سرویس دینی جام نیوز؛

«الزیارة المفجعة» - زیارت دوم حضرت زینب کبری(علیها السلام):

 

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

سلام بر بانویی که دلش از جای کنده شد برای حسین

الْمَظْلُومِ الْعُرْیـانِ، الْمَطْرُوحِ عَلَی الثَّری،

مظلوم که باتنی برهنه بر خاک افتاده.

وَقـالَتْ بِصَوْت حَزین: بِاَبی مَنْ نَفْسی لَهُ

و (در آن حال) با صدایی غمگین گفت: پدرم به فدای کسی که جانم به

الْفِداءُ، بِاَبِی الْمَهْمُومُ حَتّی قَضی، بِاَبِی

قربانش، پدرم به قربان آن که با دلی پر اندوه از دنیا رفت، پدرم

الْعَطْشـانُ حَتّی مَضی، بِاَبی مَنْ شَیْبَتُهُ

فدای کسی که لب تشنه شهید شد پدرم به قربان کسی از محاسنش

تَقْطُرُ بِالدِّمـاءِ، اَلسَّلامُ عَلی مَنْ بَکَتْ عَلی

خون می چکید. سلام بر کسی که گریست بر بدن

جَسَدِ اَخیهـا بَیْنَ الْقَتْلی، حَتّی بَکی

برادرش در میان کشتگان تا آنجا که از گریه او هر

لِبُکـائِهـا کُلُّ عَدُوّ وَصَدیق، اَلسَّلامُ عَلی

دشمن و دوستی گریست سلام بر کسی

مَنْ تَکَفَّلَتْ وَاجْتَمَعَتْ فی عَصْرِ

که سر پرستی کرد و گرد آورد در عصر

عـاشُوراءَ بِبَنـاتِ رَسُولِ اللهِ وَاَطْفـالِ

عاشورا دخترانِ رسول خدا و کودکان

الْحُسَیْنِ، وَقـامَتْ لَهَا الْقِیـامَةُ فی شَهـادَةِ

حسین(علیه السلام) را و قیامت برای او برپا شد در شهادت

الطِّفْلَیْنِ الْغَریبَیْنِ الْمَظْلُومَیْنِ، اَلسَّلامُ عَلی مَنْ

دو طفل غریب و مظلوم (امام حسین (علیه السلام)). سلام بر کسی

لَمْ تَنَمْ عَیْنُهـا لاَِجْلِ حِراسَةِ آلِ رَسُولِ اللهِ فی

که چشمش به خواب نرفت، به خاطر نگهبانی از خاندان رسول خدا

طَفِّ نَیْنَواءَ، وَصـارَتْ اَسیراً بِیَدِ الاَْعْداءِ،

در سرزمین طفّ (نینوا) و به دست دشمنان اسیر

اَلسَّلامُ عَلی مَنْ رَکِبَتْ بَعیراً بِغَیْرِ وَطـاءِ،

گردید. سلام بر بانویی که بر شتر بی جهاز سوار

وَنـادَتْ اَخـاها اَبَا الْفضْلِ بِهذَا النِّداءِ: اَخی اَبَا

گشت و برادرش ابوالفضل را اینگونه ندا کرد:

