به گزارش خبرگزاری مهر، مجید جلالی که به تازگی به عنوان سرمربی جدید تیم فوتبال سایپا انتخاب شده است، نسبت به مطالبی که وی آنها را "اهانت" دانسته، واکنش نشان داد و تاکید کرد "گرایش به برنده شدن فاجعه بارترین خصلتی است که می‌تواند هرکسی را از راه بندگی خالصانه خارج کند". البته جلالی اشاره‌ای به اصل ماجرا نکرده ولی اینطور به نظر می‌رسد که این "اهانت"‌ها در راستای فعالیت‌های خیرخواهانه جلالی باشد.

در بخشی از بیانیه جلالی آمده است: "... فلسفه فوتبال رقابت در کمال راستی و درستی است، هرکسی مایل به برنده شدن است، ولی تفاوت‌ها در میزان تعهد به راستی و درستی است. فوتبال به ما یاد می‌دهد چگونه زندگی کنیم، چگونه در کنار مردم باشیم و چگونه به بندگی خالص خداوند برسیم، البته فوتبال چیزهای بسیار دیگری هم می‌دهد و این ما هستیم که می‌توانیم انتخاب کنیم.

در مسیر فوتبال با افراد زیادی آشنا می‌شویم که هر کدام از دیدگاه خود یار ما می‌شوند ولی راه ما همواره در مسیر بندگی است. اینکه تا چه حد می‌توانیم بنده‌ای خالص‌تر و بهتر باشیم، به انتخاب و اراده خودمان بستگی دارد. گرایش به برنده شدن فاجعه‌بارترین خصلتی است که می‌تواند هرکسی را از راه بندگی خالصانه خارج کند.

در تمام مراحل زندگی ورزشی خود "سعی" داشته‌ام از مسیر بندگی خارج نشوم، قواعد سعی را می‌دانم و اینکه در تلاش بی‌حد برای پیمودن مسیر جهت رسیدن به هدف باید همواره نگاه ملتمسانه به لطف خدا جهت بدست آوردن نتیجه داشت. بنابراین ما موظف به نهایت تلاش هستیم و نتیجه حاصل لطف خداوند است، و نگاه به غیرخدا در این راه مسلما شرک و کفر آشکار است.

از سال 82 با همکاری تعدادی از دوستان و اقوام، اقدام به انجام فعالیت‌های خیریه در جنوب تهران کردیم و از آن سال تاکنون حدود 80 خانواده بی‌سرپرست و بد سرپرست را تحت پوشش در آوریم، همچنین با لطف خداوند در آستانه سال 93 با هدف آموزش و ترویج فرهنگ نیکوکاری بین کودکان ایران زمین موفق به کسب مجوزهای لازم از نیروی انتظامی شدیم.

در اغلب تیم‌هایی که کار کردم، سعی داشتم که روحیه کمک به محرومان و مستمندان را در ذهن بازیکنان نهادینه کنم و به این منظور بعداز هر پیروزی مبالغی از آنها جمع آوری و به اشکال مختلف در اختیار محرومان قرار می‌دادیم. همیشه نگران بودم روزی این فعالیت‌ها موجبات تشویش خاطر بازیکنان را فراهم نکند و به همین منظور نمایندگانی از بازیکنان را به منزل تعدادی از این محرومان می‌بردم تا از بدبینی‌های احتمالی آینده جلوگیری کنم.

البته تنها اجبار مرا وادار به گفتن کرد، چرا که کمک در نهان ارزشمندتر است و در نهایت هرکس به اندازه سعی و تلاش خود به منزلت می‌رسد و در آخر هرچه هست میان ما و خداوند عادل و حکیم است."