آگیره را به سرمربیگری تیم ملی این کشور منصوب کرد و این مربی مکزیکی ناظر بر دیدارهای دوستانه این تیم مقابل اروگوئه و ونزوئلا بوده است. آنژی پوستکوگلو سرمربی استرالیا همچنان هدایت تیم ملی این کشور را به عهده دارد. حتی کره جنوبی نیز که به خاطر صرف مدت زمان طولانی برای یافتن یک مربی جدید، مورد انتقاد قرار گرفته بود،در دیدار دوستانه کره جنوبی مقابل اروگوئه اولی اشتیلیکه حضور یافت.سرمربی عربستان سعودی هم تغییری نکرده است. فقط ایران هنوز منتظر است.



اگر یک مربی برجسته داخلی برای این سمت وجود داشت؛ کسی که موفقیت هایی در ایران و آ سیا داشته باشد و صاحب دیدگاه بین المللی بود و می توانست تیم را به مرحله بعد ببرد، در این صورت شاید وضعیت فرق می کرد.



اما هیچ نامزدی برای این سمت وجود ندارد. اگر این گونه بود، سخن از بازگشت برانکو ایوانکوویچ سرمربی سال 2006 ایران به میان نمی آمد.



فدراسیون فوتبال ایران علاوه بر هزینه ها، به دلایل دیگری هم پای خود پس کشید. در طول سه سال و نیم گذشته و به ویژه در ماههای منتهی به جام جهانی، کی روش روسای خود را با شکوه های مکرر از فقدان امکانات، دیدارهای دوستانه و خیلی مسائل دیگر آزرده کرد.



برخی احساس می کردند که قبل از جام جهانی برزیل، سرمربی سابق پرتقال نهایت تلاش خود را به کار می بست تا درصورت ناکامی ایران ، انگشت اتهام را به سوی جای دیگری نشانه بگیرد.



سرمربیگری تیم های مهم آسیا شغل پراسترسی است. اما شرایط ایران با توجه به اتفاقات خارج از زمین متفاوت است. جا افتادن در هر شغلی به ویژه اگر در کشور دیگری باشد وقت می گیرد. اما در مورد ایران این زمان بیشتر از بسیاری از تیم ها و شاید از تمام تیم ها باشد. 10 هفته وقت تلف شده است، اما تمدید نشدن قرارداد با کی روش می توانست به منزله تلف شدن 170 روز یا حتی بیشتر از این مدت باشد.



در ایران چنین تجربه ای حیاتی است. کی روش این کشور، بازیکنان، لیگ و نحوه انجام امور را می شناسد و حتی از فدراسیون فوتبال ایران هم شناخت دارد. آنها هم او را می شناسند.



فدراسیون فوتبال ایران مطمئنا حق دارد به طور جدی در مورد دستمزد این مربی 61 ساله فکر کند. برای سازمانی با داشتن مشکلات مالی، پرداخت دستمزد دو میلیون دلار در سال مبلغ زیادی است و مبلغ قرارداد بیش، از این دشوارتر هم خواهد بود.



با این حال چنین دستمزدی ایجاد مسئولیت می کند. کی روش باید در جام ملتهای آسیا موفق شود. از یک مربی معمولی حتی شاید محمد مایلی کهن انتظار می رود به مرحله یک چهارم نهایی صعود کند.انتظار از کی روش بیش از اینهاست. از زمانی که ایران به طور واقعی مدعی عنوان قهرمانی بود زمان زیادی می گذرد. تیم ملی آخرین بار در سال 2004 به مرحله نیمه نهایی راه یافت و آخرین بار در سال 1976 فینالیست شد. این وضعیت باید تغییر کند؛ همانگونه که تاکتیک ها هم باید تغییر کند.



جام جهانی شاهد آن بود که ایران به بازی دفاعی و به ضد حمله پرداخت. این شیوه در استرالیا مقابل حریفانی که همین روش را به کار می گیرند، موثر نخواهد بود. ایران باید ابتکار عمل را در دست بگیرد. سرمربی پرتغالی تاکنون سطح بی سابقه ای از تمرکز، آمادگی و انضباط را در تیم ملی ایران ایجاد کرده است. او اکنون باید آنها را به تیمی تبدیل کند که بتوانند بازی را کنترل کنند.



کی روش ممکن است مربی ایده آلی نباشد، اما اکنون فرد مناسبی برای این کار است. او بنیان های مناسبی ایجاد کرده است و از موقعیت خوبی برای بالا بردن ایران که به معنای افتخار در جام ملتهای آسیاست برخوردار است.



ورزشی(5)**1584