الْفضْلِ! اَنْتَ الَّذی اَرْکَبْتَنی اِذا اَرَدْتُ الْخُرُوجَ

برادرم! ابوالفضل، تو بودی که مرا سوار می کردی وقتی می خواستم

مِنَ الْمَدینَةِ، اَلسَّلامُ عَلی مَنْ خَطَبَتْ فی

از مدینه بیرون روم. سلام بر کسی که سخنرانی

مَیْدانِ الْکُوفَةِ بِخُطْبَة نـافِعَة حَتّی سَکَنَتِ

کرد در میدان شهر کوفه; سخنرانی سودمندی که آرام شد

الاَْصْواتُ مِنْ کُلِّ نـاحِیَة، اَلسَّلامُ عَلی مَنِ

صداها از هر سو. سلام بر کسی که

احْتَجَّتْ فی مَجْلِسِ ابْنِ زِیـاد بِاحْتِجـاجـات

در مجلس پسر زیاد استدلال کرد با دلائل

واضِحَة، وَقـالَتْ فی جَوابِه بِبَیِّنـات صـادِقَة،

آشکار وگفته های او را با دلیلهای روشن و درست پاسخ داد،

اِذْ قـالَ ابْنُ زِیـاد لِزَیْنَبَ سَلامُ اللهِ عَلَیْهـا کَیْفَ

آنگاه که پسر زیاد به زینب(علیها السلام) گفت: چگونه

رَاَیْتِ صُنْعَ اللهِ بِاَخیکِ الْحُسَیْنِ؟ قـالَتْ: مـا

دیدی کار خدا را نسبت به برادرت حسین؟ فرمود: ندیدم

رَاَیْتُ اِلاّ جَمیلا، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یـا اَسیرَةً

جز زیبایی. سلام بر تو ای بانوی اسیر

بِاَیْدِی الاَْعْداءِ فِی الْفَلَواتِ، وَرَأَیْتِ اَهْلَ

به دست دشمنان در بیابانها، کسی که مردم شام را

الشّـامِ فی حـالَةِ الْعَیْشِ وَالسُّرُورِ وَنَشْرِ

در حال خوشحالی و سرور با پرچمهای برافراشته

الرّایـاتِ، السَّلامُ عَلی مَنْ أدخَلُوهـا فی

مشاهده کردی! سلام بر کسی که وارد کردنداو را در

مَجْلِسِ یَزیدَ مَعَ الأُسَراءِ مِنْ آلِ رَسولِ اللهِ

مجلس یزید با اسیرانی از خاندان رسول خدا

وَقـالَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ

و حضرت علی بن الحسین(علیه السلام) به یزید فرمود:

لِیَزیدَ: یـا یَزیدُ مـا ظَنُّکَ بِرَسُولِ اللهِ صَلَّی اللهُ

ای یزید! چه گمان داری به رسول خدا صلی الله

عَلَیْهِ وَآلِه لَوْ رَآنـا عَلی هذِهِ الْحـالَةِ؟ ثُمَّ

علیه و آله اگر ما را در این وضعیت ببیند؟ سپس

قـالَتْ اُمُّ الْمَصـائِبِ زَیْنَبُ لِیَزیدَ: تَقوُلُ غَیْرَ

زینب مادرِ همه مصیبت ها فرمود: یزید! تو بدون احساس گناه و بی آنکه

مُتَأَثِّم وَلا مُسْتَعْظِم: «لاََهَلُّوا وَاسْتَهَلُّوا فَرَحاً،

آن را بزرگ بشماری می گوئی: کاش اجدادم بودند و با شادی

ثُمَّ قـالُوا: یـا یَزیدُ لا تَشَلْ» مُنْتَحِیاً عَلی ثَنـایـا

می گفتند: یزید! دستت درد نکند در حالی که متوجه دندانهای

اَبی عَبْدِ اللهِ سَیِّدِ شَبـابِ اَهْلِ الْجَنَّةِ تَنْکِتُهـا

ابی عبدالله(علیه السلام) سرور جوانان بهشت شده ای و با

بِمِخْصَرَتِکَ، ثُمَّ قـالَتْ: وَلَئِنْ جَرَّتْ عَلَیَّ

چوب به آنها می زنی: سپس گفت: اگر مصیبتهای روزگار مرا وادار کرد

الدَّواهی مُخـاطَبَتُکَ، وَاِنّی لاََسْتَصْغِرُ قَدْرَکَ،

با تو سخن بگویم امّا من قدر تو را پست می دانم و پستی

وَاَسْتَعْظِمُ تَقْریعَکَ وَاَسْتَکْثِرُ تَوْبیخَکَ، لکِنَّ

وفرومایگی ترا بزرگ می شمارم و بسیار سرزنشت می کنم، اماعظمت مصیت

الْعُیُونَ عَبْری وَالصُّدُورَ حَرّی اَلا فَالْعَجَبُ کُلُّ

چشمها را گریان و سینه ها را سوزان کرده است. بسیار

الْعَجَبِ مِنْ اِقْدامِکَ عَلی قَتْلِ حِزْبِ اللهِ

شگفت انگیز است اقدام تو برای کشتن حزب

النُّجَبـاءِ بِحِزْبِ الشَّیْطـانِ الطُّلَقـاءِ، وَلَئِنِ

برگزیده خدا بهوسیله حزب شیطان که آزاد شده پیامبر(صلی الله علیه وآله) بودندواگر چه ما را

