به گزارش خبرنگار مهر، اگر مسئولان سر حرف خود بایستند و بهانه‌های که بعضاً زمینه‌هایش فراهم شده را دست مایه قرار ندهند، ۶ شهریورماه باید انتخابات کمیته ملی المپیک بعد از هفت ماه وقفه و سه بار تعویق بالاخره به سرانجام برسد.
برای برگزاری این انتخابات کارها تا اینجا پیش رفته که دعوت نامه حضور در مجمع برای اعضا ارسال شده و مهمتر از آن نام نویسی از کاندیداها هم انجام شده است. ثبت نامی که البته تخلفاتی هم در آن صورت گرفته اما به هر حال نتیجه آن - به شرط تایید نهایی- ملاکی است برای رای گیری میان متقاضیان جهت تعیین متصدیان کرسی‌های تعریف شده در هیات اجرایی کمیته ملی المپیک.
کاندیدا شدن نیمی از اعضای مجمع و ورود تنها یک زن به انتخابات
تقریباً نیمی از اعضایی که دعوت نامه حضور در مجمع پیش روی کمیته ملی المپیک را دریافت کرده‌اند و برای آن حق رای دارند، از این موقعیت خود برای کاندیدا شدن و ورود به انتخابات استفاده کرده‌اند طوری که در مجموع ۳۱ نفر برای این انتخابات کاندیدا شده‌اند و حتی ۵ نفرشان همزمان برای دو پست فرم ثبت نام را کامل کرده‌اند.
به دلیل تغییرات اعمال شده در اساسنامه و کنار گذاشتن دبیرکل و خزانه دار از پروسه رای گیری مجمع، فردی برای این دو پست کاندیدا نشد اما همچون دوره قبل متقاضیان عضویت در هیات اجرایی برای این دوره هم زیاد هستند. در کل ۱۹ نفر از روسای فدراسیون‌های المپیکی کاندیدای این بخش شده‌اند.
برای تعیین ۷ عضو هیات اجرایی، بر المپیکی بودن حوزه فعالیت آنها تاکید شده است (ماده ۱۴). اساسنامه کمیته ملی المپیک در مورد نایب رئیسان اما بر برابری جنسیت تاکید دارد و اینکه الزاماً یکی از دو نایب رئیس باید از میان بانوان باشد (تبصره یک از ماده ۱۴ - ترکیب هیات اجرایی)
حال آنکه از میان ۹ نفری که کاندیدای نایب رئیسی کمیته ملی المپیک شده‌اند فقط مهین فرهادی زاد تنها کاندیدای خانم به حساب می‌آید. او در واقع تنها کاندیدای خانم در میان ۳۱ کاندیدای کمیته ملی المپیک است در حالی که برای انتخابات دوره پیش علاوه بر طاهره طاهریان و رباب شهریان که کاندیدای نایب رئیسی بودند، زهرا اینچه درگاهی هم کاندیدای هیات اجرایی شده بود.
در هر صورت تنها کاندیدای خانم انتخابات کمیته ملی المپیک در صورت کسب اکثریت آرای اعضای حاضر در جلسه (نصف به علاوه یک) می‌تواند نایب رئیس بانوان شود و در صورتی هم که کارش به دور دوم کشیده شود باید اکثریت نسبی آرا را از آن خود کند در غیر این صورت مجمع برای تعیین نایب رئیس بانوان دچار چالش می‌شود.
مهمتر از هیات اجرایی و دو نایب رئیس اما رای گیری برای تعیین ریاست کمیته ملی المپیک است، پستی که ۸ متقاضی دارد و سنگین‌ترین بار مجمع و حتی کش و قوس‌های قبل از آن را معطوف به خود می‌کند.
کناره گیری متولیان، حذف قیام و گرم شدن تنور رقابت برای ریاست
مهمترین و حساس‌ترین بخش معادلات مجمع کمیته ملی المپیک در هر دوره برای کرسی ریاست است و جایگاه افرادی است که متقاضی تصدی آن می‌شوند. البته که این حساسیت و رقابت بر سرِ آن می‌توانست برای انتخابات آینده رنگ ببازد اگر خیلی از گمانه زنی‌ها تحقق پیدا می‌کرد و مثلاً حمید سجادی هم کاندیدای کمیته ملی المپیک و ریاست آن می‌شد.
