یکی از اتفاقات جالبی که با نیاوردن دوربین ها به ورزشگاه ها افتاده، کم شدن میزان آدم های اضافه ای است که به کنفرانس های خبری می آمدند و سر سئوال کردن بزن بزن هم راه می انداختند تا در دنیای پرهیاهوی فوتبال و از همه مهمتر بی در وپیکر، خود را در گیرنده های شیشه ای کانال های متعدد مطرح کرده و حسابی در فوتبال جایی برای خود باز کنند.
حالا که دوربین ها جمع شده اند و آن دوربین را لولو برده، جالب است اشاره کنیم که کنفرانس خبری مسابقات جام حذفی و لیگ برتر تنها شاهد حضور چند خبرنگار بود و به عبارتی تعداد خبرنگاران به طور چشم گیری کاهش یافته است.
سابقا برای یک کنفرانس مطبوعاتی پیش از بازی و بعد از بازی ده ها خبرنگار واقعی و غیرواقعی حاضر بودند که یکی راننده بود، یکی فیلمبردار، یکی صدابردار، یکی تدارکات، یکی مسئول میکروفون، یکی مسئول شارژ کردن دوربین دیجیتال و یکی هم خود مجری و در این بین بودند افرادی که با خود یک نفر زاپاس می آورد که اگر ماشین پنجر شد لاستیک را عوض کند و دو نفر هم می آمدند که اگر ماشین روشن نشد هلش دهند!
حالا که دوربین ها نیستند و همین افراد جولانگاه خود را از دست داده اند، کنفرانس ها خلوت شده و خبرنگار می تواند با خیال راحت بغل دست همکارش (یحیی مرتضائی خبرنگار ایرنا) نشسته و به خوبی رسالت واقعی خود را انجام دهد و دیگر شاهد شکستن تخمه ها و تعریف خاطره ها از سوی افراد بیکار در جایگاه خبرنگاران نشود.
البته باید به صراحت اذعان داشت که عدم پخش مسابقات فوتبال کشور از تلویزیون تبعات خاص خود را داشته و عاملی کارساز در جهت نزول و افول این رشته پرطرفدار شده است.
به هر حال امیدواریم هر چه زودتر این مجادله ناخوشایند فیصله یافته و آنهایی که به دلایلی قادر به حضور در ورزشگاه ها نیستند در منازل خود مسابقات را تماشا کنند.
7236/587
5088075