اتَّخَذْتَنـا مَغْنَماً لَتَجِدُنـا وَشیکاً مَغْرَماً، حینَ لا

به غنیمت گرفته ای ولی بزودی ما را خسارتی برای خویش می بینی

تَجِدُ اِلاّ مـا قَدَّمَتْ یَداکَ، وَمـا رَبُّکَ بِظَلاّم

در روزی که جز به نتیجه عملت نرسی و پروردگارت به ببندگان

لِلْعَبیدِ، فَاِلَی اللهِ الْمُشْتَکی وَعَلَیْهِ الْمُعَوَّلُ فِی

ستم نمی کند. پس شکایت بدرگاه او است، و بر اوست اعتماد

الشِّدَّةِ وَالرَّخـاءِ، فَکِدْ کَیْدَکَ، وَاسْعَ سَعْیَکَ،

در حال سختی و آسودگی، پس تمام مکرت را بکار بر و همه سعیت را بکن

وَنـاصِبْ جَهْدَکَ، فَوَاللهِ لا تَمْحُو ذِکْرَنـا، وَلا

وتا می توانی بکوش، به خدا نخواهی توانست یاد ما را از بین ببری و

تُمیتُ وَحْیَنـا، وَلا تُدْرِکُ اَمَدَنـا، وَلا تُرَخِّصُ

دین ما را نابود کنی و به روزگار ما پایان دهی، وننگ

عَنْکَ عـارَهـا، وَهَلْ رَاْیُکَ اِلاّ فَنَداً، وَاَیّـامُکَ

این جنایت را از دامنت بزدائی، آیا اندیشه ات جز خطا و روزگارت

اِلاّ عَدَداً، وَجَمْعُکَ اِلاّ بَدَداً، یـا یَزیدُ! اَمـا

جز اندک ویارانت جز پراکنده نخواهند بود. ای یزید!

سَمِعْتَ قَوْلَ اللهِ تَعـالی: (وَلا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ

نشنیده ای فرموده خدای تعالی را: «گمان نبرید

قُتِلُوا فی سَبیلِ اللهِ اَمْواتاً بَلْ اَحْیـاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ

کشته شدگان در راه خدا مردگانند بلکه زنده اند و نزد او

یُرْزَقُونَ) وَحَسْبُکَ بِاللهِ حـاکِماً، وَبِمُحَمَّد

روزی می خورند» کافیست خداوند در این باره حکم کند و حضرت محمد

صَلَّی اللهُ عَلَیْهِوَآلِه خَصیماً، وَبِجِبْریلَ ظَهیراً، ثُمَّ

صلی الله علیه و آله دشمن تو و جبریل(علیه السلام) پشتیبان آن حضرت باشد، سپس

قـالَتْ: اَلْحَمْدُ للهِِالَّذی خَتَمَ لاَِوَّلِنـا بِالسَّعـادَةِ

فرمود: حمد مخصوص خداوندی است که پایان نخستین فرد ما (پیامبر(صلی الله علیه وآله))

وَالْمَغْفِرَةِ، وَلاِخِرِنـا بِالشَّهـادَةِ وَالرَّحْمَةِ، اِنَّهُ

راسعادتوآمرزشوسرانجام آخرین فردما(امام حسین(علیه السلام))را شهادت ورحمت

رَحیمٌوَدُودٌ، وَهُوَحَسْبُنـا وَنِعْمَ الْوَکیلُ، وَصَلَّی

قرارداد، اوست پروردگار بسیار مهربان و او ما را کفایت می کند و خوب

اللهُ عَلی مُحَمَّد وَآلِهوَاَهْلِ بَیْتِهِ الطّـاهِرینَ

نماینده ای است ودرود و رحمت خدا بر محمد و خاندان و اهل بیت پاکش.

الاَْئِمَّةِ الْمَعْصُومینَ آمینَ یـا رَبَّ الْعـالَمینَ.

که همان امامان معصوم اند، پروردگار را دعای ما را مستجاب فرما.