البته حمید سجادی تا آخرین روز نام نویسی از کاندیداهای انتخابات کمیته ملی المپیک در تهران باقی ماند در حالی که قرار بود او سفری سه روزه به محل برگزاری بازی‌های کشورهای اسلامی داشته باشد و حتی در مراسم افتتاحیه هم شرکت کند اما گویا معادلاتش برای انتخابات کمیته او را در تهران ماندگار کرد تا با تاخیر به ترکیه سفر کند.
اینکه چرا وزیر ورزش در نهایت به انتخابات کمیته ملی المپیک ورود نکرد و مسائل مربوط به مخالفت دولت، استیضاح و استعفا و … چقدر در این زمینه نقش داشته جایی در این گزارش ندارد اما مهم این است که عدم ورود سجادی، یک روی سکه انتخابات کمیته ملی المپیک را کمرنگ کرد. رویی که سیدرضا صالحی امیری هم بخشی از آن را به خود و تصمیمش اختصاص داده بود.
البته که صالحی امیری از ماه‌ها پیش اعلام کرده بود قصدی برای ورود به انتخابات کمیته ملی المپیک ندارد اما احتمالات در مورد تغییر دیدگاه او به قدری زیاد بود که افرادی مانند محمود خسروی وفا و فضل الله باقرزاده بعد از کاندیدا شدن برای ریاست، ماندن و ادامه رقابت را مشروط به صالحی امیری و تصمیمش کردند و اینکه اگر او بیاید کناره گیری می‌کنند.
صالحی امیری آخرین موضع خود در مورد انتخابات کمیته ملی المپیک و عدم ورودش به آن را در آخرین دقایق باقی مانده از نام نویسی کاندیداها آن‌هم توسط دبیرکل کمیته اعلام کرد و اینگونه تمام گمانه زنی‌ها برای رئیس آینده کمیته را به روی دیگر سکه سوق داد؛ جایی که در آن نه وزیر جایی دارد نه رئیس فعلی کمیته.
طبیعی است که در صورت نام نویسی سجادی و صالحی امیری یا یکی از آنها، رای گیری برای ریاست شرایط خاص و احتمالاً مشابه دوره قبل پیدا می‌کرد چراکه در حضور آنها کمتر کسی می‌توانست ادعایی برای ریاست داشته باشد اما در غیاب این دو متولی فعلی ورزش و با حضور دیگر کاندیداها نه تنها از «قیام و صلوات» برای معرفی رئیس خبری نیست بلکه باید انتظار رقابت نزدیک تری برای تعیین ریاست داشته باشیم حداقل نسبت به دوره قبل.
رقابت دو قطبی برای تعیین رئیس؟
گزینه‌هایی که نامشان برای ریاست کمیته ملی المپیک بر سر زبان‌ها افتاده بود، همگی برای تصدی این پست نام نویسی کردند. علاوه بر آنها نفرات دیگری هم طی دو هفته گذشته مدعی این پست و در اختیار گرفتنش شدند.
در مجموع ۸ نفر برای ریاست کمیته ملی المپیک ثبت نام کرده‌اند؛ پستی که اهمیت رای گیری برای آن به اندازه دیگر کرسی‌های هیات رئیسه و اجرایی است و شاید به همین دلیل گرفتن آرا برای تعیین تکلیف آن، در نوبت اول مجمع و قبل از رای گیری برای دیگر کرسی‌ها انجام می‌شود.
از میان افرادی که کاندیدای ریاست کمیته ملی المپیک شده‌اند حضور کیکاوس سعیدی به خاطر دبیرکلی کمیته و ریاست ستاد تطبیق و بررسی روند انتخابات، غیرقانونی است. اگر هم وی مشکلی از این حیث نداشته باشد موضوع بازنشستگی اش مطرح است و همین مسئله سنگ دیگری است برای ادامه حضورش در کمیته آن‌هم به عنوان رئیس.
