به گزارش ایرنا، اما با تمام این تفاصیل این پاسخ چرایی بزرگتری همراه دارد که مثلا چرا معلولان کمتری در جامعه ما می توانند تحصیلات عالیه داشته باشند؟



چرا استفاده از مراکز تفریحی و خدماتی برای معلولین در استان و شهرستان مریوان دشوار و گاها غیرممکن است؟



چرا یک معلول جسمی، حرکتی هر بار که از خانه خارج می شود با یک تعامل نامناسب و گاها زننده از سوی شهروندان روبرو می شود؟



چرا بسیاری از افراد و شهروندان فکر می کنند اگر یک معلول در طول دوران زندگی خود ازدواج و تشکیل خانواده نداد و تا آخر عمر تنها ماند، مسئله مهمی رخ نمی دهد؟



شاید برای من و یا اکثر شهروندان در نگاه اول، این مسئله کوچک و بی اهمیت جلوه دهد ولی در یک نگاه منصفانه، این مسائل، کوچک و بی اهمیت نیستند و جواب همه این چرایی ها سر انجام به یک نکته کلیدی ختم می شود و آن نکته همان شناخت ناقص از معلولیت در جامعه و بین شهروندان است.



برای یافتن سوال های پیش رو، گفتگوی کوتاهی با رییس اداره بهزیستی شهرستان مریوان انجام شده که از نظر خوانندگان می گذرد.



** فرهنگ سازی به عنوان حلقه مفقوده در برخورد مناسب با معلولین



شیرکو بهمنی به خبرنگار ایرنا گفت: برای برون رفت از این مشکل ها و به نوعی فرهنگ سازی و شناساندن معلولین به شهروندان و بازگشت آنها به جامعه، نیازمند کار جدی و تلاش بی وقفه در جامعه و سطح شهرستان مریوان و تمام دستگاه های اجرایی هستیم.



او با اشاره به اینکه 10 درصد جامعه را افراد معلول تشکیل می دهند یادآور شد: متاسفانه در طول سالیان گذشته، هیچ گونه توجهی در زمینه ارتقا فرهنگ شهروندی در این خصوص به عمل نیامد است.



رییس بهزیستی شهرستان مریوان با یادآوری این نکته که فرهنگ سازی در کم کردن افراد مبتلا به بیماری های جسمی، حرکتی و معلولیت مادر زادی نقش پر رنگی را ایفا می کند گفت: در مریوان برای اولین بار از ایده های نو جهت آگاهسازی جامعه برای مبازره با معلولیت های ناخواسته اقداماتی صورت گرفته است که یکی از این ابتکارات استفاده از تئاتر و نمایش های خیابانی مختلف با موضوعات متناسب در شهر و روستاهای اطراف در مناسبت های خاص است.



بهمنی در ادامه گفت: در مرحله اول باید نگاه اشتباه شهروندان و جامعه نسبت به معلولین را با دیدگاه های نو و منطقی عوض کرد و واژه معلول و معلولیت را از نو تعریف کنیم و اصولا به جامعه فهماند که معلولیت یک تقدیر و قهر الهی نیست.



** مریوان برای معلولان مناسب سازی نشده است



این مسوول با انتقاد از مدیران اجرایی و دستگاه های مرتبط با ادارات شهرستان مریوان از نبود هیچگونه زمینه مناسب برای استفاده معلولان از رفت و آمد در فضای اداری و ساختمان های آن خبر داد و تصریح کرد: امر مناسب سازی یا مبلمان شهری یکی از دغدغه های جامعه معلولان در مریوان است.



او گفت: در شهرهای بزرگی مثل تهران، اصفهان و مشهد به طور جدی و تخصصی طرح مناسب سازی معلولین اجرا می شود اما در شهرهای کوچکتری مثل سنندج و مریوان، به مسئله مناسب سازی کمترین توجهی نشده است.



بهمنی با یادآوری ایننکه شهرداری مریوان همواره به عنوان یک شهردار موفق در فضای سبز و خدمات عمرانی دیگر، موفقیت های انکار ناپذیری به دست آورده است گفت: در مکاتبات و جلسات کاری، به آسیب ها و نیازمندی های حداقلی معلولین در این شهرستان بارها اشاره کرده ام ولی در این شهرستان هیچ گونه نشانه ملموسی از توجه مدیران دستگاه های اداری به جامعه معلولیت دیده نمی شود.



وی گفت: از پیاده روهای شهر مریوان گرفته تا ادارات دولتی و دفاتر خصوصی و حتی مکان های عمومی و تفریحی، برای این قشر هیچگونه بستر سازی و مناسب سازی به عمل نیامده است.



** مریوان بیشترین معلولیت را در بین شهرستان های استان کردستان دارد



رییس اداره بهزیستی شهرستان مریوان با اشاره به موقعیت خاص شهرستان و روستاهای اطراف، همچنین مرزی بودن مریوان، هشت سال جنگ تحمیلی و وجود مین های برجا مانده از دوران جنگ گفت: متاسفانه با گذشت چند سال از اتمام جنگ، هنوز در روستاها و مناطق مرزی، پاکسازی معابر مین به پایان نرسیده و هر بار شاهد حوادث ناگوار معلولیت جسمی افراد هستیم که کودکان روستای نشکاش مریوان نمونه عینی از این گونه حوادث ناخوشایند جسمی هستند.



وی افزود: در دوران جنگ تحمیلی مناطق زیادی از مرزهای این شهرستان به مین آلوده شده و هنوز هم تعداد زیادی از این مین ها در روستاها و مناطق صفر مرزی، خنثی و پاکسازی نشده است.



مریوان در 130کیلومتری غرب سنندج مرکز استان کردستان واقع شده است.ک/4



533/7451



گزارش از بهرام غلامی