به گزارش مهر به نقل از گاردین، کارگردان‌های معدودی هستند که به واقع هم به عنوان هنرمند و هم فیلمساز بتوان توصیف شان کرد اما شانتال آکرمن که دو روز قبل در ۶۵ سالگی درگذشت قطعا یکی از این چهره‌ها بود. کسی که دیدگاه خلاقانه اش  واقعا بر هر دوی این جهان‌ها، تاثیرگذار بود. شاید ژان لوک‌گدار که نخستین بار آکرمن از او الهام گرفت، مثالی نادر از افرادی باشد که همانند او هستند و کارشان به طوری موثر و احتمالا ناخواسته جایی بین سینما و ویدئو آرت قرار می‌گیرد.

«ژان دیلمان» شاهکار آکرمن عمیقا اسرارآمیز و عمیقا درونی و حماسی است و در آن حد از اهمیت قرار می‌گیرد که او را در سطح گدار، لوییس بونوئل و انیس واردا قرار می دهد.

در فیلم «ژان دیلمان، شماره ۲۳ که دو کومرس، ۱۰۸۰ بروکسل» که بیش از سه ساعت و ۲۰ دقیقه است، آکرمن سه روز از زندگی ظاهرا پیش پا افتاده بیوه‌ای تنها و مضطرب را تصویر می کند که نقشش را دلفین سیریگ بازیگری بازی کرد که برای نقش آفرینی‌اش در «سال گذشته در مارین باد» شناخته شده است. او در واقع روح آثار آلن رنه را وارد شاهکار خودش کرده است. پرتره شخصی از این زن که در برابر مخاطب قرار داده می‌شود چیزی شگفت انگیز و حتی تکان دهنده است و با وجود شکست تدریجی روانی این زن با حرکتی آهسته، بدون پرش‌ها و ادیت‌های معمول و متداول، پیش می رود.

با این  حال آکرمن سعی می‌کند تا حسی از زمان واقعی را به مخاطب ارایه دهد: با شات‌های بی‌وقفه طولانی که بیشتر از فاصله‌ای متوسط گرفته شده اند ما می‌توانیم ببینیم که ژان چطور یک سیب زمینی را زمین می اندازد و آکرمن اجازه می‌دهد تا ما افتادن آن را حس کنیم. چگونگی تصویر موضوع و امپرسیونیسم موجود در این فیلم بخشی حیاتی از دیدگاه آکرمن است.

فیلم «اسیر» او محصول سال ۲۰۰۰ است که اقتباسی به همان اندازه مبهم از جلد پنجم کتاب مارسل پروست با عنوان «در جستجوی زمان از دست رفته» به حساب می آید. مارسل پروست در این کتاب زندانی را خلق کرده که مهمان یک زن جوان است که وسواسی از روی حسادت در رفتارشان موج می‌زند. آکرمن در این فیلم حسی را به ارمغان می‌آورد که انگار او نیز یک اسیر است.

آکرمن یکی از برجسته‌ترین فیلمسازان تجربی و آوانگارد سینمای اروپا و جهان بود که تاثیر بسیار بر سینماگران تجربی، آوانگارد، فمینیست و مینی مالیست جهان گذاشت. او در گسترش فیلمسازی زن محور و سینمای آوانگارد نقش پررنگی داشته است.

در نظرخواهی سال ۲۰۱۲ نشریه سایت‌اند ساوند از منتقدان سینمایی، تنها نام دو فیلمساز زن در لیست ۱۰۰ فیلم برتر منتقدان قرار گرفت که یکی از آن‌ها کلر دنی بود و دیگری شانتال آکرمن که با فیلم «ژان دیلمان» در جایگاه سی و پنجم قرار گرفت.

از آکرمن مجموعه آثار درخشانش به جای مانده است.