مجید شایسته هم جزو نفراتی بود که کاندیدا شدنش برای ریاست دور از انتظار بود. او که نتیجه رایزنی‌هایش را گرفت و توانست به عنوان کارشناس خبره وارد مجمع انتخاباتی کمیته ملی المپیک شود، برای دوره پیش کاندیدای نایب رئیسی شده بود اما پیش از رای گیری انصراف داد و به هیات اجرایی بسنده کرد با این حال برای این دوره انتخابات بزرگترین سنگ را برداشته درحالیکه بعید است بتواند از پس به هدف نشاندن آن بر آید مانند بهرام قدیمی که عمده کارنامه اش به مدیریت تربیت بدنی دانشگاه آزاد معطوف می‌شود و هنوز طول ریاستش در فدراسیون هاکی به یک دوره کامل هم نرسیده است.
البته در میان کاندیداهای ریاست کمیته ملی المپیک هادی ساعی کمترین تجربه مدیریتی را دارد. دوره فعالیت او در فدراسیون تکواندو هنوز ۶ ماه هم نشده است. درست است که ساعی از موفق ترین چهره‌ها در میان ورزشکاران است اما بعید است رای اعضای مجمع برای انتخاب رئیس، فردی با این پیشینه کوتاه مدیریتی باشد که سابقه تنش در کمیسیون ورزشکاران و هیات اجرایی را هم دارد.
فدراسیون جودو هم طی سال‌های گذشته با مشکل تعلیق مواجه بوده و همچنان با آن دست به گریبان است. با این حال آرش میراسماعیلی این توانایی مدیریتی را در خود دیده که به عنوان رئیس این فدراسیون کاندیدای ریاست کمیته شود اما وقتی نامی مانند محمود خسروی وفا در میان کاندیداها وجود دارد او می‌تواند شانسی برای کسب رای داشته باشد؟
خسروی وفا بیشترین و مهمترین پیشینه مدیریت ورزشی را در میان کاندیداها دارد؛ او از سال ۱۳۷۹ تا به امروز ریاست کمیته ملی پارالمپیک را بر عهده داشته است ضمن اینکه حدود سه دهه هم رئیس فدراسیون جانبازان بود. خسروی وفا برای انتخابات دوره پیشین کمیته ملی المپیک هم کاندیدا شد اما پیش از رای گیری انصراف خود را اعلام کرد. او حالا طبق گفته خودش و با توجه کاندیدا نشدن صالحی امیری، می‌ماند و رقابتش را دنبال می‌کند تا شاید صندلی ریاستش را در ساختمان سئول یک طبقه جابه جا کند.
به نظر می‌رسد مهدی علی نژاد رقیب نزدیکی برای مرد قدیمی و با تجربه ورزش باشد. هیچ سنگی حتی کارشناس خبره نشدن نتوانست معاون پیشین وزارت ورزش را برای ورود به انتخابات کمیته ملی المپیک به بن بست برساند. علی نژاد البته برای دوره پیشین هم کاندیدای دبیرکلی شده بود ولی در نهایت پس از دو دور رقابت با رقیبانش نتوانست متصدی این پست شود اما او برای پیروزی در این دوره انتخابات به قدری مصمم و مطمئن است که به عنوان نماینده هیات رئیسه فدراسیون ووشو مجوز ورود به مجمع را گرفت و همچون خسروی وفا، در همان روز اول نام نویسی قصد و نیتش را مشخص کرد.
البته فضل الله باقرزاده هم کم سودای ریاست در سر ندارد. معادلات او برای چهارمین دوره ریاست در فدراسیون شمشیربازی خیلی پیچیده‌تر از حد تصورش شده و حالا هم به لطف نایب رئیسی کمیته با ممنوعیت حضور در انتخابات و کاندیدا شدن مواجه نشده است. او هم امید زیادی دارد که انتخابات ۶ شهریورماه باب میلش تمام شود اما اگر هم جای سفت و محکمی در رای گیری پیدا نکند، نباید متعجب شد.
در هر صورت انتخابات این دوره کمیته ملی المپیک نسبت به دوره قبل که برای ریاست تک قطبی برگزار شد، رونق بیشتری خواهد داشت حداقل به خاطر اینکه رقابت دو قطبی را شاهد خواهیم بود.
